Obscenity is a concept which is hardly defined in terms of the criminal law. In fact, there is no definiton in the article 226 of the Turkish Penal Code No. 5237 which regulates the crime of obscenity. Nevertheless a diverse range of acts are punished in pursuance of the Article 226. “To give to a child obscene written or audio-visual material; or to read or induce another to read such material to a child or to make a child watch or listen to such material” or “to produce, to convey into the country, to offer for sale, to sell, transport, store or offer for the use of others written or audio-visual materials of sexual acts performed with the use of force, animals, a human corpse, or in any other unnatural manner” are only some of these. On the other hand, according to the last paragraph of the article, the provisions of this article may not be applicable for the scientific works; and also excluding third paragraph, the works which have artistic or literary value provided that children should be avoided to reach such material. Hence in the case of a work with literary value, it can be argued that a justification status comes into being as to the crime of obscenity. In this study, as a justification of the crime of obscenity, the legal problems concerning literary works are examined.
Müstehcenlik, ceza hukuku açısından tanımlanması güç bir kavramdır. Nitekim müstehcenlik suçunu düzenleyen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 226. maddesinde müstehcenliğin tanımına yer verilmemektedir. Bununla beraber söz konusu madde kapsamında cezalandırılan fiiller oldukça çeşitlilik arz etmektedir. “Bir çocuğa müstehcen görüntü, yazı veya sözleri içeren ürünleri vermek ya da bunların içeriğini göstermek, okumak, okutmak veya dinletmek” ya da “şiddet kullanılarak, hayvanlarla, ölmüş insan bedeni üzerinde veya doğal olmayan yoldan yapılan cinsel davranışlara ilişkin yazı, ses veya görüntüleri içeren ürünleri üretmek, ülkeye sokmak, satışa arz etmek, satmak, nakletmek, depolamak, başkalarının kullanımına sunmak veya bulundurmak” bunlardan sadece bazılarıdır. Öte yandan maddenin son fıkrasına göre bu madde hükümleri, bilimsel eserlerle; üçüncü fıkra hariç olmak ve çocuklara ulaşması engellenmek koşuluyla, sanatsal ve edebi değeri olan eserler hakkında uygulanmayacaktır. Dolayısıyla bir eserin edebi değer taşıması halinde müstehcenlik suçu bakımından hukuka uygunluk halinin varlığından söz edilebilecektir. Bu çalışmada müstehcenlik suçunun hukuka uygunluk hallerinden biri olarak edebi eserlere ilişkin hukuki sorunlar ele alınmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 15, 2020 |
Published in Issue | Year 2019 |
Ankara Barosu Dergisi TÜHAS atıf sistemini benimsemektedir.