Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Kurumsal İtibara Etkisi ve Bir Uygulama

Year 2018, Volume: 4 Issue: 2, 183 - 196, 31.12.2018

B. Aydem Çiftçioğlu , Benan Gök

https://doi.org/10.31592/aeusbed.443118

Cited By: 7

Abstract

Süreç
içerisinde, önceleri şirketler salt amacı daha yüksek kâr elde ederek
sahiplerini memnun eden kuruluşlar olarak görülmüşlerdir. Bu sebeple
çalışanların ve toplumun refahı ikinci planda görülmüştür. Ancak günümüzde
şirketler sadece ekonomik kuruluşlar olarak tanımlanmayıp, sosyal kuruluşlar
olarak tanımlanmaktadır. Tüketiciler için sadece bir ürünün-hizmetin maddi
değeri ve kalitesi onu satın almak için yeterli kılmamakta satın aldıkları
ürünün işletmenin toplum için ne kadar fayda ve ne yaptıklarına bakmak
gerekmektedir. Günümüzde başarısı olan işletmeler salt ürün ve hizmet
kaliteleriyle değil sosyal profilleriyle de fark yaratmaktadırlar. Küreselleşme
ile birlikte rekabetin artmasıyla kalite, fiyat ve hizmet kalitesi kurumları
birbirinden farklılaştırıcı unsurlar olmaktan çıkmaktadır. Böyle bir ortamda
işletme itibarı büyük önem kazanmaktadır. Bu bağlamda bu çalışmada, kurumsal
sosyal sorumluluğun kurumsal itibarı yaratmadaki yeri ve önemine
değinilmektedir. Bu araştırma Uludağ Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler
Fakültesi Halkla İlişkiler dersini alan 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin kurumsal
sosyal sorumluluk ve kurumsal itibar arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla
gerçekleştirilmiştir. Araştırmada kurumsal itibarı belirlemek için kurumsal
sosyal sorumluluk uygulamasına sahip bir X kamu bankası seçilmiştir. Sonuç
olarak, sosyal sorumluluk faaliyetlerinin kurumsal itibar ile pozitif ilişki
içerisinde olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Çalışma, gerçekleştirilen sosyal
sorumluluk faaliyetlerinin kurum itibarına katkısını ve gelecekteki çalışmalara
bu konuda yol gösterecek olması önemli olmaktadır.

Keywords

İtibar yönetimi, kurumsal sosyal sorumluluk, kurumsal sosyal sorumluluk iletişimi, halkla ilişkiler

References

• Acquaah, M. (2003). Organizational competence and firm-specific tobin's q: the moderating role of corporate reputation, Strategic Organization, 1(4), 383- 411.
• Allen, D. ve Husted, W. (2007). Strategic corporate social responsibility and value creation among large firms lessons from the spanish experience, Long Range Planning, 40(6), 594-610.
• Alnıaçık, E. ve Alnıaçık, E. (2009). Kurumsal itibar ve bölgesel kalkınmadaki önemi, Balıkesir Üniversitesi Burhaniye Myo Kalkınma Kongresi, 14-16 Kasım.
• Bronn, S. ve Vrioni, B. (2001). Corporate social responsibility and cause-related marketing: an overview. International Journal of Advertising, 20(2), 207-222.
• Carmeli, A. ve Tishler, A. (2004). The relationships between ıntangıble organızational elements and organizational performance. Strategic Management Journal, 25(13), 1257-1278.
• Chun, R. (2005). Corporate reputation: meaning and measurement. International Journal of Management Reviews, 7(2), 91-109.
• Çiftçioğlu, A. (2009). Kurumsal itibar yönetimi. Bursa: Dora.
• Deniz, R. ve Yozgat, U. (2008). Kurumsal sosyal sorumluluk (kss) faaliyetleri amaç - algı farklılıkları analizi. 13. Ulusal Pazarlama Kongresi, ss 142-151, 25-29 Ekim 2008, Nevşehir.
• Ersöz, Y. (2007). Türkiye’de kurumsal sosyal sorumluluk anlayışının gelişiminde meslek ve sivil toplum kuruluşları. İstanbul: İto.
• Ewıng, T. ve Albert, C. ve Ernest, L. (1999). Corporate reputation and perceived risk in professional engineering services. Corporate Communications: A International Journal, 4(3), 121-128.Fombrun, J., Leonard, P., William N. (2015). Stakeholder tracking and analysis: the reptrak system for measuring corporate reputation. Corporate Reputation Review, 18(1), 3.
• Fombrun, C., Leonardo, P., Naomi, G. (2011). Reptrack pulse: conceptualizing and validating a short-form measure of corporate reputation. Corporate Reputation Review, 14(1), 15.
• Fombrun, C., Mark, S.(1990). What’s in a name? reputation building and corporate strategy. Academy of Management Journal, 33(2), 234.
• Frost, N. (2005). Professionalism, partnership and joined up thinking: a research review of front-line working with children and families, totnes: research in practice, Social Work & Social Sciences Review, 11(3), 16-28.
• Geçikli, F. (2013). Halkla ilişkiler ve iletişim. İstanbul: Beta.
• Graafland, J. ve Smid, H. (2004). Reputation, corporate social responsiblity and market regulation. Tijdschrift Voor Economie En Management. 49(2), 271-308.
• Gren, S.(1996). Şirket ününü korumanın yolları. İstanbul: Milliyet Yayınları/ Financial Times.
• Kadıbeşegil, S. (2004). Halkla ilişkilere nereden başlanmalı. İstanbul: Mediacat.
• Kadıbeşegil, S. (2012). İtibar yönetimi. İstanbul: Mediacat.
• Kağnıcıoğlu, D. (2007). Endüstri ilişkileri boyutlarıyla sosyal sorumluluk. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Yayınları.
• Karaköse, T. (2007). Örgütlerde itibar yönetimi. Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi, 9(11), 2.
• Karaköse, T. (2012). Kurumların dna’sı itibar ve yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Kotler P., Lee, N. (2008). Kurumsal sosyal sorumluluk. İstanbul: Mediacat Yayınları.
• Lai, S., Chih, C., Fang Y., Chang, P. (2010). The effects of corporate social responsibility on brand performance: the mediating effect of ındustrial brand equity and corporate reputation. Journal of Business Ethics, 95(3), 457-458.
• Mengü, S. (2013). Kurumsal iletişim yönetimi ve prefesyonel markalar. İstanbul: Derin.
• Mohr, L.A; Webb, D.J. ve Harris, K. E.(2001). Do consumers expect companies to be socially responsible? the impact of corporate social responsibility on buying behavior. The Journal of Consumer Affairs, 35(1), 45-72.
• Murray, B. ve Montanari, J. (1986). Strategic management of the socially responsible firm: ıntegrating management and marketing theory. The Academy of Management Review, 11(4), 815-827.
• Nart, S., Reha, S. (2010). Tüketici davranışında kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetleri belirleyici mi? kss – algılama – bağlılık zincirinin işlerliğine dair bir sorgulama. Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 1-39.
• Özdemir, H. (2009). Kurumsal sosyal sorumluluğun marka imajına etkisi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(15), 57-72.
• Post, J. (Ed.). (1998). Research in corporate social performance and policy. London: Jaı Press Inc.
• Puncheva, P. (2008). The role of corporate reputation in the stakeholder decision- making process. Business & Society, 47(3), 272-290.
• Rose, C., Steen, T. (2004). The ımpact of corporate reputation performance: some danish evidence. European Management Journal, 22(2), 201- 210.
• Sabuncuoğlu, Z. (2013). İşletmelerde halkla ilişkiler. Bursa: Aktüel Yayınları.
• Sabuncuoğlu, Z. (2008). İşletmelerde halkla ilişkiler. Bursa: Alfa Yayınları.
• Sekıguchı, T. (2004). A preliminary ınvestigation of the cognitive process of Japanese undergradute job seekers. Osaka Keidai Ronshu, 55(3), 123-136.
• Sıltaoja, M. (2006). Value priorities as combining core factors between csr and reputation a qualitative study. Journal of Business Ethics, 68(1), 91.
• Tischer, S., Lutz, H. (2011). Linking corporate reputation and shareholder value using the publication of reputation ranking. Journal of Business Research, 67(5), 1008.
• Turban, D. ve Cable, D. (2003). Firm reputation and applicant pool characteristics. Journal of Organizational Behavior, 24(6), 733.
• Wartick S. L. ve Cochran, P. (1985). The evolution of the corporate social performance model. The Academy of Management Review, 10(4), 58-769.