REŞİT OLMAYANLA CİNSEL İLİŞKİ SUÇUNDA FAİL (TCK m.104)

Year 2021, , 711 - 754, 08.05.2021

Ali Tanju Sarıgül

https://doi.org/10.34246/ahbvuhfd.933619

Cited By: 1

Abstract

Türk Ceza Kanunu’nda cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda öğretide üzerinde en çok tartışılan suç “reşit olmayanla cinsel ilişki” suçu olmuştur. Özellikle rızaya dayalı cinsel ilişkinin her iki tarafının da reşit olmaması ya da on sekiz yaşın altında olması durumunda ceza hukukunun müdahale alanı dışında kalması gerektiği konusunda öğretide görüş birliği bulunmaktadır. Ancak hukuk uygulamamızda on beş yaşın üzerindeki akran çocuklar arasında gerçekleşen rızaya dayalı cinsel ilişkilerin suç olarak kabul edildiği, herhangi başka bir değerlendirme bile yapılmasına ihtiyaç duyulmaksızın erkek çocuğun fail, kız çocuğun ise mağdur olarak belirlendiği görülmektedir. Korunan hukuki yararla uyuşmadığını değerlendirdiğimiz ve bir gerekçeye dayanmayan bu kararlar, uygulamada tutarsız sonuçlara ve mağduriyetlere neden olmaktadır.
Kanaatimizce sorunun çözümü; kanun hükmünün Avrupa Konseyi Çocukların Cinsel Sömürü ve İstismara Karşı Korunması Sözleşmesi kapsamında yapılabilecek bir yorumuyla mümkün olabilecektir. Söz konusu Sözleşmede bir çocukla cinsel faaliyette bulunmanın yasak olduğu yaş alt sınırının taraf devletlerce belirlenmesi gerektiği hüküm altına alınmıştır (m.18). Sözleşme kapsamında dikkat edilmesi gereken diğer husus ise çocuklar arasındaki rızaya dayalı cinsel faaliyetlerin bu kapsamda değerlendirilmemesi gerektiğidir. Dolayısıyla çocuklar arasındaki rızaya dayalı cinsel ilişki, ceza hukukunun dışında tutulmalı, suçun faili olabilmek için on sekiz yaşın tamamlanmış olması koşulu aranmalıdır.

Keywords

Reşit Olmayanla Cinsel İlişki, Cinsel İstismar, Cinsel İlişki, Ensest, Cinsel Olgunluk.

THE PERPETRATOR OF SEXUAL INTERCOURSE WITH A MINOR (TURKISH PENAL CODE ART. 104)

Abstract

In the Turkish Penal Code, the crime most frequently discussed in doctrine crimes against sexual inviolability is the crime of “sexual intercourse with minors”. There is a consensus in the doctrine that especially if both parties of consensual sexual intercourse are minor or under the age of eighteen, criminal law should remain outside the intervention area. However, in our legal practice, it is seen that consensual sexual intercourse among peer children over the age of fifteen are considered as a crime, the boy is determined as the perpetrator and the girl as the victim without the need for any further evaluation. These decisions, which we consider to be incompatible with the protected legal interest and do not rely on any justification, cause inconsistent results and aggrievements in practice.
In our opinion, the solution of the problem will be possible with an interpretation of the provision of law within the scope of the Council of Europe Convention on the Protection of Children against Sexual Exploitation and Sexual Abuse. In the aforementioned Convention, the age below which it is prohibited to engage in sexual activities with a child should be determined by the state parties (Art.18). Another point that should be considered within the Convention is that sexual activities based on consent among children should not be considered within this scope. Therefore, consensual sexual intercourse between children should be excluded from the criminal law, and the condition of completing the age of eighteen must be taken into account in order to be the perpetrator of the crime.

Keywords

Sexual Intercourse with a Minor, Sexual Abuse, Intercourse, Incest, Sexual Maturity.

References

• Akdağ H, “Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçuna İlişkin Bazı Değerlendirmeler”, 2017, C.5, S.9, Uluslararası Antalya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s.167-188.
• Aksakal E, “Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçu”, 2014, 2014/2, İstanbul Barosu Dergisi, s.257-275.
• Arslantürk M, Türk Ceza Kanunu Uygulamasında Cinsel Suçlar, 5. Baskı, Seçkin Yayınevi, 2019.
• Artuk M/Gökçen A/Yenidünya C, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 14. Baskı, Adalet Yayınevi, 2014.
• Bal A, “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Avrupa Konsensüsüne Başvurması”, 2009, C.21, S.1, Dokuz Eylül Hukuk Fakültesi Dergisi, s.27-82.
• Doğan R, “Anlamlı Yanıt Üretilemeyen İkilem: Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçu”, 2017/1, 2017, Ankara Barosu Dergisi, s.125-149.
• Doğru O/Nalbant A, İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi Açıklama ve Önemli Kararlar, Cilt 2, Avrupa Konseyi, 2013.
• Fischer T, Strafgesetzbuch, 56. Baskı, Verlag C.H.Beck, 2009.
• Hafızoğulları Z, “Beşeri Cinsellik ve Yeni Türk Ceza Kanunu”, 2005, Türk Hukuk Kurumu 71. Yıl Kuruluş Armağanı.
• Hodgkin R/Newell P, Implementation Handbook for the Convention on the Rights of the Child, UNICEF, 3.Baskı, 2007.
• Joeks W/Miebach K, Münchener Kommentar zum StGB, 3. Baskı, Verlag C.H.Beck, 2017.
• Kanbur N, “6545 Sayılı Kanun Değişiklikleri Çerçevesinde Türk Ceza Kanunu’nda Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçu (TCK m.104)”, 2014, (Basım Yılı: 2015), C. 16, Özel Sayı, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Hakan PEKCANITEZ’e Armağan, s.4139-4210.
• Kantarcı N, Türk Ceza Kanunu’nda Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçu, 1. Baskı, Adalet Yayınevi, 2016.
• Kindhäuser U/Neumann U/Paeffgen H U, Strafgesetzbuch-Nomos Kommentar, 5. Baskı, 2017.
• Koca M/Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 5. Baskı, Adalet Yayınevi, 2018.
• Kocaoğlu S S, Yargı Kararları Işığında Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlar, 1. Baskı, Yetkin Yayınevi, 2016.
• Köksal A, “Reşit Olmayanla Cinsel İlişki Suçu”, 2015, Prof. Dr. Nevzat Toroslu ’ya Armağan, Ankara Üniversitesi Yayınları, s.687-726.
• Kühl K, Strafgesetzbuch Kommentar, 26. Baskı, Verlag C.H.Beck, 2007.
• Malkoç İ, Türk Ceza Kanunu Uygulamasında Cinsel Suçlar, 1. Baskı, Malkoç Kitabevi, 2009.
• Memiş Kartal P, “Reşit Olmayanla Cinsel İlişki (TCK m.104)”, 2016, S.65/4, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s.2083-2100.
• Özbek V Ö /Doğan K/Bacaksız P, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 14. Baskı, Seçkin Yayınevi, 2019.
• Özgenç İ, Türk Ceza Kanunu Gazi Şerhi, 3.Baskı, Seçkin Yayınevi, 2006 (Gazi Şerhi).
• Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Mevzuatı, Cilt 1 (Kanunlar), 11. Baskı Seçkin Yayınevi, 2014.
• Özgenç İ, “CİNSEL SUÇLAR, Türk Ceza Kanununun Cinsel Suçlara İlişkin Düzenlemelerin Dayandığı Felsefi Temel, Cinsel Suçlara İlişkin Kanun Hükümlerinin Uygulanmasından Kaynaklanan Sorunlar”, 2020, C.24, S.1, Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s.257-283, (Cinsel Suçlar) .
• Özgenç İ, “Cinsel Dokunulmazlığa Karşı İşlenen Suçlar Bakımından İlgilinin Rızasının Ceza Hukuku Sorumluluğu Üzerindeki Etkisi”, 2020, C.24, S.2, Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s.251-288, (Cinsel Dokunulmazlık).
• Özgenç İ, “Akran Çocuklar Arası Cinsel Birliktelik ve Ceza Hukuku Sorumluluğu Sorunu Türk Uygulamasından Örnekler”, 2020, C.24, S.4, Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, s.265-271 (Akran Çocuklar).
• Sancar Türkan Yalçın/Yaşar Tuğçe Nimet, “Ensest, “Genel Ahlak” ve Alman Anayasa Mahkemesinin Kararı, 2009, S.80, TBB Dergisi, s.245-298.
• Schönke A/Schröder H, Strafgesetzbuch Kommentar, 30. Baskı, Verlag C.H.Beck, 2019.
• Soyaslan D, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 9. Baskı, Yetkin Yayınevi, 2012.
• Taner F G, Türk Ceza Hukukunda Cinsel Özgürlüğe Karşı Suçlar, 2. Baskı, Seçkin Yayınevi, 2017.
• Tezcan D, Erdem M R/Önok R M, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 16. Baskı, Seçkin Yayınevi, 2018.
• Yenisey F/Plagemann G, Strafgesetzbuch (StGB) Alman Ceza Kanunu, 2. Bası, Beta Yayınları, 2015.
• Yokuş Sevük H, “6545 Sayılı Kanun ile Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlarda Yapılan Değişikliklerin Değerlendirmesi”, 2015, Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, s.119-145 (6545 sayılı Kanun).
• Yokuş Sevük H, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 2. Baskı, Seçkin Yayınevi, 2019.