Melâmilik, hicri III. yüzyılda
Horasan bölgesinde ortaya çıkıp daha sonra bütün İslam dünyasında yaygınlık
kazanan bir tasavvuf anlayışıdır. Melamet konusu bir tasavvuf terimi ve
tasavvuf akımı olarak birbiriyle bağlantılı olmakla birlikte iki ayrı düzlemde
ele alınabilir. Melâmet ve Melâmetî terimlerinin kavramsal çerçevesi Allah
tarafından sevilmek, Allah'ı sevmek, O'nun yolunda nefisle mücahede etmek ve bu
mücahede sırasında kendisini kınayanların kınamasından korkmamak şeklinde tanımlanır.
(Azamat 2004: s. 24) Bu çalışmada, Şair Eşref'in Ömer Faruk Huyugüzel ve Şerife
Çağın'ın ortak çalışması olan “Eşref Bütün Eserleri” adlı kitapta yer alan şiirleri
esas alınmıştır. Şair Eşref'in Melamiliğe ve Melâmete dair bilgisi ve ondaki düşünceleri
oluşturan yönleri, şiirlerinden verilecek örneklerle anlaşılabilir. Bütün şiirleri
okunduğunda görülecektir ki Şair Eşref, edebî gücünün yanında dinî konularda da
bilgili bir kişidir. Ancak ondaki Melâmetiliği anlayabilmek için onun şiirlerindeki
“kabuk” yani “kusur unsurlarını” tespit etmek gerekir. Bu tespit aynı zamanda
incelemenin temel dayanak noktasını oluşturur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Edebi Çalışmalar |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2019 |
Gönderilme Tarihi | 15 Mart 2019 |
Kabul Tarihi | 26 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 3 Sayı: 1 |
This work is licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International