Abstract
KOSGEB
girişimcilik programının amacı kısaca; “ekonomik kalkınma ve istihdam
sorunlarının çözümünün temel faktörü olan girişimciliğin desteklenmesi,
yaygınlaştırılması ve başarılı ve sürdürülebilir işletmelerin kurulması,
girişimcilik kültürünün yaygınlaştırılması” olarak belirlenmiştir. Bir
sosyal girişimcilik örneği olan KOSGEB girişimcilik programı; uygulamalı
girişimcilik eğitimi, yeni girişimci desteği, iş geliştirme merkezi (İŞGEM)
desteği ve iş planı ödülü destek unsurlarından oluşmaktadır. Bunun yanında
KOSGEB son yıllarda birçok kamu kurum kuruluşu ve STK’nın da desteği ile
girişimci olmak isteyenlerin ilk başvuru yeri olmaktadır. Bugüne
kadar ücretsiz verilen uygulamalı girişimcilik eğitimlerini 350.000’den fazla
kişi tamamlayarak sertifika almaya hak kazanmıştır. Bu çalışmada, geri ödemeli
ve/veya geri ödemesiz olmak üzere verilen mali desteklerden yararlanmaya hak
kazanan kişilerin programdan ne kadar yararlandığına ve yararlanma oranlarına
ilişkin olarak 2010 yılında yürütülmeye başlanan programın 6 yıllık dönemine
ait verileri incelenmiştir. İnceleme
sonucu yapılan değerlendirmede bu desteklerin etkin bir şekilde programın
amaçları uygun olarak kullanılamadığı sonucuna varılmış ve daha etkin bir
program yürütülmesine ilişkin çözüm önerileri tartışılmıştır.
References
- Abu-Saifan, S. (2012). Social Entrepreneurship: Definition And Boundaries. Technology Innovation Management Review, 2(2).
- Ahmad, N. ve Seymour, R.G. (2008). Defining Entrepreneurial Activity. Definitions Supporting Frameworks for Data Collection, OECD Statistics Working Papers 2008/01, OECD: Paris.
- Aktan, C.C. ve Börü, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk: İşletmeler ve Sosyal Sorumluluk. Can Aktan (Ed.). Kurumsal Sosyal Sorumluluk içinde (s. 11-36). İstanbul: İgiad.
- Altuntaş, H.T. (2016). Girişimcilik Destek Programlarının Aktif İstihdam Politikası Üzerindeki Etkinliği: KOSGEB Yeni Girişimcilik Programı Örneği ve TR21 Analizi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Aytaç, Ö., ve İlhan, S. (2007). Girişimcilik ve Girişimci Kültür: Sosyolojik Bir Perspektif, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 101-120.
- Austin, J. E. (2006). Three avenues for social entrepreneurship research. J. Mair, J. Robinson ve K. Hockerts (Ed.). Social entrepreneurship içinde: 22-33. New York: Palgrave Macmillan.
- Besler, S. (2010). Sosyal Girişimcilik. Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 3-28). İstanbul: Beta.
- Biçerli, K. (2010). Sosyal Girişimcilik ve İstihdam.Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 84- 85). İstanbul: Beta.
- Bozkurt, Ç., Ö., (2011). Dünyada ve Türkiye’de Girişimcilik Eğitimi: Başarılı Girişimciler ve Öğretim Üyelerinden Öneriler. Ankara: Detay.
- ÇSGB, (2017). Ulusal İstihdam Stratejisi 2014-2023, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Çalışma Genel Müdürlüğü, Ekim 2017, Ankara.
- Güler, B. K.(2010). Sosyal Girişimcilik, Ankara: Efil.
- Güner, H., Korkmaz, A., (2016). KOSGEB Uygulamalı Girişimcilik Eğitimi-Girişimcilik İlişkisi: Eğitim Alıp İş Kurmayanlar Üzerine Bir Araştırma, İş ve Hayat Dergisi, (4), 155-182.
- Günlü, E., (2015), Sosyal Girişimcilik Olgusunun Kavramsal Analizi ve Turizmde Sosyal Girişimcilik, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, Güz, s 35, 23- 42
- Ersen, T., B., Kaya D., Meydanoğlu, Z. (2010), Sosyal Girişimler ve Türkiye (İhtiyaç Analizi Raporu), İstanbul: TÜSEV.
- Esen, Ş. (2017), Atatürk Döneminde Girişimcilik ve Türklerde Girişimcilik Kültürü, Türk Dünyası Stratejik Araştırmalar Kongresi Bildiri Kitabı, 2-5 Kasım 2017, Antalya, s: 60-66.
- İslamoğlu, E., Namal, M.K., ve Köleoğlu, Y., (2014)., Bir Aktif İstihdam Politikası Aracı Olarak Girişimcilik Programlarının Etkinliği: KOSGEB Yeni Girişimcilik Destek Programı Örneği, Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5 (8), 25-44.
- KALKINMA BAKANLIĞI, (2013), Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018, Ankara.
- KOSGEB (2017), Girişimcilik Destek Programı, http://www.kosgeb.gov.tr/site/tr/genel/detay/1231/girisimcilik-destek-programi, Erişim: 11.09.2017.
- Özdemir, B. K., (2010), Sosyal Girişimcilik ve Sürdürülebilir Kalkınma, Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 94-116). İstanbul: Beta.
- Uluköy, M. Demireli, C., Kahya, V. (2013), KOSGEB Girişimcilik Eğitimi Kurslarına Katılan Katılımcıların Girişimcilik Profiline Yönelik Bir Alan Araştırması, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, (8:2), s:79-96.
- Popa, I. L., Preda, G., & Boldea, M. (2010). A Theoretical Approach of the Concept of Innovation. Managerial Challenges of the Contemporary Society, (1), 151-156.TÜİK, (2017), Türkiye İstatistik Kurumu Basın Odası Haberleri, (http://www.tuik.gov.tr/basinOdasi/haberler/2015_25_20150505.pdf), Erişim: 29.12.2017.
- Tracey, P., Phillips, N., ve Haugh, H., (2007) Beyond Philantropy: Community Enterprise as a Basis for Corporate Citizenship, Journal of Business Ethics, (58) 4 , 327-344.
- Vıdıc, F., Yeşil, Y., Çalış, A. S. Arpat, B. (2016) Analyzing and comparing the properties’ of women entrepreneurship in Slovenia and Turkey, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (32), 352-371.
- Weerawardena, J., & Sullivan- Mort, G. (2006). Investigating social entrepreneurship: a multidimensional model. Journal of World Business, 41(1), 21–35.
Abstract
The objective of the KOSGEB
Entrepreneurship Support Program is determined briefly as "to support,
make widespread entrepreneurship, the fundamental factor to resolve problems
related to economic development and employment, and to establish successful and
sustainable enterprises and make widespread the concept of entrepreneurial
culture". The KOSGEB Entrepreneurship Program, an example of social
entrepreneurship, consists of the elements of applied entrepreneurship
training, new entrepreneur support, Business Development Centre (İŞGEM) support
and business plan award support. On the other hand, KOSGEB has been the first
place of application in recent years for those who want to become an
entrepreneur with the support of many public institutions and organizations and
NGO's. To date, more than 350.000 people have completed the applied
entrepreneurship training, provided free of charge, and have become entitled to
receive certificate thereunder. This study examines the data for the six-year
period of the program launched in 2010 to determine to what extent people
qualified to benefit from the financial supports, provided as repayable and
non-repayable supports, utilized the program and their rates of utilization. It
was concluded as a result of the evaluation performed that these supports could
not be used for the purpose of the program and that solution proposals for
conducting a more efficient program were discussed.
References
- Abu-Saifan, S. (2012). Social Entrepreneurship: Definition And Boundaries. Technology Innovation Management Review, 2(2).
- Ahmad, N. ve Seymour, R.G. (2008). Defining Entrepreneurial Activity. Definitions Supporting Frameworks for Data Collection, OECD Statistics Working Papers 2008/01, OECD: Paris.
- Aktan, C.C. ve Börü, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk: İşletmeler ve Sosyal Sorumluluk. Can Aktan (Ed.). Kurumsal Sosyal Sorumluluk içinde (s. 11-36). İstanbul: İgiad.
- Altuntaş, H.T. (2016). Girişimcilik Destek Programlarının Aktif İstihdam Politikası Üzerindeki Etkinliği: KOSGEB Yeni Girişimcilik Programı Örneği ve TR21 Analizi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Aytaç, Ö., ve İlhan, S. (2007). Girişimcilik ve Girişimci Kültür: Sosyolojik Bir Perspektif, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 101-120.
- Austin, J. E. (2006). Three avenues for social entrepreneurship research. J. Mair, J. Robinson ve K. Hockerts (Ed.). Social entrepreneurship içinde: 22-33. New York: Palgrave Macmillan.
- Besler, S. (2010). Sosyal Girişimcilik. Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 3-28). İstanbul: Beta.
- Biçerli, K. (2010). Sosyal Girişimcilik ve İstihdam.Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 84- 85). İstanbul: Beta.
- Bozkurt, Ç., Ö., (2011). Dünyada ve Türkiye’de Girişimcilik Eğitimi: Başarılı Girişimciler ve Öğretim Üyelerinden Öneriler. Ankara: Detay.
- ÇSGB, (2017). Ulusal İstihdam Stratejisi 2014-2023, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Çalışma Genel Müdürlüğü, Ekim 2017, Ankara.
- Güler, B. K.(2010). Sosyal Girişimcilik, Ankara: Efil.
- Güner, H., Korkmaz, A., (2016). KOSGEB Uygulamalı Girişimcilik Eğitimi-Girişimcilik İlişkisi: Eğitim Alıp İş Kurmayanlar Üzerine Bir Araştırma, İş ve Hayat Dergisi, (4), 155-182.
- Günlü, E., (2015), Sosyal Girişimcilik Olgusunun Kavramsal Analizi ve Turizmde Sosyal Girişimcilik, Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, Güz, s 35, 23- 42
- Ersen, T., B., Kaya D., Meydanoğlu, Z. (2010), Sosyal Girişimler ve Türkiye (İhtiyaç Analizi Raporu), İstanbul: TÜSEV.
- Esen, Ş. (2017), Atatürk Döneminde Girişimcilik ve Türklerde Girişimcilik Kültürü, Türk Dünyası Stratejik Araştırmalar Kongresi Bildiri Kitabı, 2-5 Kasım 2017, Antalya, s: 60-66.
- İslamoğlu, E., Namal, M.K., ve Köleoğlu, Y., (2014)., Bir Aktif İstihdam Politikası Aracı Olarak Girişimcilik Programlarının Etkinliği: KOSGEB Yeni Girişimcilik Destek Programı Örneği, Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5 (8), 25-44.
- KALKINMA BAKANLIĞI, (2013), Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018, Ankara.
- KOSGEB (2017), Girişimcilik Destek Programı, http://www.kosgeb.gov.tr/site/tr/genel/detay/1231/girisimcilik-destek-programi, Erişim: 11.09.2017.
- Özdemir, B. K., (2010), Sosyal Girişimcilik ve Sürdürülebilir Kalkınma, Senem Besler (Ed.), Sosyal Girişimcilik içinde, (s. 94-116). İstanbul: Beta.
- Uluköy, M. Demireli, C., Kahya, V. (2013), KOSGEB Girişimcilik Eğitimi Kurslarına Katılan Katılımcıların Girişimcilik Profiline Yönelik Bir Alan Araştırması, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, (8:2), s:79-96.
- Popa, I. L., Preda, G., & Boldea, M. (2010). A Theoretical Approach of the Concept of Innovation. Managerial Challenges of the Contemporary Society, (1), 151-156.TÜİK, (2017), Türkiye İstatistik Kurumu Basın Odası Haberleri, (http://www.tuik.gov.tr/basinOdasi/haberler/2015_25_20150505.pdf), Erişim: 29.12.2017.
- Tracey, P., Phillips, N., ve Haugh, H., (2007) Beyond Philantropy: Community Enterprise as a Basis for Corporate Citizenship, Journal of Business Ethics, (58) 4 , 327-344.
- Vıdıc, F., Yeşil, Y., Çalış, A. S. Arpat, B. (2016) Analyzing and comparing the properties’ of women entrepreneurship in Slovenia and Turkey, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (32), 352-371.
- Weerawardena, J., & Sullivan- Mort, G. (2006). Investigating social entrepreneurship: a multidimensional model. Journal of World Business, 41(1), 21–35.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Tüm Sayı |
| Authors | |
| Publication Date | May 31, 2018 |
| Submission Date | April 27, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 5 Issue: 9 |
Cite
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.