RELIGION-SCIENCE RELATIONSHIP FROM THE QUR'AN PERSPECTIVE

Year 2022, , 57 - 72, 31.12.2022

Abdulkadir Karakuş

https://doi.org/10.51121/akif.2022.22

Abstract

Religion is the field that deals with understanding Allah’s revelation, which is the verbal verses, and science is the subject of understanding the non-verbal verses that Allah coded into the universe to inform the laws to which it is subject. While religion explains who the creator is and why creation took place, science focuses on how creation took place. Although the methods of obtaining information in these two fields are completely different from each other, they express the same truths in different languages. For this reason, they are not rivals and alternatives to each other, but rather complements. In the Qur’an, Allah has very clearly and comprehensibly encouraged people to conduct research on existence through observation and experiment, that is, by using scientific methods, and to meditate on them. Religion is a field that is so clear that it does not need the confirmation of science, and science is a concrete and understandable field in terms of the methods it uses. Since both of them deal with the verses of Allah, they have aspects that complement each other. For this reason, “How was he created?” Those who are curious about the answer to the question should turn to scientific data. In this article, the relationship between science and religion will be discussed within the framework of the verses of the Qur’an, and the limits of the relationship between the knowledge obtained in both ways will be tried to be determined.

Keywords

Tafsir, Qur’an, Religion, Science, Commentary.

RELIGION-SCIENCE RELATIONSHIP FROM THE QUR'AN PERSPECTIVE

Abstract

Science and religion are both fields that deal with understanding the verses of Allah. For this reason, they are not rivals and alternatives to each other, but rather complements. In a very clear and understandable way, Allah encouraged people to obtain information through observation and experiment, that is, by scientific methods, in order to better understand some issues, and to use this information to understand the verses of the Qur’an. Religion is so clear that it does not need the confirmation of science, and science is concrete and understandable in terms of the methods it uses. Although both deal with different fields, they have aspects that complement each other. In this article, the relationship between science and religion has been tried to be discussed within the framework of the verses of the Qur’an, and the limits of the relationship of the knowledge obtained in both ways have been tried to be determined.

Keywords

Tafsir, Qur’an, Religion, Science, Commentary.

Kur’an Perspektifinden Din-Bilim İlişkisi

Abstract

Din, Allah’ın sözlü âyetleri olan vahyini, bilim ise tabi olduğu yasaları bildirmek üzere Allah’ın evrene kodladığı sözsüz âyetlerini anlamayı konu edinen alanlardır. Din, yaratıcının kim olduğunu ve yaratılışın niçin gerçekleştiğini açıklarken bilim, yaratılışın nasıl gerçekleştiği üzerine yoğunlaşır. Bu iki alanın bilgi elde etme metotları birbirinden tamamen farklı olmakla beraber aynı hakikatleri değişik lisan ile ifade ederler. Bu sebeple birbirlerinin rakibi ve alternatifi değil aksine tamamlayıcısı konumundadırlar. Allah Kur’an’da çok açık ve anlaşılır bir şekilde insanları gözlem ve deney yoluyla yani bilimsel metotlar kullanarak varlıkla ilgili araştırmalar yapmaya, bunlar üzerinde düşünüp tefekkür etmeye teşvik etmiştir. Din, kendini bilimin doğrulamasına ihtiyaç duymayacak kadar açık, bilim de kullandığı metotlar itibarıyla somut ve anlaşılır bir alandır. Her ikisi de Allah’ın âyetlerini ele aldıkları için birbirlerini tamamlayan bir yönleri mevcuttur. Bu sebeple yaratılışla ilgili âyetlerin üzerinde durmadığı “Nasıl yaratıldı?” sorusunun cevabını merak edenlerin, bilimsel verilere yönelmesi gerekmektedir. Bu makalede, Kur’an âyetleri çerçevesinde bilim ve din ilişkisi ele alınmaya gayret edilecek ve her iki yolla elde edilen bilginin birbiriyle ilişkisinin sınırları tespit edilmeye çalışılacaktır.

Keywords

Tefsir, Kur’an, Din, Bilim, Yorum.

References

• Begavî, Ebû Muhammed el-Hüseyn b. Mes‘ûd b. Muhammed b. el-Ferrâ. Meâlimü’t-tenzîl fî tefsîri’l-Kur’ân (Tefsîru’l-Begavî). thk. Abdürrezzâk el-Mehdî. 5 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1420.
• Cevherî, Ebû Nasr İsmâil b. Hammâd. es-Sıhâh tâcü’l-lüğa ve sıhâhu’l-Arabiyye. thk. Ahmed Abdülğafûr Attâr. 6 Cilt. Beyrut: Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn, 4. Basım, 1407/1987.
• Cürcânî, Alî b. Muhammed b. Alî es-Seyyid eş-Şerîf. et-Ta‘rîfât. thk. Heyet. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1403/1983.
• Ferâhîdî, Ebû Abdirrahman el-Halil b. Ahmed. Kitâbü’l-ayn. thk. Mehdî el-Mahzûmî-İbrâhîm es-Sâmirâî. 8 Cilt. b.y.: Dâru ve Mektebetü Hilâl, ts.
• İbn Acîbe el-Hasenî, Ebü’l-‘Abbâs Ahmed b. Muhammed b. el-Mehdî. el-Bahrü'l-medîd fî tefsîri'l-Kur'âni'l-mecîd, thk. Ahmed Abdullah el-Kuraşî. 7 Cilt. Kahire: Hasen Abbâs Zekî, 1419.
• İbn Atiyye, Ebû Muhammed Abdülhak b. Gâlib b. Abdirrahmân b. Temâm. el-Muharrerü’l-vecîz fî tefsiri’l-kitâbi’l-azîz. thk. Abdüsselâm Abdüşşâfî Muhammed. 6 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1422.
• İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahmân b. Muhammed b. İdrîs b. el-Münzir. Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm. thk. Es‘ad Muhammed et-Tayyib. 13 Cilt. Suud: Mektebetü Nezzâr Mustafâ el-Bâz, 3. Basım, 1419.
• İbn Manzûr, Ebü’l-Fadl Cemâlüddin. Lisânü’l-Arab. 15 Cilt. Beyrut: Dâru Sâdır, 3. Basım, 1414.
• İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Cemâlüddîn Abdurrahmân b. Ali b. Muhammed. Zâdü’l-mesîr fî ilmi’t-tefsîr. thk. Abdürezzâk el-Mehdî. 4 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 1422.
• Kurtubî, Ebû Abdillah Şemsüddin. el-Câmiu li ahkâmi’l-Kur’ân. thk. Ahmed el-Berdûnî-İbrahim Etfîş. 20 Cilt. Kahire: Dâru’l-Kütübi’l-Mısriyye, 2. Basım, 1384/1964.
• Mahallî Celâlüddîn Muhammed b. Ahmed. – Suyûtî, Celâlüddîn Abdurrahmân b. Ebîbekr. Tefsîru’l-Celâleyn. Kahire: Dâru’l-Hadîs, ts.
• Mâtürîdî, Ebû Mansûr. Tefsîru’l-Mâturîdî – Te’vîlâtü ehli’s-sünne. thk. Mecdî Bâslûm.10 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1426/2005.
• Mâverdî, Ebü’l-Hasen Ali b. Muhammed b. Muhammed b. Habîb. Tefsîru’l-Mâverdî (en-Nüketü ve’l-uyûn). thk. İbn Abdi’l-Maksûd b. Abdirrahîm. 6 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, ts.
• Mukātil b. Süleymân, Ebü’l-Hasen. Tefsîru Mukātil b. Süleymân. thk. Abdullah b. Mahmûd Şehhâte. 5 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâs, 1423.
• Nu‘mânî, Ebû Hafs Sirâcüddîn Ömer b. Alî b. ‘Âdil. el-Lübâb fî ‘ulûmi’l-kitâb, thk. Âdil Ahmed Abdülmevcûd - Ali Muhammed Mu‘avvız. 20 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1419/1998.
• Râgıp el-İsfahânî, Ebü’l-Kāsım el-Hüseyn b. Muhammed. el-Müfredât fî garîbi’l-Kur’ân. thk. Safvân Adnân ed-Dâvûdî. Dımaşk: Dâru’l-Kalem 1412.
• Râzî, Fahruddîn. Mefâtîhu’l-gayb-Tefsîru’l-kebîr. 32 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 3. Basım, 1420. Sem‘ânî, Ebü’l-Muzaffer Mansûr b. Muhammed. Tefsîru’l-Kur’ân. thk. Yâsir b. İbrâhim-Ganîm b. Abbâs b. Ganîm. 6 Cilt. Riyad: Dâru’l-Vatan, 1418/1997.
• Semerkandî, Ebü’l-Leys Nasr b. Muhammed b. Ahmed b. İbrâhîm. Tefsîru's-Semerkandî. thk. Ali Muhammed Mu‘avvız, Âdil Ahmed Abdülmevcûd, Zekeriyyâ Abdülmecîd en-Nûtî. 3 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1413/1993.
• Taberî, Muhammed b. Cerîr. Câmiu’l-beyân fî te’vîli’l-Kur’ân. thk. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî. 24 Cilt. b.y.: Dâru Hicr, 1422/2001.
• Tehânevî, Muhammed A‘lâ b. Alî b. Muhammed Hâmid. Keşşâfü ıstılâhâti’l-fünûn ve’l-ʿulûm, thk. Ali Dahrûc. 2 Cilt. Beyrut: Mektebetü Lübnân, 1996.
• Zebîdî, Muhammed Murtazâ el-Hüseynî. Tâcü’l- ‘arûs min cevâhiri’l-kāmûs, thk. Heyet. 40 Cilt. Kuveyt: Vezâratü’l-İrşâd ve’l-İnbâ, 1385-1422/1965-2001.
• Zeccâc, Ebû İshâk. Meâni’l-Kur’ân ve i‘râbüh. thk. Abdülcelîl Abduh Şilbî. 5 Cilt. Beyrut: Âlemü’l-Kütüb, 1408/1988.
• Zemahşerî, Ebü’l-Kâsım Mahmûd b. Amr b. Ahmed. el-Keşşâf an hakâiki gavâmizi’t-tenzîl. 4 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 3. Basım, 1407.