Politik Halkla İlişkilerde Sosyal Medya Kullanımı: 30 Mart 2014 Yerel Seçimleri ve 10 Ağustos 2014 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri

Year 2015, Issue: 23, 79 - 94, 15.06.2015

Ferah Onat , Cudi Kaan Okmeydan

https://doi.org/10.31123/akil.436870

Cited By: 6

Abstract

Günümüzde, siyasal yaşamda birçok siyasi örgüt ve siyasi karakterin sosyal medya platformları

üzerinden hedef kitlelerine ulaşmaya çalıştıkları görülmektedir. Politik halkla ilişkiler aracı olarak

sosyal medya ilk kez 2008 ABD Başkanlık seçimlerinde, ardından 2010’da Avustralya ve Birleşik

Krallık Genel Seçimleri’nde kullanılmıştır. Türkiye’de siyasal partilerin ve adayların sosyal medyaya

olan ilgileri Türk halkının yeni iletişim teknolojilerine olan odaklanmasıyla paralel olarak günden

güne artmaktadır. Bu araştırmanın amacı Türk adayların sosyal medyadaki uygulamalarının

Grunig ve Hunt’ın iletişim teknolojilerinin yaygın kullanımıyla daha çok gündeme gelen çift

yönlü asimetrik model ya da çift yönlü simetrik modellerinden hangisiyle daha çok örtüştüğünü

ortaya çıkarmaktır. Araştırma Türkiye 30 Mart 2014 Yerel Seçimleri dönemi ve 10 Ağustos 2014

Cumhurbaşkanlığı Seçimi dönemi olmak üzere iki ayrı seçim dönemini kapsamaktadır. Araştırma

kapsamında yerel seçimlere katılan üç büyük ildeki, üç büyük partinin belediye başkanı adayları

ve üç cumhurbaşkanı adayının resmi Facebook ve Twitter hesapları incelenmiştir. Hesaplarda

paylaşılan gönderiler ve etkileşim durumu niceliksel içerik analizi uygulanarak çözümlenmiştir.

Bunun yanında bir adayın seçim döneminde sosyal medya hesaplarını yöneten sosyal medya

uzmanlarıyla derinlemesine mülakat yapılmıştır.

Keywords

Siyasal İletişim, Halkla İlişkiler, Political Halkla İlişkiler, Sosyal Medya

References

• Açıkel, Emre ve Çelikol, Mehmet (2012). Dijitoloji, Pazarlama ve Satış. İstanbul: MediaCat.
• Akar, Erkan (2011). Sosyal Medya Pazarlaması, Sosyal Web’te Pazarlama Stratejileri. Ankara: Efil.
• Alemdar, Yeniçeri, Mine ve Köker, Nahit, Erdem (2011). “Siyasi Partilerin 2007 – 2011 Türkiye Genel Seçimlerinde Web Sitesi Kullanımı ve Karşılaştırmalı Analizi”. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.2(31): 225-254.
• Alikılıç A., Özlem (2011). Halkla İlişkiler 2,0, Sosyal Medyada Yeni Paydaşlar, Yeni Teknikler. Ankara: Efil.
• Aziz, Aysel. (2011). Siyasal İletişim. İstanbul: Nobel.
• Barut, Basri ve Altundağ, Sinan (2005). “Globalleşen Dünyada Bir Siyasal İkna Unsuru Olarak Vaatler (3 Kasım 2002 Türkiye Milletvekili Genel Seçimleri İle 2 Kasım 2004 ABD Başkanlık Seçimleri Karşılaştırmalı Örneğiyle)”. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi.1(4): 80-90.
• Baxter, Graeme and Marcella, Rita (2012). “DoesScotland ‘like’ This? Social Media Use by Political Parties and Candidates in Scotland during the 2010 UK General ElectionCampaign”. Libri.2(62): 109–124.
• Bayraktutan, Günseli; Binark, Mutlu, Çomu, Tuğrul, Doğu; Burak, İslamoğlu; Aydemir, Gözde; Telli, Aslı. (2012). “Sosyal Medyada 2011 Genel Seçimleri: Nitel-Nicel Arayüzey İncelemesi”. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi.3 (7): 5-29.
• Erdoğan, İrfan (2007). Pozitivist Metodoloji. Bilimsel Araştırma Tasarımı, İstatiksel Yöntemler, Analiz ve Yorum. Ankara: Erk.
• Grunig, James, Grunning, Larissa, Sriramesh, Krishnamurthy (1995). “Models of Public Relations in an International Setting”. Journal of Public Relations Research. 3(7): 163-186.
• Grunig, James ve White, Jon. (2005). Temel Kuram, Derleyen Grunig, James. Halkla İlişkiler ve İletişim Yöntemlerinde Mükemmellik. İstanbul: Rota.
• Hanson, Gary, Haridakis, M., Paul, Cunningham, Audrey, Sharma, Rekha (2010). “The 2008 Presidential Campaign: Political Cynicism in the Age of Facebook, MySpace, and YouTube”. Mass Communication and Society. 5 (13): 584–607.
• Kahraman, Murat (2013). Sosyal Medya 101 2.0, Pazarlama için Sosyal Medyaya Giriş, İstanbul, MediaCat. Karaçor, Süleyman (2009). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi, Yönetim ve Ekonomi, Cilt.16, Sayı 2.
• Kılıçaslan, Emine (2008). Siyasal İletişimde İdeolojik Dil. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Edirne: T.Ü. SBE. Okay, Ayla ve Okay, Aydemir (2007). Halkla İlişkiler, Kavram Strateji ve Uygulamaları. Yayınları. İstanbul: Der.
• Okmeydan, Cudi Kaan (2013). Türkiye’deki Siyasi Partilerin Halkla İlişkiler Çalışmalarında Sosyal Medya Kullanımı, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Yaşar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İletişim Anabilim Dalı.
• Oktay, Mahmut (2002). Politikada Halkla İlişkiler. İstanbul: Derin.
• Sarı, Hasan (2010). Siyasal İletişimde Yeni İletişim Teknolojilerinin Kullanımı: 2009 Yerel Seçimlerinde Ak Parti’nin Çalışmaları. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: G.Ü. SBE.
• Strömback, Jasper&Kiousis, Spiro (2011). PoliticalPublicRelations, Principles and Applications. London: Routledge.
• Tokgöz, Oya (2010). Seçimler Siyasal Reklamlar ve Siyasal İletişim. İstanbul: İmge
• Toth, Elizabeth. (2008). The Future of Excellence in Public Relations and Communication Management: Challenges for the next generation edited. Londra: Lawrence Erlbaum.
• Vural Akıncı, Beril ve Bat, Mikail (2009). “Siyasal Seçim Kampanyalarında Yeni İletişim Teknolojileri ve Blog Kullanımı: 2008 Amerika Başkanlık Seçimlerine Yönelik Karşılaştırmalı Bir Analiz”. Journal of Yaşar University. 4(16): 2745-2778.
• Wilcox, Dennis ve Cameron, Glen (2011).PublicRelationsStrategiesandTactics. New York: Pearson.
• Yolçu, Neslihan. (2011). 12 Eylül Anayasa Referandumunda Siyasal Partilerin İnternet Kullanımı ve Kampanya Söylemleri, TheAcademicJournal Of Information Technologies, Spring, I.2