Araştırmacı Öğretmen Yöntemi Kullanılarak Disleksili Bireyler ile Yapılan Kısa Film Öyküsü Yazma Çalışması

Year 2021, Issue: 9, 58 - 80, 28.05.2021

S. Serhat Serter

Abstract

Disleksi, zekâ düzeyi gözetmeksizin her kültürel ve sosyo-ekonomik düzeyde görülebilen, nörolojik temelli bir öğrenme bozukluğudur. Disleksili olma durumu, yaygın olarak ilköğretim çağlarında okuma yazma problemleri ile fark edilebilmektedir. Bireyler erken müdahale imkanlarından yararlanamamakta ve sosyal hayata uyumlanmakta da zorlanmaktadırlar. Çalışma, disleksi tanılı bireylerin eğitim hayatlarında yaşadıkları zorlukların araştırılmasıyla başlamıştır. Edinilen bilgiler ışığında çalışma yöntemi olarak araştırmacı öğretmen yöntemi uygun bulunmuş, verilecek eğitimlerin içerik/zaman programı oluşturulmuş ve disleksi tanılı 12/18 yaş grubundan 14 bireye haftada 10 saat ve 5 hafta süreli kısa film öyküsü yazma eğitimleri verilmiştir. Çalışmanın amacına uygun gerçekleştiğinin değerlendirilebilmesi için, eğitimlerden önce tüm katılımcılardan birer öykü yazmaları istenilmiştir. Eğitimlerin tamamlanması ile katılımcılardan ilk öykülerindeki konularına sadık kalarak yeniden yazmaları beklenilmiştir. Çalışmanın basılı çıktısı olarak katılımcıların öykülerinin ilk ve son versiyonlarının yer aldığı bir kitap çalışması yapılmıştır. Eğitim çalışmaları katılımcıların ve eğitmenlerin odak ve konsantrasyonlarına zarar vermeyecek profesyonellikte görüntülenmiş ve belgesel film haline getirilmiştir. Çalışmanın hedef kitlesi olan özel eğitim öğretmenlerini temsilen, bu bölümde öğrenim gören öğretmen adaylarından 14 kişilik kontrol/deney grubu oluşturulmuştur. Çalışma sürecinde elde edilen tüm görsel ve basılı materyaller söz konusu grup ile paylaşılmış ve geri dönüşlere ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. Çalışma ile alan yazına katkı sağlamak ve disiplinler arası farkındalık yaratmak amaçlanmıştır.

Keywords

Disleksi, Araştırmacı Öğretmen Yöntemi, Kısa Film Öyküsü, Öğretmen Eğitimi, Farkındalık

Supporting Institution

Anadolu Üniversitesi (Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu)

Project Number

1605E188

The Study of Writing a Short Film Story with Individuals Who Have Dyslexia by Using the Researcher Teacher Method

Abstract

Dyslexia is a neurologically based learning disorder that can be seen at any cultural and socio-economic level regardless of intelligence level. Dyslexia is commonly noticed with literacy problems in primary school ages. Individuals cannot benefit from early intervention opportunities and have difficulties in adapting to social life. The study started by investigating the difficulties experienced by individuals with dyslexia in their education life. In the light of the information obtained, the researcher-teacher method was deemed appropriate as the study method, the content / time schedule of the trainings to be provided was created, and 14 individuals with dyslexia were given 10 hours a week and 5 weeks of short film story writing training. All participants were asked to write a story before the training in order to evaluate whether the study was carried out in accordance with its purpose. With the completion of the trainings, the participants were expected to rewrite their stories by staying true to the topics in their first stories. A book containing the first and last versions of the stories of the participants was made as a printed output of the study. The training activities were professionally screened and turned into documentary films that would not harm the focus and concentration of the participants and trainers. Representing the special education teachers, who are the target audience of the study, a control / experimental group of 14 candidates studying in this department was formed. All visual and printed materials obtained during the study process was shared with the group and evaluations regarding the feedbacks were made. With the study, it is aimed to contribute to the literature and to create interdisciplinary awareness.

Keywords

Dyslexia, researcher-teacher method, short film story, teacher education, awareness

Project Number

1605E188

References

• Altun, S. (2015). Geleceğin Araştırmacı Öğretmeni. XIV. Geleneksel Eğitim Sempozyumu “Geleceğin Öğretmeni”. Türkiye Özel Okullar Birliği Derneği. S.16. 29- 31 Ocak 2015 / Antalya.
• Altuntaş, F. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin Disleksiye İlişkin Bilgileri ve Dislektik Öğrencilere Yönelik Çalışmaları. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Arslan, A. (2009). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı ve Türkçe Öğretimi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (1), 143-154.
• Babkie, A. M., & Provost, M. C. (2004). Teachers as Researchers. Intervention in School and Clinic, 39 (5), 260- 268.
• Bacanlı, H. (2004). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayınları.
• Balcı, E. (2015). Amerika Birleşik Devletleri’nde disleksili bireylere uygulanan eğitim ve öğretim programlarının Türkiye’de yapılan çalışmalara katkısı açısından değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Balcı, E. (2017). Disleksi Hakkında Gerçekler: Disleksi Nedir ve Ne Değildir? Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19 (1), 1-17.
• Balcı, E. (2019). Disleksi Hakkında Öğretmen Görüşleri ve Karşılaştıkları Sorunlar. Ege Eğitim Dergisi, 20 (1), 162-179.
• Bingöl, A. (2003). Ankara’daki İlkokul 2. ve 4. Sınıf Öğrencilerinde Gelişimsel Disleksi Oranı. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 56 (2), 67-82.
• Cochran-Smith, M., & Lytle, S. L. (1993). Inside/Outside Teacher Research and Knowledge. New York: Teachers College Press.
• Cohen, L., & Manion, L. (1994). Research Methods in Education (4th ed.). London: Routledge Press.
• Çepni, S. ve Akdeniz, A. R. (1996). Fizik Öğretmenlerinin Yetiştirilmesinde Yeni Bir Yaklaşım. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (12), 221-226.
• Demir, B. (2005). Okul Öncesi ve İlköğretim Birinci Sınıfa Devam Eden Öğrencilerde Özel Öğrenme Güçlüğünün Belirlenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi.
• Demircioğlu, İ. H. (2004). Tarih ve Coğrafya Öğretmenlerinin Sosyal Bilimler Öğretiminin Amaçlarına Yönelik Görüşleri (Doğu Karadeniz Bölgesi Örneği). Bilig, (31), 71-84.
• Deryakulu, D. (2000). Yapıcı Öğrenme. İçinde: A. Şimşek (Ed.), Sınıfta Demokrasi, s. 53-77. Ankara: Eğitim-Sen Yayınları
• Ekiz, D. ve Yiğit, N. (2012). Öğretmen Adaylarının Eğitim Araştırmalarının Amaç ve Çeşitleri Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (23), 3-20.
• Öztaş, S. (2007). Tarih Öğretimi ve Filmler: Tarih Öğretiminde Film Kullanılmasının Öğrenci Başarısı Üzerindeki Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Salman, U., Özdemir, S., Salman, A.B. & Özdemir, F. (2016). Özel Öğrenme Güçlüğü “Disleksi”. FNG & Bilim Tıp Dergisi, 2 (2), 170-176.
• Shaywitz B.A. & Shaywitz S.E. (1989). Learning Disabilities and Attention Disorders. In: Swaiman KF (Ed.). Pediatric Neurology, Principles and Pratice. St.Louis: The C.V.Mosby Company Press, 857-894.