Türkiye ve Avustralya Öğretmen Yetiştirme Sistemleri ve Akreditasyon Modellerinin Karşılaştırmalı İncelenmesi

Year 2019, Volume: 12 Issue: 2, 678 - 700, 30.04.2019

Orhan Ataman , Abdullah Adıgüzel

https://doi.org/10.30831/akukeg.430580

Cited By: 5

Abstract

Bu çalışmanın
amacı; Türkiye ve Avustralya öğretmen yetiştirme sistemleri ve akreditasyon
modellerini karşılaştırarak, Türkiye’deki öğretmen eğitimi akreditasyonu
çalışmalarına katkıda bulunmaktır. Betimsel doküman tarama yönteminin
kullanıldığı bu çalışmada, veri toplama aracı olarak ülkelerin resmi internet
sitelerinden, resmi eğitim raporlarından ve literatürdeki ilgili kitap ve
makalelerden faydalanılmıştır. Veriler karşılaştırmalı olarak içerik analizi
yoluyla incelenmiştir. Veriler her iki ülkeye ait; (i) öğretmen yetiştirmede
kaliteyi arttırmaya yönelik düzenlemelerin tarihsel gelişimi, (ii) mevcut
öğretmen yetiştirme sistemleri, (iii) öğretmen eğitimi program standartları ve
(iv) akreditasyon modelleri olmak üzere dört başlık altında ele alınmıştır ve karşılaştırmalı
olarak incelenmiştir. Araştırma sonucunda, her iki ülkenin 1990’lı yılların
sonuna doğru öğretmen eğitiminde standart geliştirme çalışmalarına
başladıkları, fakat  bu çalışmaların
Türkiye’de sonraki yıllarda önemini kaybettiği ve bu girişimin yarım kaldığı;
Avustralya’da ise bu çalışmaların ortaya çıktığı ilk günden bu yana gitgide
daha fazla önem kazandığı ve yaygınlığının arttığı sonucuna varılmıştır.
Avustralya’da öğretmen olarak çalışabilmek için mezun olunan programın akredite
edilmiş olması gerekmektedir. Bu durumun, öğretmen eğitiminde akreditasyona
ilişkin iki ülke arasındaki en büyük farklılığı teşkil ettiği söylenebilinir.

Keywords

öğretmen yetiştirme, kalite, verimlilik, akreditasyon, standart

Investigation of Turkey and Australia’s Teacher Education Systems and Accreditation Policies

Abstract

The aim of this research is to examine Turkey and
Australia’s teacher education systems and accreditation policies. The document
analysis model, one of the qualitative research designs, was used in the study.
Data was gathered from up-to-date official documents, reports and websites;
articles, books and academic dissertations. Data obtained from the resources
were arranged in four categories which are; (i) historical background of the regulations aiming to improve the quality and effectiveness of
teacher education, (ii) current teacher educations system, (iii) teacher
education program standards, (iv) accreditation models. Then, Content analysis
was used to determine the similarities and differences between practices of the countries in respect of these four categories. As a result of the study, it was
concluded that although both countries started designing a national
accreditation model and standards for teacher education in the late 1990s, it was never applied in Turkey and it was
given less importance in the following years. Australia, on the other hand, has
given great importance to this issue and kept improving its model and standards
throughout the following years.

Keywords

teacher education, quality, accreditation, standard

References

• Adelman, C. (1994). Accreditation, In Burton G.Clark (Ed), The Encylopedia of Higher Education. Pergamon Pres. (1)
• Adıgüzel, A. & Sağlam Y. (2009). Öğretmen Eğitiminde Program Standartları ve Akreditasyon. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (3), 83-103
• AITSL [Australian Institute for Teaching and School Leadership]. (2015). Accreditation of Initial Teacher Education Programs in Australia. The Australian Institute for Teaching and School Leadership.
• AITSL [Australian Institute for Teaching and School Leadership]. (2010). Validation of the Professional Standards for Teachers.
• Alkan, C. (2000). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İçinde V. Sönmez (Ed.), Meslek ve Öğretmenlik Mesleği. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Aktan, C. C. & Gencel, U. (2007). Yüksek Öğretimde Akreditasyon. İçinde C.C. Aktan, (Ed.), Değişim Çağında Yüksek Öğretim İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayını.
• Arslan, B. (2008). Öğretmen Eğitiminde Akreditasyon ve Türkiye İçin Bir Model Önerisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ataç, E. (2003). 21. Yüzyılda Öğretmen Eğitimi: Türkiye’de Öğretmen Eğitiminin Değerlendirilmesi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 1-31.
• Baskan-Atanur, G. (2001). Öğretmenlik Mesleği ve Öğretmen Yetiştirmede Yeniden Yapılanma. Ankara: Ritm İletişim Hizmetleri Ltd. Şti.
• Baskan-Atanur, G., Aydın, A. & Madden, T. (2006). Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirme Sistemine Karşılaştırmalı Bir Bakış. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (1), 35-42.
• Blömeke, S., Olsen, R.V. & Suhl, U. (2016) Relation of Student Achievement to the Quality of Their Teachers and Instructional Quality. In T. Nilsen , J. E. Gustafsson (Eds), Teacher Quality, Instructional Quality and Student Outcomes. IEA Research for Education.
• Brennan, M. & Willis, S. (2008). Sites of Contestation Over Teacher Education in Australia. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 14(4), 295-306
• Batı Avustralya Eğitim Bakanlığı, Web-1 http://det.wa.edu.au/careers/detcms/navigation/choose-teaching/teaching qualifications/ adresinden 18.02.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Darling-Hammond, L. (1999). Reshaping Teaching Policy, Preparation and Practice: Influences on the National Board for Teaching Professional Standards.Washington: AACTE Publications.
• Darling-Hammond, L. (2000). Teacher Quality And Student Achievement: A Review Of State Policy Evidence. Education Policy Analysis Archives, 8 (1), 1-44
• Darling-Hammond, L. (2017). Teacher Education Around The World: What Can We Learn From International Practice? European Journal of Teacher Education,40 (3), 291-309
• Durman, M. (2007). Yükseköğretimde Kalite Güvencesi ve Ülkemizdeki Gelişmeler. Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitim Fakülteleri ve Akreditasyon Çalıştayı. AÜ. Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları: Ankara. Yayın no: 204
• EPDAD. (2016). Öğretmen Eğitiminde Program Değerlendirme Ve Akreditasyon El Kitabı, http://www.epdad.net/belgeler-ve-formlar adresinden 10.03. 2018 tarihinde erişilmiştir.
• EPDAD, Web-1 https://epdad.org/hakkimizda/tarihce/ adresinden 11.03.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Erdem, A. R. (2015). Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirmenin [A] ,[B], [Ç]’si. Journal of Teacher Education and Educators, 4 (1), 16-38.
• Erkuş, L. (2009). Eğitim Fakültelerinin Akreditasyon Sürecine Hazır Olma Durumuna İlişkin Öğretim Elemanlarının Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Freed, E. F. & Klugman, M. R. (1997). Quality Principles and Practices in Higher Education Different Questions for Different Times. Arizona: American Council on Education Oryx Press.
• Haycock, K. (1998). Good Teaching Matters...a lot. Thinking K-16, 3(2), 3–14.
• Haycock, K. (2000). No More Settling For Less. Thinking K-16, 4(1): 3–8.
• Hernes, G. & Martin, M. (2005) Policy Rationales And Organizational And Methodological Options in Accreditation: Findings From An IIEP Research Project. UNESCO.
• Günçer, B. (1999). Ögretmen Eğitiminde Akreditasyon: İngiltere ve A.B.D. Örnekleri. http://www.yok.gov.tr/egitim/ogretmen/ogretmen_egitiminde_kalite.htm adresinden 18.03.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Ingvarson, L., Beavis, A., Kleinhenz, E. & Elliott, A. (2004). Pre-Service Teacher Education In Australia : A Mapping Study Of Selection Processes, Course Structure And Content, And Accreditation Processes. Australian Council for Educational Research.
• IBE (International Bureau of Education) – UNESCO (2003). World Data on Education (Fifth Ed.) . Cenova: Switzerland.
• Kaplan, L. S. & Owings, W. A. (2001). Teacher Quality and Student Achievement: Recommendations for Principals. NASSP Bulletin.
• Kavak, Y. (2007). Öğretmen Eğitiminde Akreditasyon Denemesi. Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitim Fakülteleri ve Akreditasyon Çalıştayı. AÜ. Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları: Ankara. Yayın No: 204
• Kersting, N. B., Givvin, K. B., Thompson, B. J., Santagata, R., & Stigler, J. W. (2012). Measuring Usable Knowledge: Teachers ’ Analyses Of Mathematics Classroom Videos Predict Teaching Quality And Student Learning. American Educational Research Journal, 49, 568 – 589.
• Louden, W. (1999) Standards For Standards: An Australian Perspective On The Development And Assessment Of Professional Standards. International Conference on New Professionalism in Teaching, Teacher Education and Teacher Development in a Changing World, The Chinese University of Hong Kong, 15–18 Ocak.
• Mayer, D. (2014). Forty Years of Teacher Education in Australia: 1974–2014. Journal of Education for Teaching:International research and pedagogy, 40 (5), 461-473
• Mayer, D., Cotton, W. & Simpson, A. (2017). Teacher Education in Australia. Oxford Research Encyclopedia of Education.
• NEASC [New England Association of Schools and Colleges]. (1998). Self-Study Guide.https://cihe.neasc.org/sites/cihe.neasc.org/files/downloads/PUBLICATIONS/CIHE-Self_Study_Guide-2016.pdf adresinden erişilmiştir.
• O’Meara, J. (2011). Australian Teacher Education Reforms: Reinforcing The Problem Or Providing A Solution? Journal of Education for Teaching, 37(4), 423-431
• Peker, Ö.(1996). Eğitimde Kalite ve Akreditasyon. Amme İdaresi Dergisi, 29 (4).
• Resmi Gazete, Web-1. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2016/08/20160803-22.htm adresinden 13.03.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Resmi Gazete, Web-2. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/04/20150417-4.htm adresinden 13.03.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Sachs, J. (2003). Teacher Professional Standards: Controlling or Developing Teaching? Teacher and Teaching: Theory and Practice, 9 (2), 175-186 Teacher Education Ministerial Advisory Group. (2014). Action Now: Classroom Ready Teachers.
• TÜBİTAK. (2006). http://www.tubitak.gov.tr/btpd/btspd/platform/akred/ek5.html web adresinden 20.12.2017 tarihinde alınmıştır.
• Türker, A. R. (2003). Yüksek Öğretimde Kalite. Üniversite ve Toplum, 3 (4), 1-11
• UNESCO. (2007). Quality Assurance and Accreditation: A Glossary of Basic Terms and Definitions. http://unesdoc.unesco.org/images/0013/001346/134621e.pdf adresiden erişilmiştir.
• Yıldırım, H. (2002). Toplam Kalite Yönetimin Temel Kavramları, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, (5).
• Yıldırım, A. (2011). Öğretmen Eğitiminde Çatışma Alanları ve Yeniden Yapılanma. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1 (1), 1-18
• YÖK-Web-1. http://www.yok.gov.tr/web/guest/tarihce adresinden ulaşılmıştır.
• YÖK. (1998). Öğretmen Eğitiminde Akreditasyon: İngiltere ve ABD Örnekleri. Ankara: YÖK Yayınları
• YÖK. (1999). Türkiye’de Öğretmen Eğitiminde Akreditasyon Ve Standartlar. YÖK/Dünya Bankası Milli Eğitim’i Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi. Ankara: YÖK Yayınları.
• YÖK. (2007). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. Ankara: YÖK Yayınları.
• Yüksel, İ. (2012). The Current Developments in Teacher Education in Turkey on the Threshold of European Union. International Journal of Humanities and Social Science, 2(8), 49-56
• Westerheijden, D. F. (2001). Ex oriente lux? National and Multiple Accreditations in Europe after the Fall of the Wall and after Bologna. Quality in Higher Education, 7(1): 65–75.
• Wenglinsky, H. (2000). How Teaching Matters. Bringing the Classroom Back Into Discussions Of Teacher Quality. A Policy Information Center Report. Princeton, N. J. The Milken Family Foundation and Educational Testing Service.