Abstract
Bu çalışmada 1960’lı yıllarda ortaya çıkmış olan sol Kemalist bir akımın, özel olarak Kemalist reform dönemini ve daha genel olarak Osmanlı ve Türkiye modernleşmesini nasıl anlamış olduğu üzerinde durulacaktır. Bu düşünce akımının önde gelen isimleri Üçüncü Dünyacı, ulusal kalkınmacı bir sosyalizm anlayışını savunmaktaydılar ve Kemalizm bu sosyalizm anlayışının oldukça önemli anahtar unsurlarından birini oluşturmaktaydı. Aynı isimler erken Cumhuriyet döneminin reform girişimlerini ilerici ve devrimci bir dönüşüm olarak övmekteydiler. Kemalist, Batılı muasır medeniyetler seviyesine ulaşma hedefiyle, kendi ulusal kalkınmacılık anlayışları arasında bir paralellik olduğunu düşünmekteydiler. Türk solunun 1960’lardaki genel inancı, azgelişmiş bir ülkenin Batı emperyalizmi ile olan bağlarını tamamen kopararak, devlet mülkiyeti, ağır sanayileşme, merkezi planlamayı içeren bir stratejiyi uygulayarak gelişebileceği yönündeydi. Bu stratejinin, Kemalizm’in Türk milletini Batı medeniyeti düzeyine ulaştırma hedefiyle uyumlu olduğu ve yalnızca bu stratejinin Türkiye’yi muasır medeniyetler seviyesine ulaştırabileceği düşünülmekteydi. Dolaysıyla, bu makalede, geç Osmanlı ve erken Cumhuriyet dönemlerinin modernleşme tarihinin sol Kemalist bir açıklaması Doğan Avcıoğlu ve Niyazi Berkes’in çalışmalarına referans verilerek ele alınmaya çalışılacaktır.