The Role of Media and External Factors in Voting Behaviors of Workers in Medium- and Large-Scale Enterprises

Year 2023, , 1384 - 1397, 25.12.2023

Mustafa İnce , Mevlüt Can Koçak , Olgun Küçük

https://doi.org/10.32709/akusosbil.1075852

Abstract

In today's world, where everything changes very quickly, people's thoughts, attitudes and behaviors keep up with this speed. Thoughts and decisions in education life, business life, social life, political field, especially on personal/private issues; It can be constantly updated with the influence of the immediate environment and especially the mass media. The political preferences of people, which they care about with the expectation of creating a better living environment, also get their share from the interaction that occurs due to environmental effects. This influence or change can manifest itself in different dimensions in various business and social groups. It is an important issue which factors and to what extent the influence is. The fact that the media is an effective area for political communication studies brings the attention of politicians to it. The aim of this research is to determine to what extent the media and external factors play a role in the voting behavior of workers working in medium and large enterprises. According to the study in which the opinions of the workers were collected by the survey method; It has been revealed that the media and public opinion polls play a role in the political preferences of the workers, whereas the political preference of the family is not very effective in the voting behavior of the workers. In addition, in the study, it was revealed that the 'candidate himself' and 'the candidate's party' were effective on the voting behavior of the workers, and it was understood that the men participating in the research considered the probability of the candidate winning the election more when voting compared to the women.

Keywords

Political communication, worker, voting, voter, media

Orta ve Büyük Ölçekli İşletmelerde Çalışan İşçilerin Oy Kullanma Davranışlarında Medya ve Dış Faktörlerin Rolü

Abstract

Her şeyin çok hızlı değiştiği günümüz dünyasında insanların düşünce, tutum ve davranışları da bu hıza ayak uydurmaktadır. Başta kişisel/özel konularda olmak üzere, eğitim hayatında, iş hayatında, sosyal yaşamda, siyasi alandaki düşünceler ve kararlar; yakın çevrenin ve özellikle kitle iletişim araçlarının da etkisiyle sürekli güncellenebilmektedir. Kişilerin, daha iyi bir yaşam ortamı oluşturulması beklentisiyle üzerinde hassasiyetle durdukları siyasi tercihleri de çevresel etkilere bağlı olarak ortaya çıkan etkileşimden nasibini almaktadır. Bu etkilenme veya değişim, çeşitli iş ve sosyal gruplarda farklı boyutlarda kendini gösterebilmektedir. Etkilenmenin hangi unsurlardan ve ne boyutta olduğu önem arz eden bir konudur. Siyasal iletişim çalışmaları için medyanın etkili bir alan oluşturması ise siyasilerin ilgisinin onun üzerinde olmasını beraberinde getirmektedir. Medya bireyin oy verme kararının oluşmasında etkili bir pozisyonda yer alabilmektedir. Bu araştırmanın amacı, orta ve büyük ölçekli işletmelerde çalışan işçilerin oy kullanma davranışlarında medya ve dış faktörlerin rolünün ne ölçüde olduğunu saptamaya çalışmaktır. Anket tekniğiyle işçilerin görüşlerinin toplandığı çalışmaya göre; medyanın ve kamuoyu araştırmalarının işçilerin siyasi tercihlerinde rol oynadığı, buna karşın ailenin siyasal tercihinin işçilerin oy kullanma davranışlarında pek etkili olmadığı ortaya çıkmıştır. Ayrıca, araştırmada, işçilerin oy verme davranışı üzerinde ‘adayın kendisi’ ve ‘adayın partisinin’ etkili olduğu ortaya çıkmış, araştırmaya katılan erkeklerin, kadınlara oranla oy kullanırken adayın seçimi kazanma ihtimalini daha fazla göz önünde bulundurdukları anlaşılmıştır.

Keywords

Siyasal iletişim, işçi, oy verme, seçmen, medya

References

• Akdağ, M. ve Başarır, M. (2020). Mesajların iletilmesinde siyasal iletişim araçları, aktörleri ve politikaları. M. Akgül (Ed.), Siyasal İletişim Yazıları içinde (ss.185-206). Konya: Palet yayınları.
• Alotaibi, N. N. (2013). Media Effects on Voting Behavior. European Scientific Journal, 9(20).
• Aziz, A. (2003). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Aziz, A. (2011). Siyasette Etkili İletişim Teknikleri. İstanbuıl: Başlık Yayın.
• Bacha, C. H. & Mancini, P. (2007). The Professionalisation of Political Communication. Intellect Books.
• Balcı, Ş. Tarhan, A. Bal, E. (2013). Medya ve Siyasal Katılım. Konya: Literatürk.
• Beck, P. A., Dalton, R. J., Greene, S., & Huckfeldt, R. (2002). The Social Calculus of Voting: Interpersonal, Media, and Organizational Influences on Presidential Choices. American political science review, 96(1), 57-73.
• Bennett, W. L., & Iyengar, S. (2008). A New Era of Minimal Effects? The Changing Foundations of Political Communication. Journal of communication, 58(4), 707-731.
• Carpinella, C. M., & Johnson, K. L. (2016). Visual Political Communication: The Impact of Facial Cues From Social Constituencies to Personal Pocketbooks. Social and Personality Psychology Compass, 10(5), 281-297.
• Çağlar, N. ve Gelir, Y. (2014). Yerel Seçimlerde Aday İmajı: 30 Mart 2014 Yerel Seçimleri Öncesinde Isparta Seçmeni Üzerine Bir Araştırma. AKU Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 16, Sayı 2, s.27-50.
• Damlapınar, Z. & Balcı, Ş. (2013). Seçmenin Zihnindeki Aday İmajını Belirleyen Etkenler: 28 Mart 2004 Yerel Seçimleri Alan Araştırması. Selçuk İletişim, 4 (1), 58-79.
• Damlapınar, Z. ve Balcı, Ş. (2014). Siyasal İletişim Sürecinde Seçimler, Adaylar, İmajlar -2009 Yerel Seçimleri Ankara Araştırması. LiteraTürk.
• De Vreese, C. H., Esser, F., Aalberg, T., Reinemann, C., & Stanyer, J. (2018). Populism as an Expression of Political Communication Content and Style: A New Perspective. The International Journal of Press/Politics, 23(4), 423-438.
• Devran, Y. (2004). Mesaj, Strateji ve Taktikler Siyasal Kampanya Yönetimi. İstanbul: Odak İletişim.
• Eberwein, T., Porlezza, C., & Splendore, S. (2015). Media as Political Actors. The international encyclopedia of political communication, 1-9.
• Farkas, X., & Bene, M. (2021). Images, Politicians, and Social Media: Patterns and Effects of Politicians’ Image-based Political Communication Strategies on Social Media. The international journal of press/politics, 26(1), 119-142.
• Fiske, J. (2017). İletişim Çalışmalarına Giriş. (S. İrvan, Çev). Anakara: Pharmakon Yayınları.
• Giansante, G. (2014). Online Political Communication: How to Use the Web to Build Consensus and Boost Participation. Springer.
• Habermas, J. (2006). Political Communication in Media Society: Does Democracy Still Enjoy an Epistemic Dimension? The Impact of Normative Theory on Empirical Research. Communication theory, 16(4), 411-426.
• Horkheımer, M. ve Adorno, T. W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği. (O. Özügül, Çev). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• İnce, M. ve Yılmaz, M. (2020). Ana Haber Bültenlerinde Haberlerin Konusu ve Sunum Tarzı ile Reyting Arasındaki İlişki Üzerine Bir İnceleme, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 8 (1), s. 416-441.
• İpek, M. (2019). Siyasal İletişim Kampanyalarında Kültürel Bir Değer Olarak Bireysellik–Kolektivizm Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri. Konya: Çizgi Yayınevi.
• Karakurt, H. (2019). AK Parti: Siyasal İletişim Strateji ve Uygulamaları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Kışlalı, T. A. (1991). Siyasal Sistemler. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Koçak, M. C. (2014). Siyasal Bilgilenme Sürecinde Televizyonun Rolü ve Etkileri (Konya Örneği), (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Lodge, M., Steenbergen, M. R., & Brau, S. (1995). The Responsive Voter: Campaign Information and the Dynamics of Candidate Evaluation. American Political Science Review, 89(2), 309-326.
• Marx, K. ve Engels, F. (1976). Komünist Manifesto. (Çev. S. Arslan, Çev.). Ankara: Bilim ve Sosyalizm Yayınları.
• McLeod, J. M., & Shah, D. V. (2009). Communication and Political Socialization: Challenges and Opportunities for Research. Political Communication, 26(1), 1-10.
• Pfetsch, B., & Esser, F. (2012). Comparing Political Communication. In F. Esser & T. Hanitzsch (Eds.), Handbook of Comparative Communication Research. ( pp. 25-47). London: Routledge.
• Schill, D. (2012). The Visual Image and the Political Image: A Review of Visual Communication Research in the Field of Political Communication. Review of Communication, 12(2), 118-142.
• Slater, P. (1998). Frankfurt Okulu. (A. Özden, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Tan, A. ve Baydaş, A. (2017). Seçmen Özelliklerinin Oy Verme Davranışı Üzerindeki Etkileri, Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S. 13, s. 592-622.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak. Ankara: İmge Kitapevi.
• Valentino, N. A., & Nardis, Y. (2013). Political Communication: Form and Consequence of the Information Environment. The Oxford Handbook of Political Psychology, 559-590.
• Wolton, D. (1990). Political Communication: the Construction of a Model. European Journal of Communication, 5(1), 9-28.