Activities of the Non-Governmental Organizations in Clinical Practice Guidelines

Year 2017, Volume: 17 Issue: 1, 0 - 0, 30.03.2017

İlknur Çekiç Rabia Kahveci , Duygu Ayhan Başer , Esra Meltem Koç , Aylin Baydar Artantaş

https://doi.org/10.17098/amj.304662

Abstract

Objectives: Clinical practice guidelines (CPGs) are systematically developed statements to assist practitioner and patient decisions about appropriate health care for specific clinical circumstances. Development of the CPGs by Non-Governmental Organizations (NGOs), specified to certain parts of health sector, increases the quality and timeliness of the guidelines.

This study aims to detect existing guidelines developed by the NGOs in the field of health in our country and map them according to their features.

Materials and Methods: NGOs that work for the health sector were determined by using the data obtained from the Ministry of Internal Affairs. As a result of scanning the list of NGOs, the webpages of the organizations has been revealed on the internet site.  “Map of the Clinical Practice Guidelines Developed by NGOs^” were determined according to accessability of the online guidelines, presentation in Turkish or English and development methods (original guidelines, the adaptation or resulting translation).

Results: 47 non-governmental organizations were defined which provided access to CPGs in their websites, 3 of them were only open to the members so these could not be reached. 88.8% (n=356) of 401 CPGs from 44 NGOs were in Turkish and 11.2% (n=) of them were in English. Of Turkish CPG(s), 72.9% (n=290) were developed by de novo method and 16.4% (n=66) were adoption guidelines.

Conclusion: To the best of our knowledge this is the first study in Turkey mapping out clinical practice guidelines developed by NGOs.  This study contributes to current limited amount of information in the literature. Further studies are needed to provide the efficiency and continuity and help to develop and generalize the application of guidelines.

Keywords

Clinical practice guideline, mapping, non-governmental organizations

Türkiye’deki Sivil Toplum Kuruluşlarının Klinik Uygulama Rehberleri Alanındaki Faaliyetleri

Abstract

Amaç̧: Klinik Uygulama Rehberleri özgül klinik durumlarda en uygun sağlık bakımı acısından, hekim ve hasta kararlarına yardımcı olmak için sistematik olarak geliştirilmiş̧ bildirimlerdir. Sivil Toplum Kuruluşları (STK) tarafından klinik uygulama rehberlerinin geliştirilmesi, rehberlerin kalitesi ve güncelliğini daha da arttırmaktadır.

Bu çalışmanın amacı ülkemizdeki sağlık alanında faaliyet göstermekte olan STK’lar tarafından geliştirilen mevcut rehberleri saptayıp, özelliklerine göre haritalamasını yapmaktır.

Materyal ve Metot: İçişleri Bakanlığı Dernekler Daire Başkanlığı verileriyle sağlık alanında faaliyet göstermekte olan STK’lar belirlendi. STK listesinin internet üzerinden taranması sonucu ilgili STK’ların internet siteleri saptandı. Rehberlerin online ulaşılabilme, Türkçe veya İngilizce dilinde sunulmuş olma ve rehber geliştirilme metotlarına (orijinal rehber, adaptasyon ya da tercüme oluşlarına) göre “Türkiye için Sivil Toplum Kuruluşları Klinik Uygulama Rehberi Haritası” çıkarıldı.

Bulgular: Online ulaşılabilen rehber sunmakta olan 47 STK olduğu, bunların üçünün rehberlerine ulaşabilmek için üyelik gerekmekte olduğu saptandı. Sonuç̧ olarak 44 STK tarafından sunulmakta olan 401 rehberin %88,8’inin (n=356) Türkçe %11,2’sinin (n=45) İngilizce rehberler olduğu belirlendi. Türkçe rehberlerin %72,3’ünün (n=290) de novo yöntem ile geliştirildiği ve %16,4’ünün (n=66) çeviri rehber olduğu saptandı.

Sonuç: Bildiğimiz kadarıyla bu çalışma Türkiye’de STK’larca geliştirilmiş̧ rehberlerin haritalanması ile  ilgili ilk çalışma olmuştur. Bu sebeple literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Rehberlerin etkinliğinin ve sürekliliğinin sağlanması için daha ileri çalışmalar yapılmalı ve rehberlerin geliştirilmesinin ve kullanımının yaygınlaştırılması sağlanmalıdır.

Keywords

Klinik uygulama rehberleri, haritalama, sivil toplum kuruluşları

References

• Field MJ, Lohr KN. Clinical Practice Guidelines: Directions For A New Program. Institute of Medicine (US) Committee to Advise the Public Health Service on Clinical Practice Guidelines. Washington DC: National Academy Press; 1990.
• Penney G, Foy R. Do clinical guidelines enhance safe practice in obstetrics and gynaecology. Best Practice & Research Clinical Obstetrics and Gynaecology. 2007;21(4):657-73.
• Klein WW. Current and future relevance of guidelines. Heart 2002;87(6):497-500.
• Miller M, Kearney N. Guidelines for clinical practice: Development, dissemination and implementation. International Journal of Nursing Students 2004;41(7):813-21.
• Scott IA, Denaro CP, Bennett CJ, Mudge AM. Towards more effective use of desicion support in clinical practice: What the guidelines for guidelines don’t tell you. Internal Medicine Journal 2004;34(8):492-500.
• Yakışan RŞ, Set T. Klinik uygulama rehberleri. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care (TJFMPC) 2013;7(2):26-8.
• Kurtçu A, Kızılkaya Beji N. Klinik Uygulama Rehberleri. FN Hem Dergi 2015;23(1):76-82.
• Chrıstensen RA, Alnoor E. “How Does Accountability Affect Mission? The Case of a Nonprofit Serving Immigrants and Refugees”, Nonprofit Management & Leadership. 2006;17(2):195-7.
• Yaman Y. “Gönüllülük Psikolojisi ve Gönüllülük Yönetimi”, STK’lar İçin Yönetim Rehberi, İstanbul: Kaknüs Yayınları; 2005.
• Saturno PJ, Medina F, Valera F, et al. Validity and reliability of guidelines for neck pain treatment in primary health care. A nationwide empirical analysis in Spain. Int J Qual Health Care 2003;15(6):487-93.
• Christiaens T, De Backer D, Burgers J, Baerheim A. Guidelines, evidence, and cultural factors. Scand J Prim Health Care 2004;22(3):141-5.
• Jo MW, Lee JY, Kim NS, et al. Assessment of the quality of clinical practice guidelines in Korea using the AGREE Instrument. J Korean Med Sci, 2013; 28(3): p. 357-65.
• Al-Ansary LA, Tricco AC, Yaser A, et al. A Systematic Review of Recent Clinical Practice Guidelines on the Diagnosis, Assessment and Management of Hypertension. PLoS ONE 2013;8(1):e53744. doi:10.1371/journal.pone.0053744.
• Holmer HK, Ogden L, Burda BU, Norris SL. Quality of Clinical Practice Guidelines for Glycemic Control in Type 2 Diabetes Mellitus. PLoS ONE 2013;8(4):e58625. doi:10.1371/journal.pone.0058625.
• Fortin M, Contant E, Savard C, et al. Canadian guidelines for clinical practice: an analysis of their quality and relevance to the care of adults with comorbidity. BMC Family Practice 2011;12:74. doi: 10.1186/1471-2296-12-74.
• Ayhan Başer D, Kahveci R, Aksoy H, et al. Klinik Uygulama Rehberi Geliştirme Yöntemlerine Bakış. Yeni Tıp Dergisi 2015;32:186-90.
• Steinert T, Richter D, Bergk J. Sources of bias in guideline development[letter]. Psychiatric Services 2010;61: 946–7.
• Cluzeau FA, Littlejohns P, Grimshaw JM, Feder G, Moran SE. Development and application of a generic methodology to assess the quality of clinical guidelines. Int J Qual Health Care 1999;11(1):21-8.
• Türk Toraks Derneği Rehber, Rapor ve Görüş Belgesi Oluşturma Yönergesi Erişim adresi: http://www.toraks.org.tr/uploadFiles/242201117462-Rehber-Olusturma-Yonergesi.pdf (Erişim tarihi: 03.09.2016).