2010 yılında Tunus’ta başlayan ve daha sonra bütün Ortadoğu
coğrafyasını etkisi altına alan ayaklanmalar 2011 yılında Suriye’ye de
sıçramıştır. İsyanın başlangıcında barışçıl bir şekilde yapılan protestolar
Esed yönetiminin ayaklanmaları bastırmak için halka karşı şiddet kullanmasıyla
bir iç savaşa evrilmiştir. Bu iç savaş birçok bölgesel ve küresel aktörü
kendisine çekmiş ve her bir aktör kendi çıkarları doğrultusunda bu savaşa
doğrudan veya dolaylı bir şekilde dâhil olmuştur. Bu aktörlerin başında ise İran
gelmektedir. Bu çalışmada İran’ın Arap Baharı ayaklanmalarından sonra Suriye
politikasını anlamak temel amaçtır. Bu bağlamda İran’ın Arap Baharı
ayaklanmalarına karşı tutumu, bu tutumun Suriye’de değişimi incelenmiştir. Bu
değişimi anlamak adına özellikle İran ile Suriye arasındaki ilişkilerin
tarihine bakılmış, yedi aşamadan geçen bu tarihsel süreç 1979’dan günümüze
olacak şekilde incelenmiş ve iki ülke arasındaki ittifak ilişkisi anlaşılmaya
çalışılmıştır. Sonrasında Suriye’deki savaşa kısaca değinilmiş ve bir durum
değerlendirilmesi yapılmıştır. Buna ek olarak İran’ın Suriye iç savaşında Esed
rejimine olan desteği ekonomik, siyasi ve güvenlik alanlarında ele alınmıştır.
Son olarak İran yönetiminin muhaliflere karşı olan tutumu incelenmiştir. Sonuç
olarak İran’ın Suriye politikası, uzun yıllar sonunda bölgede elde ettiği
kazanımları sürdürmek ve stratejik amaçlarını gerçekleştirmek için
şekillendirilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Siyaset Bilimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2018 |
Gönderilme Tarihi | 28 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 1 |
Artuklu Kaime Uluslararası İktisadi ve İdari Araştırmalar Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.