This research is based on two main
axes that are discussed and shown in each of them. The first axis is the study
of the verses. Some claim that the approach is simple and easy to penetrate, so
you should mention a famous endorsement and paste whatever you want. The
anchors were too late, not known by the first centuries. This approach is also
a formal approach based on the study of the fundamentals, without regard to
what leads to these fundamentals of the phenomenon of mutilation.
The second axis is proof of
communication, as it is known that proof of communication is one of the
conditions of the accepted hadeeth, it is not correct to talk unless the Rao
talk to those who are above it.
The Muhadditheen
have made strenuous efforts to verify the connection between the ruwatul
hadeeth moving from one another to each other and have put in place a lot of
scientific disciplines that make their judgments more correct and far from
wrong.
However, a group of those who
resisted to criticize the efforts of Muhadditheen who
attribute themselves to the modern mental school did not follow the approach of
the Muhadditheen in proving the connection, so they approached the approach of the Muhadditheen in
criticism, and sentenced them to shortcomings, and marked the results of the
imbalance, because they did not achieve contact with the correct scientific
form, but assumed in ruwatul hadeeth They heard from each other. They also
liked some of ruwatul hadeeth and confirmed the connection between them while
they ruled on the conversations of other ruwatul hadeeth of the interruption,
although the state of knowledge is one, and this is what made them respond to
the provisions of the Hadeeths to connect the texts, and then their rulings in
the acceptance of the conversations to disrupt the condition of communication.
In this research we will discuss the
method of modernists in proving the connection or judgment against it, with the
criticism of the rationalists.
يقوم هذا البحث على محورين أساسيين
يناقشهما ويبين الراجح في كل منهما؛ المحور الأول: دراسة الأسانيد، حيث يزعم البعض
أن المنهج الإسنادي عند المحدثين منهج ضعيف يسهل اختراقه، فما عليك إلا أن تذكر
إسناداً مشهوراً ثم تلصق به ما شئت من باطل، على أن دراسة الأسانيد كانت متأخرة
جداً، لم تعرفها القرون الأولى. كما أن هذا المنهج منهج شكلي يقوم على دراسة
الأسانيد دون النظر إلى ما تقود إليه هذه الأسانيد من متونٍ ظاهرة البطلان.
أما المحور الثاني فهو إثبات الاتصال،
إذ من المعلوم أن إثبات الاتصال هو أحد شروط الحديث المقبول، فلا يصح الحديث ما لم
يتحمل كل راوٍ الحديثَ ممن هو فوقه.
وقد بذل المحدثون جهوداً مضنيةً في
سبيل التحقق من الاتصال بين الرواة النقلة بعضهم عن بعض، ووضعوا لذلك كثيراً من
الضوابط العلمية الرصينة التي تجعل أحكامهم في ذلك أقرب إلى الصواب وأبعد عن
الخطأ.
إلا أن جماعة ممن تصدوا لنقد جهود
المحدثين ممن ينسبون أنفسهم على المدرسة العقلية المعاصرة لم يرتضوا منهج المحدثين
في إثبات الاتصال، فتوجهوا إلى منهج المحدثين بالنقد، وحكموا عليه بالقصور، ووسموا
نتائجه بالخلل، لأنهم لم يتحققوا من الاتصال بالشكل العلمي الصحيح، وإنما افترضوا
في الرواة أنهم سمعوا من بعضهم البعض. كما أنهم حابوا بعض الرواة فأثبتوا الاتصال
بينهم بينما حكموا على أحاديث رواةٍ آخرين بالانقطاع، مع أن الحالة المعرفية
واحدة، وهذا ما جعلهم يردون أحكام المحدثين القاضية باتصال الأسانيد، ومن ثم رد
أحكامهم في قبول الأحاديث لاختلال شرط الاتصال.
وفي هذا البحث سنتناول تفصيل منهج
المحدثين في إثبات الاتصال أو الحكم بضده، مع تبيان انتقادات العقلانيين عليهم.
Bu araştırmada iki ana konu
hakkında çalışma yaparak her konuyu
doğrululuğu açısından değerlendireceğiz
1-
Senedin
incelemesi : isnad metodu zayıf gören ve
çeşitli ve doğru olmayan sözleri
meşhur senedle ispatlanması kolay gören iddiaasında bulunan kimseler vardır , isnad çalışmaları son asırlarda
oluşmuş olup ilk dönemlerde mevcut olmayan bir çalışmadır , isnad inceleme metodu hadis metninin doğrululuğna
bakmaksızın daha çok senedi incelemesi ve doğrululuğu üzerine durmaktadır.
2-
Bağlılığın
ispatı : bilindiği üzere bağlılığın ispatı kabul edilen hadisin şartlarından birisidir , çünkü rivayet eden
kimseler eğer her ravinin kendisinden öcneki ravi
hadisi üzerine almazsa bu hadis doğru olmayan bir hadis olarak
değerlendirilir .
Hadis alimleri bibirinden hadis rivayeti eden ravilerin aralarındaki
bağlantı ve bağlılığı doğrululuğunu tespit etmek için büyük çapa sarf
etmişlerdir ve kendileri tarafından çıkan sonuç ve hükümleri doğruya daha yakın
ve yanlıştan uzak olması için ilmi ve
derin kurallar belirlemişlerdir .
Yanlız kendileri çağdaş ve akılcı medresesine nisbet eden ve hadis
alimlerin çabaları tenkit eden , hadisçilerin bağlılık ispatındaki
metodunu kabul etmeyen , hadisçilerin metodu bilgisel ve doğru
kullanmadıkları için geçerliliği red eden
bir grup ortaya çıkmıştır .
Ravilerin birbilerinden işitmiş olmalarının kanaatındann hareket ederek bazı
hadis ravilerin aralarındaki bağlılığı
kabul edip , aynı ravilerin başka bir hadisi ise ravilerin aralarındaki
bağlılığı red etmişlerdir , böylece hadis alimlerinin sened bağlılığı hakkındaki
vermiş oldukalrı hükümü sürekli red etmektedirler ve hadisçilerin bir hadisin
şartlarından biri eksik olduğunda red hükmü verdikleri için o hükmü kabul etmemektirler.
Bu çalışmada detaylı olarak hadis alimlerininb bağlılık ispatı ya da reddi
metodu ele alarak akılcıların
tenkitlerini açıklamaya çalışacağız.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | June 26, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 |
Artuklu Akademi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.