TÜRKİYE’DE TEKNOPARKLARIN COĞRAFİ DAĞILIM VE YOĞUNLUĞU (2001-2015)- Analysis of Geographical Distribution and Concentration of Technoparks in Turkey (2001-2015)

Year 2016, Volume: 21 Issue: 35, 75 - 88, 03.02.2016

BULUT BAYKAL Eyyuboğlu , SEMRA Günay Aktaş

https://doi.org/10.17295/dcd.87582

Cited By: 1

Abstract

Teknoloji Geliştirme Bölgeleri olarak bilinen teknoparklar, Türkiye’de son yıllarda sayıca artış göstermiştir. 2001 yılından başlayarak kurulan ve faaliyete geçen teknoparklar, öncelikle sanayileşmiş illerde kurulmuş ve zaman içerisinde diğer illere doğru bir yayılım göstermiştir. Gerek girişimcilik, gerekse ekonomik büyüme literatürlerinde sıkça geçen yenilikçiliğe yönelik politikaların parçası olan bu kurumların coğrafi dağılımı büyüme veya girişimcilik üzerine yapılan politikaların coğrafi açıdan yoğunlaşmasını göstermesi açısından önemlidir. Bu çalışma Türkiye’de faaliyette olan veya kurulma aşamasında olan teknoparkların, yıllara göre coğrafi dağılımı, il ve bölge düzeylerinde coğrafi dağılımının haritalanması ve iki farklı mekânsal istatistik yöntemi kullanılarak elde edilen standart sapma elipsini ve coğrafi ağırlık noktasının göstermektedir. Harita çıktıları analiz edildiğinde Türkiye’de teknoparkların yoğunluğunun sanayileşmiş il ve bölgelerle kısıtlı kaldığı görülmektedir.

Anahtar Sözcükler: Teknopark, Yenilikçilik Politikası, Ekonomik Coğrafya, Mekânsal İstatistik, Standart Sapma Elipsi.

ABSTRACT

Recently there is an increase in the number of technoparks which are also known as Technology Development Zones, in Turkey. Technoparks in Turkey were initally founded mostly in industrialized cities and in time they were founded in other cities. Geographical distribution of technoparks are important as these establishments are part of the policy tools associated with innovation, which is a term frequently used in economic growth or entrepreneurship literature. Also, geographical concentration of technoparks, as one of the sources of innovation is another important subject matter in those literatures. This study shows the geographical distribution of technoparks (both active and founded but not active) between the years 2001 and 2015 at the city and the regional levels. Also, by using two spatial statistical techniques, this study shows the standard deviational elipse and the geographical mean center of technoparks in Turkey. Map analysis’ show that, throughout the years, concentration of technoparks in Turkey were limited to industrialized cities and regions. 

Keywords: Technoparks, Science Parks, Innovation Policy, Economic Geography, Spatial Statistics, Standard Deviational Ellipse. 

References

• Audretsch, D. B. ve Lehmann, E. E. (2005). Does the knowledge spillover theory of entrepreneurship hold for regions?. Research Policy, 34(8), 1191-1202.
• Clark, J. ve Guy, K. (1998). Innovation and competitiveness: a review: Practitioners' forum. Technology Analysis & Strategic Management, 10(3), 363-395.
• Castells, M., Hall, P. ve Jennings, L. (1995). Technopoles of the World. Futurist, 29(1), 58.
• Devlet Denetleme Kurulu(DDK) (2009). Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu Uygulamalarının Değerlendirilmesi ile Uygulamada Ortaya Çıkan Sorunların Çözümüne İlişkin Öneri Geliştirilmesi, Araştırma ve İnceleme Raporu, Ankara.
• Hackett, S. M. ve Dilts, D. M. (2004). A systematic review of business incubation research. The Journal of Technology Transfer, 29(1), 55-82.
• International Association of Science Parks (IASP) (2015) http://www.iasp.ws/ (Erişim: 01.10.2015)
• Mian, S. A. (1997). Assessing and managing the university technology business incubator: an integrative framework. Journal of Business Venturing, 12(4), 251-285.
• Qian, H., Haynes, K. E. ve Riggle, J. D. (2011). Incubation push or business pull? Investigating the geography of US business incubators. Economic Development Quarterly, 25(1), 79-90.
• Quintas, P., Wield, D. ve Massey, D. (1992). Academic-industry links and innovation: questioning the science park model. Technovation, 12(3), 161-175.
• Romer, P. M. (1990, May). Human capital and growth: theory and evidence. In Carnegie-Rochester Conference Series on Public Policy (Vol. 32, pp. 251-286). North-Holland.
• Surlemont, B., Nlemvo, F. ve Pirnay, F. (2002). Facets of technology incubation. The International Journal of Entrepreneurship and Innovation, 3(4), 237-243.
• T.C. Kalkınma Bakanlığı (2015). İllerin ve Bölgelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması (SEGE-2011), http://www.kalkinma.gov.tr/Pages/content.aspx?l=7a0b8e4a-dd0f-43b1-880c-e682b9d15cc3&i=548 (Erişim: 23.09.2015)
• T.C. Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı (2015). Teknoloji Geliştirme Bölgeleri http://sagm.sanayi.gov.tr/ServiceDetails.aspx?dataID=107 (Rapor tarihi 04.06.2015; Erişim: 01.06.2015)
• Wong, W. S. D. ve Lee, J. (2005). Statistical analysis of geographic information with ArcView GIS and ArcGIS, Wiley, New Jersey, A.B.D.
• Yu, J., Middleton, M. ve Jackson, R. (2010). Geography of Business Incubator Formation in the United States (No. Working Paper 2010-10). http://rri.wvu.edu/wp-content/uploads/2012/11/YuMiddleton-and-Jackson.pdf (Erişim: 15.05.2015).
• Yükseköğretim Kurumu Başkanlığı (YÖK) (2015). Tüm Üniversite Listesi, http://www.yok.gov.tr/web/guest/universitelerimiz;jsessionid=68E9D1C1C9F770884A3E6B0D7FA651E7 (Erişim: 20.08.2015)