Abstract
Vertical height loss occurring due to parafunctional habits might cause speech, chewing and aesthetic problems. Patients often adapt to the new vertical size, in some cases the occlusal vertical size needs to be restored. A 54-year-old male patient applied to the clinic with abrasion of teeth and complaints about chewing and aesthetic. Following clinical and radiographic evaluations, appropriate vertical size for the patient was determined. Then, temporary prosthesis were fabricated and used for 2 months period. During these 2 months, the patient was checked regularly and no temporomandibular disease was observed. At the end of this period, the patient's permanent prostheses were made. In this case, there were no functional, aesthetic problems or temporomandibular disease in the periodic controls. In conclusion, when the vertical size should be increased, permanent prostheses should not be made without adapting the patient to the new vertical size.
Keywords: Attrition; occlusal vertical dimension; prosthetic rehabilitation; temporomandibular disorder; tooth wear.
AŞINMIŞ DENTISYONA SAHIP HASTANIN PROTETIK REHABILITASYONU: VAKA RAPORU
Özet
Parafonksiyonel alışkanlıklar nedeniyle meydana gelen dikey boyut kaybı konuşma, çiğneme ve estetik sorunlara neden olabilir. Hastalar genellikle yeni dikey boyuta uyum sağlar, ancak bazı durumlarda oklüzal dikey boyutun restore edilmesi gerekmektedir. 54 yaşındaki erkek hasta, kliniğe dişlerde aşınma, çiğneme ve estetik şikayetler ile başvurdu. Klinik ve radyografik değerlendirmeleri takiben, hasta için uygun dikey boyut belirlendi. Daha sonra, geçici protezler hazırlandı ve 2 ay süre ile kullanıldı. 2 ay boyunca hasta düzenli olarak kontrol edildi ve herhangi bir temporomandibular hastalık gözlenmedi. Bu sürenin sonunda, hastanın daimi protezleri yapıldı. Bu vakada, yapılan periyodik kontrollerde fonksiyonel, estetik bir problem veya temporomandibular hastalık görülmemiştir. Sonuç olarak, dikey boyutun yükseltilmesi gereken durumlarda, hasta yeni dikey boyuta alışmadan kalıcı protezler yapılmamalıdır.
Anahtar Kelimeler: Atrizyon; oklüzal dikey boyut; protetik rehabilitasyon; temporomandibular bozukluk; diş aşınması.
Attrition; occlusal vertical dimension prosthetic rehabilitation temporomandibular disorder
Abstract
Vertical height loss occurring due to parafunctional habits might cause speech, chewing and aesthetic problems. Patients often adapt to the new vertical size, in some cases the occlusal vertical size needs to be restored. A 54-year-old male patient applied to the clinic with abrasion of teeth and complaints about chewing and aesthetic. Following clinical and radiographic evaluations, appropriate vertical size for the patient was determined. Then, temporary prosthesis were fabricated and used for 2 months period. During these 2 months, the patient was checked regularly and no temporomandibular disease was observed. At the end of this period, the patient's permanent prostheses were made. In this case, there were no functional, aesthetic problems or temporomandibular disease in the periodic controls. In conclusion, when the vertical size should be increased, permanent prostheses should not be made without adapting the patient to the new vertical size.
Keywords: Attrition; occlusal vertical dimension; prosthetic rehabilitation; temporomandibular disorder; tooth wear.
AŞINMIŞ DENTISYONA SAHIP HASTANIN PROTETIK REHABILITASYONU: VAKA RAPORU
Özet
Parafonksiyonel alışkanlıklar nedeniyle meydana gelen dikey boyut kaybı konuşma, çiğneme ve estetik sorunlara neden olabilir. Hastalar genellikle yeni dikey boyuta uyum sağlar, ancak bazı durumlarda oklüzal dikey boyutun restore edilmesi gerekmektedir. 54 yaşındaki erkek hasta, kliniğe dişlerde aşınma, çiğneme ve estetik şikayetler ile başvurdu. Klinik ve radyografik değerlendirmeleri takiben, hasta için uygun dikey boyut belirlendi. Daha sonra, geçici protezler hazırlandı ve 2 ay süre ile kullanıldı. 2 ay boyunca hasta düzenli olarak kontrol edildi ve herhangi bir temporomandibular hastalık gözlenmedi. Bu sürenin sonunda, hastanın daimi protezleri yapıldı. Bu vakada, yapılan periyodik kontrollerde fonksiyonel, estetik bir problem veya temporomandibular hastalık görülmemiştir. Sonuç olarak, dikey boyutun yükseltilmesi gereken durumlarda, hasta yeni dikey boyuta alışmadan kalıcı protezler yapılmamalıdır.
Anahtar Kelimeler: Atrizyon; oklüzal dikey boyut; protetik rehabilitasyon; temporomandibular bozukluk; diş aşınması.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Dentistry |
Journal Section | Olgu Sunumu |
Authors | |
Publication Date | July 14, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 31 Issue: 3 |
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. Tıklayınız.