KURT MARTIN’NİN ‚NEAPEL SEHEN’ ADLI ÖYKÜSÜ İLE M. ŞEVKE ESENDAL’IN ‚HASTA’ ADLI ÖYKÜSÜNDE SANRILI İNSAN İMGESİ/ The image of hallucinating person in short stories ‘Neapel Sehen’ of Kurt Marti and ‘Hasta’ of M. Şefket Esendal.

Year 2010, Issue: 20, - , 27.01.2013

Doç. Dr. Melik Bülbül

Abstract

20. yüzyılın sanatsal yapılara yüklediği çokgenli anlam, yeni bir söylem biçimiyle kendi dünyasını 

yaratmıştır. Buna modern sonrası gerçeklik, postmodern yaklaşım, yazının kendini kurgulaması yada 

ne dersek diyelim, yazın sanatında derin (öz) gerçekliğin varlığı önemli ölçüde varlığını 

duyurmaktadır. Bu bağlamda imgenin, bir sanatsal yaratıda anlam yaratma, yazıya anlamsal derinlik 

kazandırma, anlatıda dil olgusunun kendine dönük olarak işlevselliğini ortaya koyması gibi görevler 

üstlendiği bilinmektedir.

20. yüzyılın bu estetik konseptinde yerini alan bu yeni kurgulama sanatı (üst kurmaca) yeni ve 

farklı bir okuma tarzını da zorunlu kılmış bulunmaktadır. Bu noktadan yola çıkarak, Kurt Marti ve 

M. Ş. Esendal’ın adı geçen öykülerinde çağın, teknolojik verileri karşısında varlığının 

sorunlaştığı sanrılı insanın, somatik ve nörotik dışa vurumlarının patolojisini bir imge olarak 

tartıştım. ‚Ben’ ve ‚öteki’ bağlamında, özgün ve yabancı kültür değerleri dizgesinde aynı çağdaş 

sorunlar kuşağında, çağın insanını varlık sorununa sürükleyen anomalilerin psikososyal coğrafyasını 

irdelemeye çalıştım. Çalışmamda kullandığım metodik yaklaşımlar, Alımlama estetiği ve psikanaliz 

yaklaşımlardan oluşmaktadır.

Anahtar Sözcükler: Psikanaliz, öz gerçeklik, sanrılı insan, postmodern

söylem.

Multi faceted meaning assigned to Works of art by the 20th century has

created its own world with a new form of discourse. Whether we call it the postmodern reality, 

postmodern approach, or the fictionalising of the literature, the existance of the deep (essential) 

reality expresses itself significantly. In this context, the image undertook functions like 

creation of meaning, deepening of meaning, expression in a narrative of the language as a fact to 

itself.

The new art of fictionalising (surfiction) in the aesthetic concept of the 20th century has 

required a new and different stly of reading. Consequently, I tried to explicate as an image the 

pathology of somatic and neuratic expressions of the hallucinating person whose existance has 

become problematic in the face of the technology of the present age in the aforementioned stories 

by Kurt Marti and M.Ş. Esendal. The methods used in my study are aesthtic perception and 

psychoanalysis.

Keywords: psychoanalysis, a fact to itself, hallucinating person, postmodern discourse.

Keywords

-