Toprakkale Kasabası’nın (Osmaniye) Kuruluş ve Gelişimi

Year 2017, Volume: 21 Issue: 3, 1139 - 1165, 20.09.2017

Şule Demir Cemal Sevindi

Abstract

Toprakkale Kasabası, Akdeniz Bölgesi’nin Adana Bölümü’nde, Osmaniye İli
sınırları içerisinde yer alır. Araştırma sahası Adana-Osmaniye-Gaziantep
Otoyolu (E-90), Osmaniye-Adana-Gaziantep karayolu (D-400) ve Hatay-Osmaniye (D-817)
karayolunun çevrelediği, ayrıca Haydarpaşa-Bağdat demiryolunun geçtiği bir
kavşak konumundadır. Kasaba ilk olarak Almanların 1910’lu yıllarda yaptığı
demiryolu ve paralelinde uzanan Adana-Osmaniye eski yolu olan, şimdiki
Osmaniye-Toprakkale yolu üzerinde bir demiryolu istasyonu ve çalışanlarının
yaşadığı birkaç ev ve eklentisi şeklinde gelişmeye başlamıştır. Toprakkale İlçe
Merkezi adrese dayalı nüfus kayıt sistemine göre 2016 yılı toplam nüfusu 10191
kişi olup, bunun 4918 kişisi kadın ve 5273 kişisi erkek nüfustan oluşur.

Keywords

Toprakkale, Osmaniye, göçmenler

References

• Adana Valiliği. (1991). Adana İl Yıllığı, Adana: Valilik Yayınları.
• Albayrak, M (1995). ”Osmanlı-Alman İlişkilerinin Gelişimi ve Bağdat Demiryolu’nun Yapımı”, Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 6,1-38.
• Ardos, M. (1995). Türkiye Ovalarının Jeomorfolojisi, İstanbul:Çantay Kitabevi.
• Atalay, İ.(1987). Türkiye Jeomorfolojisine Giriş, İzmir:Ege Üniversitesi Basımevi.
• Altınlı, İ. E. (1978). “Amanos Dağları ve Anadolu’nun Levha Tektoniği ile İlişkileri”, Türkiye 4. Petrol Kongresi Bildiriler, 51-62.
• Aytaç, A. S., Semenderoğlu, A. (2014). “Amanos Dağları’nın Orta Kesimi ve Yakın Çevresinin İklim Özellikleri.”, Turkish Studies, 9(2), 251-289.
• Beşirli, M. (2004). ”Bağdat Demiryolu'nun Akdeniz Uzantısı: Toprakkale-İskenderun Demiryolu”, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 23, 225-236.
• Bilgin, T. (1969). Ceyhan Doğusunda Volkanik Şekiller ile Hassa Leçesi - Gavur Dağı Kütlesinde Glasiyal ve Periglasiyal Topografya Şekilleri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
• Bilgin, Z., Ercan,T. (1961). “Ceyhan - Osmaniye Yöresindeki Kuvaterner Bazaltların Petrolojisi”, Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 5, 21-30.
• Bozkaya, Ö., Yalçın, H., Kozlu, H .(2009). “Amanos Bölgesi Paleozoyik Kayaçlarının Mineralojisi”, Yerbilimleri, 30 (1), 11-44.
• Bulut, İ. (2001). “Anadolu’da Fark Edilemeyen Bir katliam; Geven Sökümü Nedenleri ve Sonuçlarına Coğrafi Bir Yaklaşım”, Tabiat ve İnsan, 35(1), 17-22.
• Doğanay, H. (1994). Türkiye Beşeri Coğrafyası, Ankara: Gazi Büro Kitabevi.
• Doğanay, H. ve Koca, H.(1998). “Ulaşımın Yerleşmeye Etkilerine İki Tipik Örnek: Fevzipaşa ve Nurdağı Kasabaları”, Türk Coğrafya Dergisi, 33, 1-24.
• Ege, İ., Kortuk, İ. (2015). “Düziçi Ovası (Düziçi/Osmaniye) ve Yakın Çevresinin Jeomorfolojisi”, International Journal of Social Science, 33, 295-313.
• Emiroğlu, M. (1975). “Türkiye Coğrafi Bölgelerine Göre Şehir Yerleşmeleri ve Şehirli Nüfus.”, Ankara Üniversitesi DTCF Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 7, 127-145.
• Erinç, S. (1965). Yağış Müessiriyeti Üzerine Bir Deneme ve Yeni Bir İndis, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Yay. No:41.
• Gölbaşı, Ş. G., Noyan, F, (2008). “İlçelerin Gelişmişlik İndekslerinin Oluşturulmasında Çok Aşamalı Doğrulayıcı Faktör Analizi Yaklaşımı”, İstatistikçiler Dergisi (1), 65.
• Göney, S. (1976). Adana Ovaları I, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yay. No:2162, Coğ. Enst. Yay. No:88.
• Koca, H. (2000). Düziçi İlçesinin Coğrafyası, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları No: 899, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Yayınları No: 111 Araştırma Serisi No:46.
• Koçman, A. (1993). Türkiye İklimi, İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yay.No.72.
• Oakes, H. (1958). Türkiye Toprakları, İzmir: Ege Üniv. Basımevi, Türk Yüksek Ziraat Mühendisleri Birliği Neşriyatı Sayı:13.
• Önalan, M. (1986). “Amanos Dağlarındaki Alt Paleozoyik Çökellerinin Çökelme Ortamları ve Bölgenin Paleocoğrafik Evrimi”, Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 29 (2), 49-64.
• Özçağlar, A. (1996). ”Türkiye’nin İdari Coğrafyası Bakımından Köy, Bucak, İlçe, İl ve Belde Kavramları Üzerine Düşünceler”, Ankara Üniversitesi DTCF Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 6, 20-43.
• Özvan, A. (2009). Toprakkale -Yumurtalık (Doğu Akdeniz) Civarındaki Kireçtaşı Ve Bazalt Birimlerinin Hidrolik Yapılarda Kullanılabilirliği, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Adana: Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Şahin, İ. F. (2006). Erzin İlçesinin Coğrafyası. Erzurum: Aktif Yayınevi.
• Toprak ve Su İşleri Bakanlığı.(2000). Adana İli Arazi Varlığı, Ankara.
• Tolun Denker, B. (1976). Şehir İçi Arazi Kullanılışı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını No.2054, Coğrafya Enstitüsü Yayını No.83.
• Tümertekin, E. (1987). Ulaşım Coğrafyası, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yay. No:2053, Coğrafya Enstitüsü Yay. No:85.
• Tümertekin, E. (1973). Türkiye’de Şehirleşme ve Şehirsel Fonksiyonlar, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını No.1840, Coğrafya Enstitüsü Yayını No.72.
• Usta, D., Ateş, Ş., Beyazpirinç, M., Kanar, F., Yıldız, H., Uçar, L., Akça,İ., Tufan, E., Örtlek,A.T. (2015). “Orta ve Kuzey Amanos Dağları’nın (Osmaniye-Gaziantep-K.Maraş) Stratigrafisine İlişkin Yeni Bulgular”, TPJD Bülteni, 27(1),57-98.
• Ünal, A. (2006). “Eski Çağlarda Çukurova’nın Tarihi Coğrafyası ve Kizzuwatna (Adana) Krallığı’nın Siyasi Tarihi”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (3), 15-44.
• Yalım, E. (2009). Turunçlu (Delihalil-Osmaniye) Bölgesindeki Bazaltik Oluşumların Derinliğe Bağlı Değişimlerinin Jeomekanik Özellikleri, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Adana: Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Yaşar, S. (2005). Çayır ve Mera Bitkileri Kılavuzu, Ankara: T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı.
• Yücel, T. (1960). “Demiryollarımızın İstasyon Nüfuslarına Etkileri”, Türk Coğrafya Dergisi, 20,143-148.
• Yücel, M. S., Taşar, M. M. (2016). “Demiryolunun Stratejik Önemi ve Erken Cumhuriyet Döneminde Demiryolu Siyaseti.”, VAKANÜVİS- Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 293-342.
• www.kultur.gov.tr
• www.osmaniye.gov.tr