Yeni Medya Ekolojisi Ekseninde YouTube: Türkiye Örneği

Year 2020, Volume: 24 Issue: 1, 215 - 232, 15.03.2020

İbrahim Etem Zinderen

Abstract

Günümüzün en popüler sosyal medya platformlarından biri haline gelen YouTube, içerik üretimi ve erişiminde geleneksel medyanın sınırlarını aşmış ve sürekli geliştirilen altyapısıyla geniş kitlelerin buluşma noktası olmuştur. Çalışmada YouTube; teknolojik gelişmelerin medyaya etkisi bağlamında ele alınmakta; etkileşime dayalı olarak insan duygu, düşünce, değer ve davranışlarına odaklanan sosyal yansımalar ile yaratılan değişimleri konu edinen medya ekolojisi perspektifinden açıklanmaktadır. Bu çerçevede medya ekolojisi yaklaşımı bağlamında Türkiye özelinde YouTube’un ekolojik haritasının çıkarılması amaçlanmaktadır. Bu çalışmada takipçi sayıları, ortalama görüntülenme sayıları ve bu sayıların etki oranlarına ilişkin ölçümler temel alınarak Türkiye’de Top 100 listesi içinde yer alan ve yeni medya ekolojisi ekseninde ele alınan YouTube kanalları içerik analizi yöntemi ile incelenmektedir. Çalışmada YouTube kanallarının teması, söylemi, video içerikleri ve görsellikleri ile bu kanalların istatistiksel verileri; içerik üretimi, üretilen içeriğin biçimi ve geleneksel medya ile olan benzer ya da farklı yönleri üzerinden sınıflandırılmakta ve analiz edilmektedir.

Keywords

Yeni medya, medya ekolojisi, yeni medya ekolojisi, YouTube

YouTube in terms of New Media Ecology: The Sample of Turkey

Abstract

YouTube, which has become one of the most popular social media platforms of today, has crossed the boundaries of traditional media in content production and access and has turned into the meeting point of large masses with its continuously developed infrastructure. In the study, YouTube is approached in the context of the effect of technological developments on media and explained from the perspective of the media ecology, which discusses the changes created by the social reflections focusing on human emotions, thoughts, values and behaviors on the basis of interaction. Within this framework, it is aimed to put forward the ecological map of YouTube for Turkey within the context of approach of media ecology. In this study, the content analysis method is employed to examine the YouTube channels, which are included in the Top 100 list of Turkey and addressed in terms of the new media ecology, by paying attention to the number of followers, number of views and the assessments related to the effect ratios of these numbers. In the study, the themes, discourses, video contents, visual aspects and statistical data of YouTube channels are categorized and analyzed in respect of content production, the form of the content produced and the similarities and differences between the traditional media and these channels.

Keywords

New media, Media ecology, New media ecology, YouTube

References

• Alanka, Ö. & Cezik, A. (2016). “Dijital Kibir: Sosyal Medyadaki Narsistik Ritüellere İlişkin Bir İnceleme”. TRT Akademi, 1(2), 548-569.
• Alver, F. (2004). “Neil Postman’ın Çocukluğun Yok Oluş Sürecinde İletişim Teknolojisi Eleştirisinin Eleştirisi”. İletişim Araştırmaları, 2 (2), 129-141.
• Baker, S. A. (2014). Social Tragedy, The Power of Myth, Ritual and Emotion in the New Media Ecology. New York: Palgrave Macmillan.
• Boomsocial.com. (t.y.). Youtube Ölçümleri. 29.10.2019 tarihinde https://www.similarweb.com/ adresinden erişildi.
• Castells, M. (2008). Ağ Toplumunun Yükselişi. (Çev: Ebru Kılıç). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniveritesi Yayınları.
• Castells, M. (2009). Communication Power. New York: Oxford University Press.
• Chandler, D. & Munday, R. (2018). Medya ve iletişim sözlüğü. (Çev: Babacan Taşdemir). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Değirmencioğlu, G. (2016). “Dijitalleşme Çağında Gazeteciliğin Geleceği ve İnovasyon Haberciliği”. TRT Akademi, 1(2), 590-606.
• Deuze, M. (2007). “Convergence Culture in The Creative Industries”. International journal of cultural studies, 10(2), 243-263.
• Dovey, J. (2008), “Dinosaurs and Butterflies – Media Practice Research in New Media Ecologies”. Journal of Media Practice. 9: 3, pp. 243–256.
• Geray, H. (2003). İletişim ve Teknoloji: Uluslararası Birikim Düzeninde Yeni Medya Politikaları. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Jenkins, H. & Deuze, M. (2008). “Editorial: Convergence Culture. Convergence”. The International Journal of Research into New Media Technologies. 14(1): 5-12. https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/1354856507084415
• Kırık, A. M. (2015). “İnternet Teknolojisi ve Sayısal Yayıncılık Bileşkesinde Gelişen IP TV’nin Günümüzdeki Durumu”. Sedat Özel (Ed.), Yeni Medya Çağında Televizyon (ss. 129-169) içinde. İstanbul: Derin Yayınları.
• Manovich, L. (2001). The Language of New Media. Cambridge, MA: MIT Press.
• Manovich, L. (2015). “Remix Strategies in Social Media” Eduardo Navas, Owen Gallagher & Xtine Burrough (Eds.).The Routledge Companion to Remix Studies (135-153 pp.). New York: Routledge,
• McLuhan, M. & Eric M. (1988). Laws of Media: The New Science. Toronto, Ontario: University of Toronto Press.
• McLuhan, M. (2003). Understanding media: The Extensions of Man (Critical Ed., W. T. Gordon, Ed.). Berkeley, CA: Gingko Press, Inc.
• Miller, K. (2012). Playing Along: Digital Games, YouTube, and Virtual Performance. New York: Oxford University Press.
• Ritzer, G., & Jurgenson, N. (2010). “Production, Consumption, Prosumption: The Nature of Capitalism in The Age of The Digital “Prosumer.” Journal of Consumer Culture, 10(1), 13–36.
• Scolari, C. A. & Fraticelli, D. (2017). “The Case of The Top Spanish YouTubers: Emerging Media Subjects and Discourse Practices in The New Media Ecology”. Convergence. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1354856517721807.
• Scolari, C. A. (2015). “From (New) Media to (Hyper) Mediations. Recovering Jesús Martín-Barbero's Mediation Theory in The Age of Digital Communication and Cultural Convergence”. Information, Communication & Society, 18(9), 1092-1107.
• Socialblade.com. (t.y.). Youtube Ölçümleri. 28.10.2019 tarihinde https://www.socialblade.com/ adresinden erişildi.
• Strate, L. (2004). “Media Ecology”. Communication Research Trends, 23 (2), 1-48. http://cscc.scu.edu/trends/v23/v23_2.pdf
• Toruk, İ. (2008). Gutenberg’den Dijital Çağa Gazetecilik. İstanbul: Literatürk.
• Van Dijk, J. (2016). Ağ Toplumu (Çev: Özlem Sakin). İstanbul: KAFKA, Epsilon Yayıncılık.
• Yengin, D. & Bayrak, T. (2018). “Tüketimin Oyunlaştırılmasıyla Artırılmış Gerçeklik”. Etkileşim Akademik Dergi. 1 (1), 56-77.
• Ying, H. (2007). YouTube: Gerçek Öyküsü. (Çev: İlker Şahin). İstanbul: Pegasus Yayınları.
• Yurdigül, Y. & Zinderen, İ. E. (2012). Yeni Medyada Haber Dili (Ayşe Paşalı Olayı Üzerinden Geleneksel Medya ve İnternet Haberciliği Karşılaştırması).” The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 2(3), 81-91. http://openaccess.iku.edu.tr/handle/11413/1081.