ÖZ
Geçmişi insanlık tarihi kadar eski olan iyilik yapma ve sevap kazanma duygusundan doğan vakıf, İslam ile birlikte hukuksal bir zemin kazanarak ebedi bir müessese haline gelmiştir. Sosyo-kültürel ve dini hizmetleri üstlenen vakıf ya da vakfa benzer fiiller yalnızca Müslümanlar arasında değil diğer dinlere mensup insanlar arasında da yaygın şekilde görülmekteydi. Örneğin Hint devletlerinde kralların din adamı olan Brahmanlara köyler hediye ettiği görülmektedir. Brahmanlar bu köylerin mülküne sahip olmamakta, köylüler tarafından işlenen toprakların gelirini almakta ve böylece varidat sahibi olmaktaydılar. Dârülislâm’da gerek Müslüman gerekse de gayrimüslim tebaa tarafından kurulan vakıflar şerʻî hukuka bağlı olarak faaliyet göstermekteydi. Osmanlı Devleti’nin üç yüz yedi yıl hüküm sürdüğü Kıbrıs Adası’nda da aynı şerʻî hükümler bağlamında çok sayıda vakfın kurulduğu görülmektedir. Osmanlı Dönemi Kıbrıs vakıfları üzerine birçok çalışma yapılmasına rağmen bunlardan yalnızca biri gayrimüslim vakıflarını konu edinmektedir. Söz konusu çalışmada ise yalnızca yedi şahıs vakfı ele alınmakta ancak kiliselere ait fetih öncesi ve sonrası vakıflarına değinilmemektedir. Bu çalışmada işaret edilen söz konusu eksiklik üzerinde durulacaktır. Genel olarak KKTC Girne Milli Arşiv ve Araştırma Dairesinde bulunan Kıbrıs Şerʻiyye Sicilleri kaynak olarak alınmakla birlikte, Osmanlı Arşivi ve Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivinden tespit edilen belgeler analiz edilecektir. Öncelikle gayrimüslim ve zimmî kavramları açıklanarak Kıbrıs’ta bu kategoriye giren şahıslar ve bunların hukuki haklarına değinilip İslam hukukunda gayrimüslimlerin vakıf kurma hakları üzerinde durulacaktır. Diğer bir başlık altında iki tablo halinde verilen biri iptal edilmiş on bir şahıs vakfı ile farklı cemaatlere ait yirmi bir kilise ve manastır vakfı ayrıntılı olarak incelenecektir.
Having emerged out of the notions of doing good and gaining good deeds, the institution of waqf, which is as old as the history of humanity, gained a legal basis with Islam and became a perpetual institution. The institution of waqf which is concerned with undertaking socio-cultural and religious services, or similar acts, were common not only among Muslims but also among people belonging to other religions. For example, it is known that Indian kings donated villages to Brahmans who were clergymen. While the Brahmans did not own the property of these villages, they received the income of the lands cultivated by the peasants, and thus had revenues. The waqf institutions established by both Muslim and non-Muslim subjects in Dar al-Islam operated under the Shari’ah law. It is known that many institutions of waqf were established in the context of the same Shari’ah provisions in Cyprus, where the Ottoman Empire ruled for three hundred and seven years. Although there have been many studies on the institutions of waqf in Ottoman Cyprus, only one of them deals with non-Muslim foundations. That study goes into only seven private foundations, while not mentioning pre and post-conquest institutions of waqf belonging to churches. This present study aims to contribute to this gap in the literature. It is based on the analysis of the Cyprus Shar'iyyah records in the Turkish Republic of Northern Cyprus as the main source of the study, in addition to the documents from the Ottoman archive and the Archives of the Directorate General of Foundations. First, by explaining the concepts of non-Muslim and dhimmī, it will address the individuals in this category in Cyprus and their legal rights, and will focus on the rights of non-Muslims to establish foundations according to the Islamic law. It will examine in detail eleven private foundations, one of which was abolished, in addition to twenty-one church and monastery foundations belonging to different congregations.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religion, Society and Culture Studies |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 15, 2021 |
Submission Date | April 6, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Issue: 5 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.