Research Article
BibTex RIS Cite

YETİŞKİN BİREYLERDE CİNSİYETİN ORTOREKSİYA NERVOZA EĞİLİMİNE ETKİSİ

Year 2018, Volume: 7 Issue: 1, 1 - 9, 29.06.2018

Abstract

Amaç: Bu çalışma, yetişkin bireylerde cinsiyetin ortoreksiya nervoza eğilimine etkisini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Araştırmaya olmak üzere 618 kişi (399 kadın ve 219 erkek) katılmıştır. Çalışmaya katılan bireylerin sosyodemografik bilgilerini ve beslenme alışkanlıklarını belirlemek amacı ile anket formu uygulanmıştır. Çalışmaya katılan bireylerin ortoreksiya riskini hesaplamak için ORTO-11 ölçeği kullanılmıştır. Veriler ki-kare testi ve Mann Whitney U testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Değişkenlerin normal dağılma durumlarına göre Pearson veya Spearman testi kullanılarak ilişki katsayıları hesaplanmıştır. Sınıflanabilir nitel değişkenler arasındaki ilişkinin belirlenmesinde Cramer's V Katsayısı kullanılmıştır. İstatistiksel analiz SPSS programı ile yapılmıştır. Bulgular: Medeni durum, eğitim düzeyi ve sahip olunan meslek ile cinsiyet arasında istatistiksel açıdan önemli bir fark bulunmuştur (p<0,05). Katılımcıların %49,8’i öğün atlamaktadır. Her iki cinsiyet de en sık öğle öğününü atlamaktadır (Kadınlar: %63,6; Erkekler: %58,0). Araştırmaya katılan kadınların ORTO-11 puan ortalaması 26,3±3,61; erkeklerin ise 26,9±3,85 olarak saptanmıştır. Kadınların %71,4’ü, erkelerin ise %28,6’sının ORTO-11 puanı 24’ün altındadır. Puan grupları ile cinsiyet arasında istatistiksel açıdan önemli bir fark saptanmıştır (p<0,05). ORTO-11 ile BKİ ve yaş arasında negatif; öğün sayısı ile pozitif yönde bir ilişki saptanmıştır (p>0,05).Sonuç: Bu çalışmadaki kadınlar erkeklere göre daha fazla ortorektik eğilim göstermişlerdir ve cinsiyet ile ortorektik eğilim arasında istatistiksel açıdan önemli bir fark gözlemlenmiştir. ORTO-11 ile BKİ ve yaş arasında istatistiksel açıdan önemli bir ilişki saptanmamıştır.

References

  • Aksoydan E, Camci N. Prevalence of orthorexia nervosa among Turkish performance artists. Eat Weight Disord 2009;14(1):33-37. Arusoğlu G, Kabakçı E, Köksal G, Merdol TK. Ortoreksiya nervoza ve orto-11’in Türkçeye uyarlama çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi 2008;19(3):283-291. Bağcı Bosi AT, Çamur D, Güler Ç. Prevalence of Orthorexia Nervosa in Resident Medical Doctors in the Faculty of Medicine (Ankara, Turkey). Appetite 2007;49(3):661-666. Brytek-Matera A. Orthorexia nervosa–an eating disorder, obsessive-compulsive disorder or disturbed eating habit? Arch Gen Psychiatry 2012;1:55-60. Catalina-Zamora ML, Bote-Bonaechea B, García-Sánchez F, Ríos-Rial B. Orthorexia nervosa. A new eating behavior disorder? Actas Esp Psiquiatr 2005;33(1):66-68. Cartwright MM. Eating disorder emergencies: understanding the medical complexities of the hospitalized eating disordered patient. Crit Care Nurs Clin North Am 2004;16(4):515-530. Donini LM, Marsili D. Graziani MP, Imbriale M, Cannella C. Orthorexia nervosa: A preliminary study with a proposal for diagnosis and an attempt to measure the dimension of the phenomenon. Eat Weight Disord 2004;9(2):151-157. Donini LM, Marsili D, Graziani M, Imbriale M, Cannella C. Orthorexia nervosa: validation of a diagnosis questionnaire. Eat Weight Disord 2005;10(2):28-32. Fidan T, Ertekin V, Işıkay S, Kırpınar I. Prevalence of orthorexia among medical students in Erzurum, Turkey. Compr psychiatry 2010;51(1):49-55. Gezer C, Kabaran S. Beslenme ve diyetetik bölümü kız öğrencileri arasında görülen ortoreksiya nervosa riski. SDÜ Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi 2013;4(1):14-22. Huse DM, Lucas AR. Dietary patterns in anorexia nervosa. Am J Clin Nutr 1984;40(2):251-254. Kaye W. Neurobiology of anorexia and bulimia nervosa. Physiol Behav 2008;94(1):121-135. Korinth A, Schiess S, Westenhoefer J. Eating behaviour and eating disorders in students of nutrition sciences. Public Health Nutr 2010;13(1):32-37 Kummer A, Dias FM, Teixeira AL. On the concept of orthorexia nervosa. Scand J Med Sci Sports 2008;18(3):395-396. Mathieu J. What is orthorexia? J Am Diet Assoc, 2005;105(10):1510-1512. Mattson MP, Allison DB, Fontana L et al. Meal frequency and timing in health and disease . Proc Natl Acad Sci USA 2014;111(47):16647-16653. Oberle CD, Samaghabadi RO, Hughes EM. Orthorexia nervosa: Assessment and correlates with gender, BMI, and personality. Appetite 2017;108:303-310. Şanlıer N, Yassıbaş E, Bilici S, Şahin G, Celik B. Does the rise in eating disorders lead to increasing risk of orthorexia nervosa? Correlations with gender, education, and body mass index. Ecol Food Nutr 2016;55(3):266-278. Ünalan D, Öztop DB, Elmalı F, Öztürk A, Konak D, Pırlak B. Bir grup sağlık yüksekokulu öğrencisinin yeme tutumları ile sağlıklı yaşam biçimi davranışları arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2009;16(2):75-81. Varga M, Dukay-Szabó S, Túry F, van Furth EF. Evidence and gaps in the literature on orthorexia nervosa. Eat Weight Disord 2013;18(2):103-111. Varga M, Thege BK, Dukay-Szabó S, Túry F, van Furth E. When eating healthy is not healthy: orthorexia nervosa and its measurement with the ORTO-15 in Hungary. BMC Psychiatry 2014;14:59

THE EFFECT OF GENDER TO ORTHOREXIA NERVOSA TENDENCY IN ADULTS

Year 2018, Volume: 7 Issue: 1, 1 - 9, 29.06.2018

Abstract

Objective: The aim of this study was to determine the effects of gender to orthorexia nervosa tendency in adults. Methods: A total of 618 people (399 women and 219 men) participated in the survey. A questionnaire was applied to determine the socio-demographic information and nutrition habits of the individuals participating in the study. The ORTO-11 scale was used to evaluate the orthorectic tendency. Chi square test and Mann Whitney U test were used. Pearson or Spearman correlation test was used for correlation analysis. Cramer's V coefficient was applied when at least one of the two variables was nominal. Statistical analyses were carried out by SPSS. Results: There was a statistically significant difference between marital status level of education, occupation and gender. In this study 49,8% of the participants are skip meals (Women: 63,6%; Men: 58,0%). Both genders have most often skip lunch meal. In this study mean of ORTO-11 score was 26.3 ± 3.61 for women and 26.9 ± 3.85 for men. 71,4% of the women and 28,6% of the males were ORTO-11 score was <24 (p<0,05). ORTO-11 score had negative correlations with BMI and age (p>0,05). Conclusion: In this study, women had more orthorectic tendency than men and a statistically significant difference was observed between gender and orthorectic tendency.

References

  • Aksoydan E, Camci N. Prevalence of orthorexia nervosa among Turkish performance artists. Eat Weight Disord 2009;14(1):33-37. Arusoğlu G, Kabakçı E, Köksal G, Merdol TK. Ortoreksiya nervoza ve orto-11’in Türkçeye uyarlama çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi 2008;19(3):283-291. Bağcı Bosi AT, Çamur D, Güler Ç. Prevalence of Orthorexia Nervosa in Resident Medical Doctors in the Faculty of Medicine (Ankara, Turkey). Appetite 2007;49(3):661-666. Brytek-Matera A. Orthorexia nervosa–an eating disorder, obsessive-compulsive disorder or disturbed eating habit? Arch Gen Psychiatry 2012;1:55-60. Catalina-Zamora ML, Bote-Bonaechea B, García-Sánchez F, Ríos-Rial B. Orthorexia nervosa. A new eating behavior disorder? Actas Esp Psiquiatr 2005;33(1):66-68. Cartwright MM. Eating disorder emergencies: understanding the medical complexities of the hospitalized eating disordered patient. Crit Care Nurs Clin North Am 2004;16(4):515-530. Donini LM, Marsili D. Graziani MP, Imbriale M, Cannella C. Orthorexia nervosa: A preliminary study with a proposal for diagnosis and an attempt to measure the dimension of the phenomenon. Eat Weight Disord 2004;9(2):151-157. Donini LM, Marsili D, Graziani M, Imbriale M, Cannella C. Orthorexia nervosa: validation of a diagnosis questionnaire. Eat Weight Disord 2005;10(2):28-32. Fidan T, Ertekin V, Işıkay S, Kırpınar I. Prevalence of orthorexia among medical students in Erzurum, Turkey. Compr psychiatry 2010;51(1):49-55. Gezer C, Kabaran S. Beslenme ve diyetetik bölümü kız öğrencileri arasında görülen ortoreksiya nervosa riski. SDÜ Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi 2013;4(1):14-22. Huse DM, Lucas AR. Dietary patterns in anorexia nervosa. Am J Clin Nutr 1984;40(2):251-254. Kaye W. Neurobiology of anorexia and bulimia nervosa. Physiol Behav 2008;94(1):121-135. Korinth A, Schiess S, Westenhoefer J. Eating behaviour and eating disorders in students of nutrition sciences. Public Health Nutr 2010;13(1):32-37 Kummer A, Dias FM, Teixeira AL. On the concept of orthorexia nervosa. Scand J Med Sci Sports 2008;18(3):395-396. Mathieu J. What is orthorexia? J Am Diet Assoc, 2005;105(10):1510-1512. Mattson MP, Allison DB, Fontana L et al. Meal frequency and timing in health and disease . Proc Natl Acad Sci USA 2014;111(47):16647-16653. Oberle CD, Samaghabadi RO, Hughes EM. Orthorexia nervosa: Assessment and correlates with gender, BMI, and personality. Appetite 2017;108:303-310. Şanlıer N, Yassıbaş E, Bilici S, Şahin G, Celik B. Does the rise in eating disorders lead to increasing risk of orthorexia nervosa? Correlations with gender, education, and body mass index. Ecol Food Nutr 2016;55(3):266-278. Ünalan D, Öztop DB, Elmalı F, Öztürk A, Konak D, Pırlak B. Bir grup sağlık yüksekokulu öğrencisinin yeme tutumları ile sağlıklı yaşam biçimi davranışları arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2009;16(2):75-81. Varga M, Dukay-Szabó S, Túry F, van Furth EF. Evidence and gaps in the literature on orthorexia nervosa. Eat Weight Disord 2013;18(2):103-111. Varga M, Thege BK, Dukay-Szabó S, Túry F, van Furth E. When eating healthy is not healthy: orthorexia nervosa and its measurement with the ORTO-15 in Hungary. BMC Psychiatry 2014;14:59
There are 1 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Health Care Administration
Journal Section Nutrition and Dietetics
Authors

Esen Yeşil This is me

Burak Turhan This is me

Damla Tatan This is me

Ceren Şarahman This is me

Mendane Saka

Publication Date June 29, 2018
Published in Issue Year 2018 Volume: 7 Issue: 1

Cite

APA Yeşil, E., Turhan, B., Tatan, D., Şarahman, C., et al. (2018). YETİŞKİN BİREYLERDE CİNSİYETİN ORTOREKSİYA NERVOZA EĞİLİMİNE ETKİSİ. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 7(1), 1-9.