EXAMINING THE MEALTIME ATTITUDES OF PARENTS TOWARDS THEIR CHILDREN WITH TYPICAL DEVELOPMENT AND AUTISM SPECTRUM DISORDER BY CERTAIN DEMOGRAPHIC VARIABLES

Year 2020, Volume: 9 Issue: 1, 90 - 100, 30.06.2020

Nur Sena Öz , Pınar Bayhan

Abstract

Objective: Parental attitudes can be considered as a critical factor influencing eating behaviors in early childhood since parents hold primary importance for the child. The aim of this study was to examine differences between parental attitudes towards their children with typical development and autism spectrum disorder during mealtimes by certain demographic variables such as age of the child, parental age, presence of siblings.

Method: Parents of a total of 180 children (90 with ASD and 90 with TD) participated in the study, who were reached in preschools and special education and rehabilitation centers in Ankara, Turkey. The Parent Mealtime Action Scale (PMAS) was used to uncover parental attitudes towards their children during mealtimes. Moreover, a personal information form was used to get demographic information from parents.T-test, ANOVA, Mann Whitney U and Kruskal Wallis test were carried out for the analysis.

Results: Results indicate that parents who have children with ASD tend to show more frequent attitudes during special mealtimes. Younger mothers tend to have more insistence on their children’s eating and use of rewards. Parents with a child with ASD tend to show more insistence on the child’s eating and put more snack limits when compared to the ones with more than one child.

Conclusion: According to results, demographic variables have a substantial effect on parental attitudes during mealtimes.

Keywords

autism spectrum disorder, mealtime action, parent

TİPİK GELİŞEN VE OTİZM SPEKTRUM BOZUKLUĞU OLAN ÇOCUKLARIN EBEVEYNLERİNİN YEMEK ZAMANI ÇOCUKLARINA OLAN TUTUMLARININ BAZI DEMOGRAFİK DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ

Abstract

Amaç: Çocuklar için birincil öneme sahip olan ebeveynlerin tutumları, erken çocukluk döneminde yeme davranışlarını etkileyen kritik bir faktör olarak düşünülmektedir. Bu doğrultuda çalışmanın amacı; tipik gelişen ve otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ebeveynlerinin yemek zamanı çocuklarına olan tutumlarının çocuğun yaşı, ebeveynlerin yaşı, kardeş varlığı gibi demografik değişkenler açısından incelemektir.

Yöntem: Çalışmaya Ankara'nın sekiz merkez ilçesinde bulunan özel okul öncesi kurumları ve özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerine devam eden 180 çocuğun (90 tipik gelişen ve 90 otizm spektrum bozukluğu) ebeveyni katılmıştır. Ebeveynlerin çocuklarına yemek zamanı ve gün içerisindeki davranışlarını değerlendirmek için Ebeveyn Yemek Zamanı Eylem Ölçeği (PMAS) kullanılmıştır. Ayrıca ebeveynlere ve çocuklara ilişkin demografik bilgileri almak için Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Analiz için T testi, ANOVA, Mann Whitney U ve Kruskal Wallis testi uygulanmıştır.

Sonuçlar: Otizm spktrum bozukluğu olan çocuğa sahip ebeveynlerin özel yemek zamanlarında daha sık tutum gösterme eğiliminde olduklarını göstermektedir. Daha genç yaştaki anneler, çocuklarının yemek yemesi için ısrar etme ve ödül kullanma eğilimindedir. Kardeşi olmadan sadece otizm spektrum bozukluğu olan bir çocuğa sahip ebeveynler, çocuğun yemek yeme konusunda daha fazla ısrar etme eğilimindedir ve birden fazla çocuğa sahip olanlara kıyasla daha fazla atıştırmalık tüketimine sınır koyma eğilimindedirler.

Sonuç: Elde edilen sonuçlara göre, demografik değişkenlerin öğünler sırasındaki ebeveyn tutumları üzerinde önemli bir etkisi vardır.

Keywords

OTİZM SPEKTRUM BOZUKLUĞU, YEMEK ZAMANITUTUMLAR, EBEVEYN

References

• Yavuzer, H. (2017). Doğum öncesinden ergenlik sonuna kadar çocuk psikolojisi (Child psychology from prenatal period to end of puberty). İstanbul: Remzi Publishing.
• Bayhan, P., and Artan, İ. (22012). Çocuk gelişimi ve eğitimi (Child development and education). Istanbul: Morpa publishing.
• Yavuzer, H. (2016). Ana-baba ve çocuk. İstanbul: Remzi publisher.
• Baysal, A., and Arslan, P. (2007). Doğumdan yetişkinliğe çocuk yemekleri çocuğun bilinçli ve sağlıklı beslenmesi. (Child meals from birth to adulthood: conscious and healthy nutrition of the child) İstanbul: Ozgur publishing.
• Mermer, M. (2003). Kreşe devam eden 3-6 yaş çocukların beslenmeye ilişkin tutum ve davranışlarda ailenin rolü (The role of the family in nutrition attitudes and behaviors of children aged 3-6), (Master thesis). Ankara: Hacettepe University.
• Demircioğlu, H. (2016). Sosyal duygusal gelişim (Social emotional development). (Metin, E. N., ed.) Ankara: Pegem Academy, pp. 163-97.
• Baysal, A. (2008). Genel beslenme. (General nutrition) Ankara: Hatipoglu publishing.
• Özgenç, F. (2008). Oyun ve Okul Çocukluğu Döneminde Beslenme (Nutrition in Toddler and School Ages). Curr Pediatr. 6(1), 1-5.
• Zembat, R., Kılıç, Z., Ünlüer, E., Çobanoğlu, A., Usbaş, H., and Bardak, M. (2015). Çocuğun Beslenme Alışkanlığını Kazanmasında Okul Öncesi Eğitim Kurumlarının Yeri (The Role of Preschool Education Institutions in Gaining Children Nutritional Habits). Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal. 1(2): 417-424.
• Yavuzer, H. (2013). Çocuğu tanımak ve anlamak. (Knowing and understanding the child) İstanbul: Remzi publishing.
• Köksal, G., and Gökmen, H. (2016). Çocuk Hastalıklarında Beslenme Tedavisi. (Nutritional Treatment in Pediatric Diseases) Ankara: Hatiboglu publishing.
• Sümbül, İ. E. (2009). 4-6 Yaş Arasındaki Öğrencilerin Okul Dönemindeki Yetersiz ve Dengesiz Beslenme Alışkanlıklarının Saptanmasi (Determination of The Insufficient and Unbalanced Eating Behaviors of 4-6 Years Old School Term Children) (Master’s thesis). Konya: Selcuk University.
• Berk, L. E. (2015). Infants and children. Erdoğan, N. I. (Ed.) Ankara: Nobel publishing.
• MEB. (2013). 0-36 aylık çocuklar için eğitim programı. (Educational program for children aged 0-36 months) In: https://tegm.meb.gov.tr/dosya/okuloncesi/0-36ayliksaglikbakimeslenme.pdf, Ankara: Ministry of National Education General Directorate of Basic Education.
• Uyaroğlu, B. (2016). Development of self-care skills. Metin EN, ed. Ankara: Pegem Academy.
• Santrock, J.W. (2012). Life-span development. Ankara: Nobel.
• Karasar, N. (2009). Scientific Research Methods. Ankara: Nobel.
• Erdoğan, S., Nahcivan, N., and Esin, M.N. (2014). Hemşirelikte araştırma süreç, uygulama ve kriter. (Research process, application and criteria in nursing) Istanbul: Nobel.
• Hendy, H.M., Williams, K.E., Camise, T.S., Eckman, N., and Hedemann, A. (2009). The Parent Mealtime Action Scale (PMAS). Development and association with children's diet and weight. Appetite. 52(2), 328-339.
• Hendy, H., Harclerode, W., and Williams, K.E. (2016). The Parent Mealtime Action Scale revised (PMAS-R): Psychometric characteristics and associations with variables of clinical interest. Appetite. 105, 283-290.
• Arslan, N. (2012). Ebeveyn Yemek Zamanı Davranışları Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması ve Çocukluk Çağı Obezitesi ile Ebeveyn Yemek Zamanı Davranışları Arasındaki İlişkisi (Parent Meal Time Action Scale Of Turkish Version And Relationship Between Childhood Obesity And Parental Behavior In Mealtime) (Master’s thesis). Istanbul: Marmara University.
• Ünal, G., and Özenoğlu, A. (2016). Nutrition in neurodevelopmental disorders. Clinical and Experimental Health Sciences. 6(2).
• Önal, S., and Ucar, A. (2017). Otizm Spektrum Bozukluğu Tedavisinde Beslenme Yaklaşımları. (Nutritional Approaches in the Treatment of Autism Spectrum Disorder) Journal of Ankara Health Sciences. 6(1), 179-194.
• Raiten, D.J., and Massaro, T. (1986). Perspectives on the nutritional ecology of autistic children. Journal of autism and developmental disorders. 16(2), 133-143.
• Hyman, S.L., Stewart, P.A., Schmidt, B., et al. (2012). Nutrient intake from food in children with autism. Pediatrics, 130 (Supplement 2). S145-S153.
• İftar, G. K. (2012). Otizm spektrum bozukluğuna genel bakış. (An overview of autism spectrum disorder) İftar, G. K. (Ed.) Ankara: Vize publishing.
• Uçar, K., and Samur, G. (2017). Otizmin Tedavisinde Güncel Yaklaşımları. (Contemporary Approaches to Autism Treatment). Journal of nutrition and dietetics. 45(1): 53-60.
• Hendy, H.M., and Williams, K.E. (2012). Mother’s feeding practices for children 3–10 years of age and their associations with child demographics. Appetite. 58(2), 710-716.
• Tezel-Şahin, F. (2007). Sosyal değişim sürecinde değişen baba rolü (Changing role of father in the process of social transition). International Congress on Asian and North African Studies. 1015, 765-773.
• Demiriz, S., and Dinçer, Ç. (2000). Okulöncesi dönem çocuklarının öz bakım becerilerinin annelerinin çalışıp çalışmama durumlarına göre incelenmesi. (A study on the preschool children's self-help skills according to their mother's working status) Hacettepe University Journal of Education. 19(19).
• Metbulut, A. P. (2016). Sağlıklı 2-5 yaş arasındaki çocuklarda anne ve büyükanne besleme tutumları ve çocuklarda beslenme sorunlarının değerlendirilmesi (Mother and grandmother's feeding attitudes towards healthy children aged 2-5 years and an evaluation of nutritional problems in children) (Master’s thesis). Ankara: Hacettepe University.