Çağdaş Türk şiirinde, 1970’lerin
sonunda yayımlamaya başladığı şiir kitaplarıyla adından söz ettirmeye başlayan
Metin Altıok, daha çok lirik, duyarlı, melankolik ve trajik yönü ağır basan
şiirleriyle ön plâna çıkmış bir şairdir. Altıok’un şiirleri aşk, sevgi, acı,
yalnızlık, yabancılaşma, melankoli, ölüm gibi izlekler etrafında şekillense de
onun şiirlerinde sıklıkla tekrar edilen bir diğer izlek sürgün/sürgün olma
halidir. Kendisini bir yere ait hissedemeyen, sürekli bir göçebe ve kaçış
halinde olan şairin bu duygusunu besleyen en önemli unsur özyaşamöyküsüdür.
Çocukluğunda anne sevgisinden mahrum kalan şair, bütün yaşamı boyunca bu duygunun
eksikliğini hissetmiş, annesi ile kuramadığı sevgi bağını daha sonraki
ilişkilerinde de bir türlü tamamlayamamıştır. Bununla birlikte şairin felsefe
öğretmeni olarak hiç beklemediği bir yere, şaire göre uzak bir taşra şehri olan
Bingöl’e atanması, uzun yıllar Bingöl’de kızı Zeynep’ten uzak geçen yıllar, hiç
bilmediği yeni bir kültür ve coğrafyaya olan uyumu/uyumsuzluğu da bu sürgünlük
duygusunu besleyen bir diğer durumdur.
Bu çalışma; Metin Altıok’un
özyaşamöyküsünden yola çıkarak, şairin şiirlerinde sıklıkla tekrar edilen
sürgünlük izleğini besleyen unsurları okuma çabasıdır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | July 15, 2019 |
Submission Date | July 1, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 5 Issue: 2 |