Amaç: Bu araştırmanın amacı pandemi sürecinde sağlık çalışanlarında travma sonrası büyümeyi stresle başa çıkma yöntemleri ve algıladıkları sosyal destek düzeylerine göre incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Araştırmaya doktor, hemşire, sağlık teknisyeni ve diğer sağlık personeli olmak üzere 266 kişi gönüllü olarak katılım sağlamıştır. Araştırmada verilerin toplanması amacıyla Travma Sonrası Büyüme Ölçeği, Stresle Başa Çıkma Ölçeği ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin Çözümlenmesinde korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi kullanılmıştır.
Bulgular: Araştırma sonucunda kaçınma, problem odaklı ve sosyal destek başa çıkma ile aile ve özel bir kişiden algılanan sosyal desteğin travma sonrası büyümeyi anlamlı düzeyde ve pozitif yordadığı, arkadaştan algılanan sosyal desteğin ise travma sonrası büyümeyi anlamlı düzeyde ve negatif yordadığı belirlenmiştir.
Sonuç: Regresyon katsayısına göre yordayıcı değişkenlerin travma sonrası büyüme üzerindeki önemi; kaçınma, problem odaklı başa çıkma, arkadaştan algılanan sosyal destek, sosyal destek başa çıkma, aileden algılanan sosyal destek ve özel bir kişiden algılanan sosyal destek şeklinde sıralanabilir. Elde edilen bulgular ilgili literatür çerçevesinde tartışılmıştır.
Aim: This study aims to examine the posttraumatic growth of healtcare professionals according to their methods of coping with stress and perceived social support levels during the COVID-19 pandemic.
Materials and Methods: A total of 266 people, including doctors, nurses, health technicians and other health personnel, voluntarily participated in the study. Posttraumatic Growth Scale, Coping with Stress Scale and Multidimensional Scale of Perceived Social Support were used to collect data in the study.
Results: As a result of the research, it was found that avoidance, problem-focused and social support coping, and perceived social support from family and a private person significantly and positively predicted posttraumatic growth. On the other hand, perceived social support from friends predicted posttraumatic growth significantly but negatively.
Conclusion: According to the regression coefficient, the importance of predictor variables on posttraumatic growth can be sorted as; avoidance, problem-focused coping, perceived social support from friends, social support coping, perceived social support from family, and perceived social support from a special person. The findings were discussed within the relevant literature.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 26, 2021 |
Submission Date | June 3, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 |