AMAÇ: Bu makalenin amacı 60 yaş ve üzerindeki radius alt uç kırıklı hastalarda konservatif tedavinin özellikle instabil kırığa sahip olan gruptaki klinik ve radyolojik sonuçlarını retrospektif olarak irdelenmesini içermektedir.
YÖNTEMLER: Bu çalışmaya acil servisimize 2005 ve 2011 yıllarında radius alt uç kırığı nedeni ile başvuran 60 yaş ve üzerindeki 65 hasta dahil edildi. Dahil edilme kriterleri; kemik dansitometre ölçümü olması, 60 yaş üzerinde olma, kapalı redüksiyon ve kısa kol alçı uygulanmış olma idi. Bütün hastaların medikal kayıtları incelenerek hasta özellikleri bulundu. Hastalar poliklinik kontrolüne çağırıldı. Hastalara her iki elbileği kıyaslamalı röntgenleri çekildi, el dinamometresi ile her iki elin kavrama güçleri ölçüldü. Klinik sonuçlar Modifiye Gartland ve Werley Puanlama Sistemi’ne (MGWPS), radyolojik sonuçlar Scheck Kriterleri’ne (SK) göre değerlendirildi.
BULGULAR: Bu çalışmaya dahil edilen 65 hastanın 40’ı kadın, 25’i erkek olup kırık anındaki yaşları ortalama 68.1 yıl (60-82)idi. Bu hastaların ortalama takip süreleri 25.5 ay (10-45)idi. Hastaların ortalama T skoru değeri – 2.47 (– 1.2; – 4.9)idi. MGWPS sonuçları ortalama 7.5 (0-22)idi.5 mm’nin üzeri radial yükseklik kaybı olmayan ve 10°‘nin üzerinde volar eğim açısı kaybı olmayan 26 hastanın ortalama yumruk yapma güçleri sağlam taraf ile karşılaştırıldığında ortalama %76.5 ( %37-100) iken bu oran; radial yükseklik kaybı 5mm.‘nin üzerinde olan 24 hastada ortalama %62.3 (%33-89), 10°‘den fazla volar eğim açısı değişikliği olan 26 hastada ortalama %71.2 (%37-100), her iki durumun bulunduğu 11 hastada ise ortalama %60.1 (%33-89) idi.
SONUÇ: Yaşlı hastaların distal radius kırıkları düşük aktivite beklentisi nedeni ile genellikle konservatif olarak tedavi edilmektedirler. Ancak implant teknolojisinin gelişmesi ile birlikte özellikle radial kısalık ve volar tilt kaybı bulunan hastalarda cerrahi tedavi ile iyi sonuçlar alınabilir.
OBJECTIVE: The aim of this study is to evaluate retrospectively clinical and radiological results of the conservatively treated distal radius fractures of 60 years or older patients.
METHODS: 65 patients (40 male,25 female) with radius distal fracture that had occurred between 2005-2011 were included in the study. Inclusion criteria was; patients who had closed reduction and short arm cast, patients who had bone mineral density evaluation, patients who was older than 60 years old. All included patients were called to come examination. When the patients come to examination; comparative direct radiograms of both wrists of the patients were taken. The grip strength of both hands was measured. Clinical results were evaluated based on the Modified Gartland and Werley Scoring System (MGWSS) and the radiological results were evaluated based on Scheck’s Criteria (SC).
RESULTS: Mean age was 68.1 years (60 – 82). Average follow-up duration was 25.5 months (10–45). Average T score was –2.47 (–1.2; – 4.9). Average of the MGWSS results was 7.5 (0 – 22). Average strength of fist squeezing in 26 patients without loss of radial height more than 5mm or volar inclination more than 10 degrees was 76.5% (37 – 100) compared to the uninvolved side whereas it was 62.3% (33 – 89%) in 24 patients with loss of radial height more than 5mm, 71.2% (37 – 100%) in 26 patients with volar inclination more than 10 degrees, and 60.1% (range: 33 – 89%) in 11 patients who has both radial shortening and volar tilt loss.
CONCLUSION: Elderly patient’s distal radius fractures are commonly being treated conservatively because of patients’ low physilogic demand. Because of development in implant techniology, surgery can give good results in cases with both radial shortening and volar tilt loss.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 30, 2014 |
Submission Date | December 3, 2013 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 3 Issue: 1 |