AMAÇ: Çalışma, Trabzon il merkezinde çocuk yaş grubuna sağlık hizmeti sunan ebe ve hemşirelerin, güncel hemşirelik uygulamalarındaki “çocuk hasta hakları” kavramını irdelemek ve çocuk hasta hakları konusundaki görüş ve düşüncelerini öğrenmek amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı.
YÖNTEMLER: Trabzon il merkezinde bulunan beş hastanenin çocuk yaş grubuna hizmet sunan birimlerinde çalışan toplam 128 ebe ve hemşireden, katılmayı kabul eden toplam 120 kişi çalışmaya alındı. Araştırmacılar tarafından hazırlanan ve hipotetik olarak oluşturulmuş senaryoları içeren, toplam 24 sorudan oluşan anket formu kullanılarak elde edilen veriler, sayı ve yüzde değer olarak gösterildi.
BULGULAR: Değerlendirilen unsurlardan birisi, “Kliniğe başındaki yağ kistini aldırmak için başvuran 17 yaşındaki kız çocuğuna müdahale” için; katılımcıların %78.3’ü (n=94) “ailesine haber verilip anne ya da babasının onamı da alınarak lezyon alınır”, yanıtını verdi. “Ailesinin rızası ile 16 yaşındayken evlendirilmiş, şimdi 17 yaşında ve 2 aylık hamile olan bir kız çocuğu, kürtaj yaptırmak için başvurduğunda, müdahale” için; katılımcıların %84.2’si (n=101) “eşine haber verilerek birlikte onam vermeleri sağlanır” yanıtını verdi.
SONUÇ: Çocuk haklarıyla ilgili klinik uygulamalarda karşılaşılan sorunlar üzerinde, pediatrik ebe ve hemşirelerin görüş birliği içinde olmadıkları görülmektedir. Uygulamalarda takip edilecek ortak bir konsensusa gereksinim vardır. Bu nedenle çocuk hakları ile ilgili yasa ve yönetmelikler, etik ile ilgili kavramlar ve problem çözme yaklaşımları hakkında, gerek temel eğitimleri sırasında gerekse çalışma hayatında, bu konuyla ilgili hizmet içi eğitimlerinin artırılması önerilmektedir.
OBJECTIVE: This descriptive research aimed to determine nurses and midwives’ thoughts related to children patients' rights, of whom they provide health service to the pediatric age group in Trabzon province.
METHODS: The population of this research was constituted of a total of 128 midwives and nurses working in units that provide health service to pediatric age group children in five hospitals in the center of Trabzon province. A hundred and twenty of people who agreed on to participate in the study were included. Questionnaire form, prepared by the researchers and consisted of 24 items, which questioning some hypothetical scenarios, were used to collect of the data.
RESULTS: One of the items questionned, “intervention to a sebocyte, located on scalp of a 17-year-old girl, who admitted to the hospital alone to be removed it” were answered by 78.3% of the participants as “first, the information is given to her parents and if they approve this procedure then sebocyte will be removed”. Another scenario, “A girl, when she was 16, she got married, today she is 17 years of age, she is pregnant with two months fetus, and she wants to have an abortion. So, for intervention; most participants (%84.2, n=101) answered as “first, her partner is informed then if he approve this procedure then abortion will be carried out”.
CONCLUSION: There was no consensus found on the facts that seen in practice of clinics related to children rights issues amongst the nurses and midwifes. So, there is a need to have a common consensus for managing to carry all procedures. For this, a new curriculum during training and then continuing with new updated issues during the service could be proposed by teaching laws and regulations related to children's rights, ethics and problems to be faced and to be dealt with.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 30, 2016 |
Submission Date | November 2, 2015 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 5 Issue: 1 |