A Research on Toxicological Properties of Bursa City Parks’s Design Plants

Year 2021, , 446 - 464, 16.08.2021

Betül Hümeyra Çelik Murat Zencirkıran

https://doi.org/10.24011/barofd.942374

Cited By: 3

Abstract

The aim of this study is to reveal the toxicity of design (landscape) plants in Bursa city parks. Landscape plants used in design works are especially evaluated in terms of aesthetics and functionality. However, design (landscape) plants can pose a risk to human and animal health due to the toxic organic compounds they contain. Within this scope, the design (landscape) plants in Hudavendigar City Park, Soganli Botanical Park, Resat Oyal Culture Park and Merinos City Park, which are used extensively by the city's people and which are described as city parks, were examined in terms of their toxic properties. The results showed that the taxa included in the major toxicity group were found at the highest rate in Resat Oyal Culture Park, followed by Merinos City Park, Soganli Botanical Park and Hudavendigar City Park, respectively. Nerium oleander, Taxus baccata, Eriobotrya japonica, Sophora japonica, Pittosporum tobira can be given as examples of taxa included in the major toxicity group. It was determined that design (landscape) plants with major toxicity are used less in city parks, which have been designed and opened to service recently. In landscape design works, it is significant for designers know the negative effects that plants can have on humans and animals due to toxic components other than their esthetic and functional properties. In this way, designs will be made to account for the toxic compounds, toxin conditions of plants, the degree of toxin and the toxic organs of the plants, and the present toxicity will be the least dangerous.

Keywords

Bursa city parks, design (landscape) plants, poison classification, toxic compounds, toxic plants.

Bursa Kent Parkları Tasarım Bitkilerinin Toksikolojik Özellikleri Üzerine Bir Araştırma

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Bursa kent parklarında bulunan tasarım (peyzaj) bitkilerinin toksikolojik özelliklerini incelemek ve ortaya çıkarmaktır. Tasarım çalışmalarında kullanılan peyzaj bitkileri özellikle estetik ve işlevsellik açısından değerlendirilir. Ancak tasarım (peyzaj) bitkileri, içerdikleri toksik organik bileşikler nedeniyle insan ve hayvan sağlığı açısından risk oluşturabilir. Bu kapsamda şehir halkı tarafından yoğun olarak kullanılan ve şehir parkı olarak nitelendirilen Hüdavendigar Kent Parkı, Soğanlı Botanik Parkı, Reşat Oyal Kültür Parkı ve Merinos Kent Parkı'nda bulunan tasarım (peyzaj) bitkileri, toksikolojik özellikleri açısından incelenmiştir. Sonuçlar, majör toksisite grubuna dahil olan taksonların en yüksek oranda Reşat Oyal Kültür Parkı'nda bulunduğunu, ardından sırasıyla Merinos Kent Parkı, Soğanlı Botanik Parkı ve Hüdavendigar Kent Parkı'nda bulunduğunu göstermiştir. Major toksisite grubuna dahil taksonlara Nerium oleander, Taxus baccata, Eriobotrya japonica, Sophora japonica, Pittosporum tobira örnek verilebilir. Yeni tasarlanan ve hizmete açılan şehir parklarında büyük toksisiteye sahip tasarım (peyzaj) bitkilerinin daha az kullanıldığı tespit edilmiştir. Peyzaj tasarım çalışmalarında, tasarımcıların bitkilerin estetik ve fonksiyonel özelliklerinin dışında bitkilerin sahip oldukları toksik bileşenlerden dolayı insanlar ve hayvanlar üzerinde oluşturabilecekleri olumsuz etkileri bilmesi önemlidir. Böylelikle bitkilerin toksik bileşiklerini, toksin durumlarını, toksin derecelerini ve bitkilerin toksik organlarını hesaba katacak tasarımlar yapılacak ve bitki toksisitesinden kaynaklanan tehlikeli durumlar en aza indirilecektir.

Keywords

Bursa kent parkları, tasarım(peyzaj) bitkileri, zehir sınıflandırması, toksik bileşenler, toksik bitkiler.

References

• 1. Altıntaş, N. (1995). İstanbul Park ve Bahçelerinde Rastlanan Zehirli Süs Bitkileri. Yüksek Lisans Tezi, İÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Anabilim Dalı, İstanbul.
• 2. Anonymus (1998). The Hillier Manual of Trees And Shrubs. Pocket edition. A David and Charles Book.
• 3. Aydın, N. (2010). Edirne’de Yetişen Bazı Zehirli Bitkilerin Yaprak ve Gövdesindeki Kalsiyum Oksalat Kristallerinin Araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, TÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı, Edirne.
• 4. Atasoy, N. (2012). Bina İçi Mekânlarda Kullanılan Zehirli Süs Bitkileri Üzerinde Araştırmalar. Doktora Tezi, MÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı, İstanbul.
• 5. Akdeniz, N.S., Ender, E., Zencirkiran, M. (2017). Evaluation of Ecolocigal Tolerance and Requirements of Exotic Conifers in the Urban Landscape of Bursa. Fresenius Environmental Bulletin 26, (10):6064-6070.
• 6. Baytop, T. (1963). Türkiye’nin Tıbbi ve Zehirli Bitkileri. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Yayınları, No:1039, İstanbul.
• 7. Davis, P. H. (1965-1988). Flora of Turkey and The East Aegean Islands. Edinburgh University Press. Volume 1-10. Edinburgh.
• 8. Dirr, M. A. (1992). Manual of Woody Landscape Plants: Their Identification, Ornamental Characteristics, Culture Propagation and Uses. Varsity Press.
• 9. DiTomaso, J. M. (2019). List of Plants Reported to be Poisonous to Animals in the United States. Davis - Weed Research and Information Center, United States, Ithaca.
• 10. Elings, M. (2006). People–Plant Interaction. The physiological, psychological and sociological effects of plants on people. Chapter 4. Jan Hassink and Majken van Dijk (eds.), Farming for Health, 43-55. Springer. Printed in the Netherlands.
• 11. Filmer, A. K. (2012). Safe and Poisonous Garden Plants. University of California, Davis. USA. 31p.
• 12. Frumkin, H. (2001). Beyond ToxicityHuman Health and the Natural Environment. American Journal of Preventive Medicine, 20 (3): 234-240.
• 13. IBM Corp. Released (2013). IBM SPSS Statistics for Windows, Version 22.0. Armonk, NY: IBM Corp.
• 14. Karaşah, B., Var, M. (2012). Trabzon ve Bazı İlçelerinde Kent Dokusundaki Bitkilendirme Tasarımlarının Ölçü-Form Açısından İrdelenmesi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 14: 1-11.
• 15. Knight, A.P. (2007). A Guide to Poisonous House and Garden Plants, Teton Newmedia, Jackson, Wyoming, USA, 421p.
• 16. Krussman, G. (1984-1986). Manual Of Cultivated Broad-Leaved Trees and Shrubs. Timber Press, Portland, Oregon.
• 17. Lewis, C.A. (1995). Human Health and Well-Being: The Psychological, Physiological, and Sociological Effects of Plants on People. Acta Horticulturae:391.
• 18. Lewis S. Nelson, L.S., Shih, R.D., Balick, M.J. (2007). Handbook of Poisonous and Injurious Plants. Botanical Garden, Springer, New York, 347p.
• 19. Martin,C., Butelli, E., Petroni, K., Tonellib, C. (2011). How Can Research on Plants Contribute to Promoting Human Health?,The Plant Cell, Vol. 23: 1685–1699.
• 20. Muca, B., Özçelik, Ş., Koca, A., Yıldırım, B. (2012). Isparta’s (Turkey) Poisonous Plants Of Public Access Places. Biological Diversity and Conservation, 5(1): 23-30.
• 21. Polunin, O. (1969). Flowers of Europe. Oxford Univ. Press. London.
• 22. Polunin, O., Huxley, A. (1981). Flowers of the Mediterranean. Chatto and Windus. London.
• 23. Robinson, N. (1992). The Planting Design Handbook, Gower Publishing Company Limited Gower House Craft Road Aldershot Hampshire Gu11 3HR, England, 271p.
• 24. Sarı, D., Karaşah, B. (2018). Bitkilendirme Tasarımı Öğeleri, İlkeleri ve Yaklaşımlarının Peyzaj Tasarımı Uygulamalarında Tercih Edilirliği Üzerine Bir Araştırma. Megaron, 13(3): 470-47.
• 25. Scarfone, S.C. (2007). Professional Planting Design An Architectural and Horticultural Approach for Creating Mixed Bed Plantings, John Wiley&Sons. Inc., Hoboken, New Jersey. 272p
• 26. Wagstaff, D.J. (2008). International Poisonous Plants Checklist An Evidence-Based Reference. CRC Press is an imprint of the Taylor & Francis Group, United States, 462p.
• 27. Yaltırık, F. (1993). Dendrology Textbook II. Angiospermae (Angiosperms) Vol. I. Istanbul.
• 28. Yener, D., Seyidoğlu, N. (2010). Peyzaj Düzenlemelerinde Zehirli Bitkiler. IV. Ulusal Süs Bitkileri Kongresi Bildiri Kitabı, 20 Ekim 2010, Mersin.
• 29. Yılmaz, O. (1990). Bursa Yöresinde Yetişen Zehirli Bitkilerin Toksikolojik Özellikleri. Doktora Tezi, UÜ. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Veteriner Farmakoloji ve Toksikoloji Anabilim Dalı, Bursa.
• 30. Yılmaz, H., Akpınar, E., Yılmaz, H. (2006). Peyzaj Mimarlığı Çalışmalarında Kullanılan Bazı Süs Bitkilerinin Toksikolojik Özellikleri. SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, A (1) : 82-95.
• 31. Zencirkıran, M. (2004). Bursa Kent Peyzajında Kullanılan Bitki Türleri ve Bu Amaç İçin Kullanılabilecek Yerli ve Yabancı Orjinli Bitkilerin Saptanması. Uludağ Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi No:2002/24, 307s.
• 32. Zencirkıran, M. (2009). Determination Of Native Woody Landscape Plants In Bursa and Uludag. African Journal of Biotechnology, 8(21): 5737-5746.
• 33. Zencirkıran, M. (2013). Peyzaj Bitkileri I. (Açık Tohumlu Bitkiler-Gymnospermae). 1. Basım. Nobel Akademik Yayıncılık. Yayın Nu:605, Fen Bilimleri Nu:57, Ankara. 475 s.
• 34. Zencirkıran, M., Çelik, B.H., Müdük, B., Görür, A., Çetiner, S., Eraslan, E., Tanrıverdi, D. (2018). İç Mekan Tasarım Bitkilerinin Kullanıcılar İçin Toksik Özellikler Bakımından Değerlendirilmesi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 20(1): 26-31.
• 35. Zencirkıran, M, Altay Ender, E., Altun, G. (2019). A Research on Attractive Flowered Exotic Woody Landscape Plant Species Used in Urban Green Spaces in Bursa. Chapter 1: 9-26. Researches in Landscape and Ornamental Plants (Edt. Prof.Dr. Murat Zencirkıran). GeceKitaplığı/Gece Publishing, ISBN:978-625-7958-27-1, Ankara.