Qualitative and Quantitative Analysis of Recreation Areas of Dursunbey District

Year 2020, Volume: 22 Issue: 1, 1 - 8, 15.04.2020

Figen Altıner , Mehmet Akça Doğan Akdemir

https://doi.org/10.24011/barofd.562176

Cited By: 1

Abstract

Demand of people in order to live natural life is increasing day by day due to the particular causes such as technological advances, industrialization, unplanned urbanization, excessive population growth, intensive work condition. Not only the natural habitats, but also the recreational areas in cities and urban areas meet the needs of people to rest, have fun together and spend time together. In this study, it is aimed to examine the recreational areas in the district of Dursunbey qualitatively and quantitatively.. As a method, a questionnaire was applied to a total of 218 people in Dursunbey district center, 76 of which were women and 142 of which were men. According to the survey results, it was found that 37.6% of the participants have been visiting the recreation areas with weekly periods and 39% have been visiting the recreation areas with monthly periods and their reason of visits was the enjoyment in particular. According to the questionnaire, 73.8% of the participants stated that the number of the recreation areas is scarce. On the other hand, 26.8% of the respondents stated the noise, 18.9% stated the security, 5% stated the air pollution and 43.6% stated the traffic density as the other problems when evaluating the negativities for the existing recreation areas. It has been determined that the most preferred recreation area by the participants is the Suçıktı recreation area. Despite the fact that the Dursunbey district has a significant place in the region in terms of natural areas, the quantitative and qualitative deficiency of recreational areas that people can visit, is a priority for the prospective sustainable planning studies to be carried out by relevant institutions and organizations.

Keywords

Recreation area, urban design, free time activities, human, Dursunbey district

Dursunbey İlçesi’nin Rekreasyon Alanlarına İlişkin Kullanıcı Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Abstract

Teknolojik ilerlemeler, sanayileşme, çarpık kentleşme, aşırı nüfus artışı, yoğun iş temposu gibi nedenlerle insanların doğal yaşama olan isteğini gün geçtikçe arttırmakta, kentlerde ve kent çevrelerinde bulunan rekreasyon alanları, insanların dinlenme eğlenme ve birlikte zaman geçirme ihtiyaçlarını karşılamaktadır. Bu çalışmada Dursunbey ilçesinde bulunan rekreasyon alanlarının niteliksel ve niceliksel olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma alanı olarak Dursunbey İlçesi’nin seçilme sebebi doğal ve kültürel özellikler bakımından oldukça zengin olmasıdır. Yöntem olarak Dursunbey ilçesi merkezinde 76’sı kadın 142’si erkek olmak üzere toplam 218 kişiye anket uygulanmıştır. Anket sonuçlarına göre rekreasyon alanlarına, katılımcıların %37.6’sı haftalık, %39’u ise aylık periyotlarla gittiği ve gitme amaçlarının en çok eğlenme olduğu ortaya çıkmıştır. Katılımcıların %73.8 i rekreasyon alanlarının sayıca eksik olduğunu ifade etmiştir. Mevcut rekreasyon alanlarında karşılaşılan olumsuzluklar değerlendirildiğinde, katılımcıların %26.8’i gürültü, %18.9’u güvenlik %5,’i hava kirliliği ve trafik yoğunluğu, geri kalan %43.6’sı ise diğer problemler olarak belirtmişlerdir. Katılımcıların en fazla tercih ettiği rekreasyon alanının Suçıktı Mesire Alanı olduğu tespit edilmiştir. Dursunbey ilçesi doğal alanlar açısından yörede önemli bir konumda olmasına rağmen, insanların ziyaret edebileceği rekreasyon alanlarının gerek sayı olarak gerekse kullanım yönüyle birtakım eksikliklerin olması, bu konuda ilgili kurum ve kuruluşlar tarafından yapılacak olan planlama çalışmalarının hız kazanması gereğini ön plana çıkarmaktadır.

Keywords

Rekreasyon alanları, kentsel tasarım, serbest zaman faaliyetleri, insan, Dursunbey ilçesi

References

• Kurar İ, Baltacı, F (2015). Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Alanya Örneği. International Journal of Science Culture and Sport, Special Issue 2, 4.
• Karaküçük, S (2014). Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme, 33-34.
• Koçyiğit M, Yıldız M (2015). Yerel Yönetimlerde Rekreasyon Uygulamaları: Konya Örneği, International Journal of Science Culture and Sport, Special Issue 2, 212-213.
• Şahbaz RP, Altınay M (2015). Türkiye’deki Milli Parkların Rekreasyon Faaliyetleri Açısından Değerlendirilmesi, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3.3, 125-135.
• Müderrisoğlu H, Uzun S (2004).Abant İzzet Baysal Üniversitesi Orman Fakültesi Öğrencilerinin Rekreasyonel Eğilimleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Sayı: 2, 108-121.
• Ardahan F, Yerlisu L. T(2011).Açık Alan Rekreasyonu: Bisiklet Kullanıcıları ve Yürüyüşçülerin Doğa Sporu Yapma Nedenleri ve Elde Ettikleri Faydalar, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt:8, Sayı:1.
• İbrahim H, Cordes KA (2002). Outdoor Recreation, Enrichment for a Life time. Second Edition, Sagamore Publishing, Il.
• Aslan Z (1993).Sanayileşme ve Kentleşmenin Doğada Rekreasyon Faaliyetlerine Duyulan Gereksinimi Arttırıcı etkisi. Ekoloji ve Çevre Dergisi, 2(8): 22-24.
• Koç N (1991).Rekreasyon Ders Notları, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü, Ankara.
• Koçan N (2012).Kızılcahamam-Çamlıdere Jeoparkı’nda Kırsal Peyzaj ve Rekreasyon Planlama. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 28(1): 38-46.
• Can E (2015). Boş Zaman, Rekreasyon ve Etkinlik Turizmi İlişkisi. İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 1-17.
• Düner M (2016).Erzincan Kentinin Rekreasyon Alanları. Yüksek Lisans Tezi, Erzincan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.
• Tütüncü Ö, Aydın İ (2014). Toplum ve Açık Hava Rekreasyon Faaliyetleri: ABD Örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 25.1, 118-120.
• Yılmaz H, Yılmaz S, Yıldız ND (2003).Kars Kent Halkının Rekreasyonel Talep ve Eğilimlerinin Belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34(4).
• Aydemir S (1998).Kentsel Donatılar Açık Alanlar ve Rekreasyon Kentsel Yeşil Alanlar, Kentsel Alanların Planlanması ve Tasarımı. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi Ders Notları: 54, Trabzon.
• Altunkasa F, Uzun G (1997).Rekreasyonel Planlamada Arz ve Talep. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi. Yayın No: 6, Adana.
• Müderrisoğlu H (2002). Açık Hava Rekreasyonunda Taşıma Kapasiteleri Rekreasyonel Kullanım İlişkilerinin İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi. Doktora Tezi, İstanbul.
• URL-1 (2018). http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1059”.