Bu çalışmada İran kavramının etimolojik kökeninden hareketle tarihsel süreç içerisindeki evrilişi bahse konu edilmiştir. Avesta başta olmak üzere dinî edebiyatta Aryan ırkının yaşadığı bölge anlamında kullanılan Aryanem Vaejah, zaman içerisinde fonetik değişimlerle Ērān/İran’a dönüşmüştür. Bu kavram, mekânın yanı sıra bu mekânda yaşayanlara nispetle, aynı zamanda etnik bir kökene ve dinî bir bağlama da işaret etmektedir. Mitolojik bir dille inşa edilen bu kavramın çerçevesi, Perslerden Sâsânîlere doğru genişleyen bir anlam kümesine kavuşmuştur. Coğrafi, siyasi, milli ve dinî boyutları barındırmasına rağmen Perslerin kadîm geçmişine atıfla düşük tonda söz konusu edilen kavram, Sâsânîlerle birlikte oldukça vurgulu bir biçimde bu dört katmanlı yapısına sahip olmuştur. Sâsânî imparatorluğunun etno-dinî tonlamayla politik düzlemde varlık bulduğu İran ve türevi terimlerin (Ēr(ān), An-Ērān, Ērānšhar) inşa ettiği anlam dünyası, İslam fetihleriyle birlikte bağlamını yitirmiştir. Öyle ki bu durum, Sâsânîler tarafından yoğun bir şekilde kullanılan bu kavramsal çerçevenin, İslam fetihleri sonrasında siyasal zeminini kaybedilmesiyle eş zamanlı gerçekleşmiştir. Mağlup siyasi gücün kurucu kelimelerinin rengi, İslam hâkimiyetiyle solmuş ve erken dönem İslamî kayıtlarda İran kavramsal çerçevesi yerine Acem ve Fars/Furs gibi kavramlar yüksek sesle dile getirilmeye başlanmıştır. Burada kavramsal yapısı süreç içerisinde değişim ve dönüşüm gösteren İran’ın etimolojik serüveni irdelenmiştir. Avesta ve onun Sâsânî dönemi yorumu olarak bilinen Zendlerden oluşan dinî edebiyatın verileri ve Perslerden Sâsânîlere kraliyet yazıtları, kitabeler ve klasik kaynaklar, bu çalışmanın ana izleğine ışık tutmaktadır.
This study discusses the evolution of the concept of Iran in the historical process starting from its etymological origin until early Islamic era. Aryanem Vaejah, a region where the Aryan race lives and mentioned in religious literature, especially in Avesta, has transformed over time into Ērān/Iran with some phonetic changes. Along with indicating a region, this concept also refers to an ethnic origin and a religious context in relation to the people residing in this location. The framework of this concept, which was constructed in a mythological discourse, attained a meaning set that expanded from the Persians to the Sasanians. Although it contains geographical, political, national and religious dimensions, the concept is little used to refer to the ancient past of the Persians, instead it gained this four-layered semantic structure with the Sasanians. The semantic world of Iran and its derivative terms (Ēr(ān), An-Ērān, Ērānšhar), in which the Sasanian empire found its existence on the political frame with ethno-religious intonation, lost its context with the Islamic conquests. So, this lost simultaneously occurred with the loss of political ground of this conceptual framework, which was used extensively by the Sasanians, after the Islamic conquests. The voices of the words of the defeated political power lowered with the domination of Islam, and instead of the Iranian conceptual framework stated in the early Islamic records, the concepts such as ʿAjam and Fars/Furs began loudly to be voiced. This study examines the etymological adventure of the concept of Iran, whose conceptual structure has changed and transformed in the process. The data of the religious literature consisting of the Avesta and its interpretation of the Sasanian period known as the Zand and the royal inscriptions, and classical sources from Persians to Sasanians are the main sources of this study.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | October 31, 2022 |
Submission Date | January 31, 2022 |
Acceptance Date | May 12, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Issue: 48 |