AN ASSESSMENT ON NATIONAL IDENTITY AND NATIONAL CONSCIOUSNESS

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 2, 277 - 295, 31.12.2022

Murat Şengöz

https://doi.org/10.20493/birtop.1164021

Öz

ULUSAL KİMLİK VE ULUS BİLİNCİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Öz

Ulusal kimlik özünde sosyal olarak inşa edilmiş bir fenomendir. Ulus bilinci bir toplum tarafından paylaşılan bir ulusal kimlik duygusunu ifade eder, bu bakımdan bireyin kolektif farkındalık düzeyini gösterir. Paylaşılan inançlar, ortak değerler ve müşterek beklentiler ulus bilincinin gelişmesine katkı sağlayan sosyalizasyon araçlarıdır. Ulus bilinci halkların kontrol ve denetim altına alınmaları ile değil, bilakis, değerli birer varlık olarak yüceltilmeleri ile oluşur. Yalnızca belirli bir gruba ait olma bilinci, grup hakkında olumlu duygular uyandırır ve diğer grup üyeleri bazen kişisel olarak bilinmese bile, o grup adına hareket etme eğilimine yol açar. Ulusal kimlik, bir kendi kendini kategorizasyon sürecidir. Bu süreç, hem kişinin ulusuyla özdeşleşme, hem de diğer uluslarla farklılaşmasını içerir. Bu çalışmada ulusal kimlik, ulus bilinci ve gelişimi, kültürel izomorfizm, müşterek ve kolektif ulus bilincinin tesisi üzerine özgür ve çoğulcu bir toplum paradigması bağlamında bir inceleme gerçekleştirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ulusal Kimlik, Ulusal Bilinç, Kolektif Bilinç, Çoğulcu Toplum

Kaynakça

• Akarçay U. D., Ayhan, D. & Akın, E. (2019). Sonradan Yetiyitimine Sahip Bireylerde Aile Bağları Üzerine Nitel Bir Çalışma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 11 (1), 1-17.
• Arkonaç, S. (2011). Kollektif Bilinç / Kollektif Temsiller: Wundt İle Durkheım. İstanbul University Journal of Sociology, 3 (21), 103-113.
• Aron, R. (2005). Sosoyolojik Düşüncenin Evreleri, Kormaz Alemdar (Çev.). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Arslanel, M. N. ve Eryücel, E. (2011). Modern Devlet Anlayışının Felsefi Temelleri, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 15 (2), 1-20.
• Ashmore, R.D.; Jussim, L. & Wilder, D. (2001). Social Identity, Intergroup Conflict, and Conflict Reduction. Oxford: Oxford University Press.
• Aslan, R. (2014). İstişârenin Önemi ve Hz. Peygamber’in Uygulamalarından Örnekler. ANEMON Muş Alparslan Üni̇versi̇tesi̇ Sosyal Bi̇li̇mler Dergisi, 2(1), 223-241.
• Aslanoğlu, R. (1998). Kent, Kimlik ve Küreselleşme. Bursa: Asa Yayınları.
• Avcı, C. (2003). Atatürk’ün Milliyetçilik Anlayışı. Atatürk ve Atatürkçü Düşünce. Ankara: Genelkurmay Askeri Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı, Genelkurmay Basım Evi.
• Aycan, Z. ve Kanungo, R., (2000). Toplumsal Kültürün Kurumsal Kültür ve İnsan Kaynakları Uygulamalarına Etkileri, Türkiye’de Yönetim, Liderlik ve İnsan Kaynakları Uygulamaları. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Bilgin, N. (1995a). Kollektif Kimlik. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Bilgin, N. (1995b). Sosyal Psikolojide Yöntem ve Araştırmalar. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Canatan, K. (2009). Avrupa Toplumlarında Çok Kültürcülük: Sosyolojik Bir Yaklaşım. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6), 71.
• Censer, J. & Lynn, H. (2001). Liberty, Equality, Fraternity: Exploring the French Revolution. Pennsylvania: Pennsylvania State University Press.
• Emerson, R. (1960). From Empire to Nation. Boston, MA: Beacon Press.
• Erkal, M. (1982). Sosyoloji (Toplum Bilim). Trabzon: K.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayınları.
• Eroğlu, F. (1982). Türk Kültüründe Motivasyon. Atatürk Üniversitesi İ.İ.B.F. Araştırma Merkezi İşletme Dergisi, 5 (3,4), 24.
• Freidman, T. (1999). The Lexus and the Olive Tree: Understanding Globalization. New York: Farrar, Straus, p.79.
• Geray, C. (1965). Toplum Kalkınmasında Halk Katılışları, Destekli İmece ve emanet Usulü Uygulama. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 20 (02), .DOI: 10.1501/SBFder_0000000584
• Giddens, A. (2008). Sosyoloji. Cemal Güzel (Çev), Ankara: Kırmızı Yayınları.
• Gökbunar, R. ve Gülgün, A.Ü. (1999), Yönetimde Dinazorlaşma Sendromu ve Kamu Yönetiminde Degişim, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13 (1), 45.
• Güvenç, B. (1974). İnsan ve Kültür. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Habermas, J. (2008). Küreselleşme ve Milli Devletlerin Akıbeti. Medeni Beyaztaş (Çev.). Frankfurt: Bakış Yayınları.
• Hopkins, N. (2001). Commentary. National Identity: Pride and prejudice?. British Journal of Social Psychology. 40 (2), 183–186.
• Karakasidou, A. (2002) Cultural illegitimacy in Greece: The Slavo-Macedonian “non-minority”, in: Minorities in Greece: Aspects of Plural Society. London: Hurst & Company.
• Kelman, Herbert (1997). Nationalism, Patriotism and National Identity: Social-Psychological Dimensions. Chicago: Nelson-Hall Publishers. pp. 171–173.
• Kutaniş, R. Ö. (2010). Örgüt Kültürü Ders Notları. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
• McCrone, D. & Bechhofer, F. (2015). Markers and rules. Understanding National Identity. Cambridge: Cambridge University Press. Smith, A. (1993). National Identity. Nevada: University of Nevada Press.
• Tajfel, H. and John C. (2004). The Social Identity Theory of Intergroup Behavior. London: Psychology Press.
• Turner, S. B. (2004). Klasik Sosyoloji, İdil Çetin (Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Turşak, M. (2022). Kur’an’da İtaat Kavramı ve Ulü’l-Emre İtaatın Mahiyeti [The Concept of Obey in the Qur'an and the Qualıty of Ulu'l-Emr]. İhya Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi. 8(1), 325-347.
• Wiggershaus, R. (1994). The Frankfurt School: Its History, Theories and Political Significance. Cambridge, Massachusetts: Mit Press.
• Yetim, F. (2017). Ahlakçılık Düşüncesi Bağlamında Nurettin Topçu’nun İslamcılık Eleştirisi. Tarih ve Gelecek Dergisi 3, 10-23.
• Zavalloni, M. C. L. (1984). Identite Socıale et Conscıence: Inttroductıon a l'Ego-Ecologıe, Privat. Montreal: P.U.M.
• Zımmer, O. (1998). In Search of Natural Identity: Alpine Landscape and the Reconstruction of the Swiss Nation. Comparative Studies in Society and History, 40(4), 138.