ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İLE RİSK KÜLTÜRÜ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Year 2018, Volume: 7 Issue: 14, 121 - 135, 30.07.2018

Murat Görmen

Abstract

Risk kültürü, örgüt kültürünün risk yönetimi ile ilgili kısmına odak
yapar. Örgüt kültürü risklerin yönetilmesiyle ilgili kararların alınmasında
aktif bir ortam sağlar, kurumda risk yönetim yapılanmasında belirleyicidir.
Risk kültürünü anlayabilmek için risk yönetiminde, kişisel eğilimlerin, tutum
ve davranışları şekillendiren kişisel etiğin ve örgüt kültürünün etkilerini
analiz etmek gerekir. Bazı örgüt kültürlerinde çok fazla risk alınabiliyorken
bazılarında yenilikler için sadece gerekli risklerin alınması yeterli görülür.
Örgütte hâkim olan kültür, kimi zaman kontrol dışı risk almayı engeller ve
politikalar dışına çıkılmasına mâni olur iken kimi zaman da yüksek bir risk
iştahının önünü açabilir. Örgüt kültürü ve risk kültürü ile ilgili son dönemde
yapılan araştırmalara bağlı olarak bu çalışmadaki temel amacımız, Türkçe
yazında değinilmemiş olan örgüt kültürü- risk kültürü ilişkisine yönelik
literatüre katkı sağlamaktır.

Keywords

Örgüt, Örgüt Kültürü, Risk, Risk Kültürü

References

• Abrahim, A., Henry, K., and Keith, J. (2012). Enterprise Risk Management Culture Alignment to enhance competitive advantage. 2012 ERM Symposium , Washington D.C. USA, 18-20) Autry, C.W., Skinner, L.R. ve Lamb, C.W. (2008). Interorganizational Citizenship Behaviors: An Empirical Study. Journal of Business Logistics, 29, 53-74. Balıkçı, Y. (2009), İşletmelerde Risk Yönetimi. 1. bs. İstanbul: Cinnius Yayınları, Brown, A.D.; Starkey, K,(1994), "The effect of organizational culture on communication and information", Journal of Management Studies, Vol.31 (6), 807-828. Can, B., Kurumsal Risk Yönetimi, http://www.merakname.com, alındığı tarih 20.06.2017. Collier, P. M., Berry, A. J., and Burke, G. T., (2007), Risk and Management Accounting: Best Practice For Enterprise-Wide Internal Control Procedures, CIMA/Elsevier, Oxford 160pp., Christine Helliar, University Of Dundee, UK. Colquitt, L. L., Hoyt, R. E., and Lee, R. B., (1999), Integrated risk management and the role of the risk manager. Risk Management and Insurance Review 2, 43–61. COSO, (2004), Enterprise risk management - integrated framework, executive summary . New York: AICPA. COSO - The Committee of Sponsoring Organisations of the Treadway Commission. Deal and Kennedy's Cultural Model, http://changing minds. org/ explanations/ culture/ deal_kennedy_culture.htm, [18.04.2010] Douglas, M. and Wildavsky, A. (1982) Risk and Culture: An Essay on the Selection of Technical and Environmental Dangers, University of California Press, London. Eren, Erol, (2001) ,“Yönetim ve Organizasyon” (Çağdaş ve Küresel Yaklaşımlar) Genişletilmiş 5. Baskı, Beta Yayınları, İstanbul, ,391 Farrell J. M., Hoon A.(2009) , What’s Your Company’s Risk Culture? Goffe R.ve Jones G. (2000), Kurum Kültürü, (Çev. Kıvanç Kutmandu),Media Cat Kitapları, Ankara. Gordon, G. G., and N. Dıtomaso, (1992) ,“Predicting corporate performance from organizational culture.” Journal of Management Studies 29:, 783-799. Hofstede, G. (1980), “Motivation, Leadership, and Organization: Do American Theories Apply Broad?”,Organizational Dynamics, Surfimer, AMACOM, a division of American Management Associations. All rights reserved. 0090-2616/80/0014-0042/$02.00/0. Hofstede, G., Neuıjen, B., Ohayv, D. D. ve Sanders, G. (1990), “Measuring Organizational Cultures: A Qualitative and Quantitative Study Across Twenty Cases”, Administrative Science Quarterly, 35, 286–316. Hopkin,P.(2010). Fundamentals of Risk Management :Understanding, evaluating and implementing effective risk management; The Institute of Risk Management. 104-110. IRM, Institute of Risk Management,. (2012), Risk Culture: Resources for Practitioners. London:. Karadeniz Dilek; (2010), Örgüt Kültürünün Örgütsel Bağlılık ve Örgütte Kalma Niyeti Açısından İncelenmesi, Abant İzzet Baysal Uni. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Y.Lisans Tezi, Bolu. Kilmann, R. H. (1987), Beyond the Quick Fix Managing Five Tracks to Organizational Success, ,85-98 Kurumsal Risk Yönetimi Temel Kavramlar ve Uygulamalar, PricewaterhouseCoopers, 12.12.2007. Louis, M. R., (1985),. "Perspectives on Organizational Culture" ,Beverly Hills, Sage: 27-29. Naktiyok Atılhan , (2003); “Yönetici Değerleri ve Pazar Yönlülük Bir Uygulama”, Erciyes Üni. İİBF Dergisi, Sayı: 20, Ogbonna, Emmanuel, Harrıs, Lloyd C.,(2000), “Leadership Style, Organizational Culture And Performance: Empirical Evidence From Uk Companies”, İnt. J. Human Resource Management 11:4, 766-788. Okay, A. vd, (2005). Kurumsal İletişim Yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir. PWC, Pricewaterhousecoopers, (2004),7th Annual Global CEO Survey Managing Risk: An Assessment of CEO Preparedness, New York. PWC ,(2012), The Risk Culture Survey. Delaware USA: PricewaterhouseCoopers. http://www.pwc.com/us/en/riskculture/index.jhtml Power M.,Ashby S., Palermo T. ,(2013), Risk Culture in Financial Organisations, A Research Report,7-30. RIMS, Risk and Insurance Management Society Inc. alındığı tarih 12.06.2017 Schwart,Z H., Davıs, S., (1981), Matching Corporate Culture to Business Strategy, Organizational Dynamics, Summer: 30-48. Solak Ayben; (2010), Türkiye’deki Holdinglerde Kurumsal Risk Yönetimi Üzerine Bir Uygulama, Yıldız Teknik Uni. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Y.Lisans Tezi, İstanbul. Spedding, L. S., and Rose, A., (2007), Business Risk Management Handbook: A sustainable approach, Director of Research, SERM Rating Agency, Independent Consultant in Business Risk Management and Due Diligence, and Qualified Lawyer in the UK, EU, India and the USA. September. Uzunçarsılı, Ülkü, Toprak Meral, (2000), Sirket Kültürü ve İş Prensipleri, İstanbul, İto yayını. Uzunçarşılı Soydaş Ayda; (2001), Çokuluslu İşletmelerde Kurum Kültürü ve Halkla İlişkiler Uygulamaları, Marmara Uni. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.