TÜRKİYE SÜPER LİGİ VE TFF 1. LİGİ TAKIMLARININ ALT YAPILARINDA ÇALIŞAN FUTBOL ANTRENÖRLERİNİN ZAMAN YÖNETİMİ DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Year 2020, Volume: 14 Issue: 3, 426 - 436, 10.12.2020

Osman Yılmaz , Mehmet Öçalan , Melih Nuri Salman

Abstract

Zaman yönetimi antrenörlerin takım yönetimi becerilerini sergilemesinde etkileyici rollerden birisidir. Bu çalışma Türkiye Süper Ligi ve TFF 1. Lig alt yapılarında çalışan antrenörlerin zaman yönetimi düzeylerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın örneklemini Türkiye Süper Lig’inde bulunan Adanaspor, Osmanlıspor, Gençlerbirliği, Trabzonspor, Beşiktaş, Gaziantepspor, Alanyaspor ve TFF 1. Lig’inde bulunan Adana Demirspor, Samsunspor, Eskişehirspor, Gazişehir Gaziantep Futbol Kulübü takımların alt yapılarında çalışan 109 erkek antrenör oluşturmuştur. Çalışmada Britton ve Tesser (1991) tarafından geliştirilmiş, Türkçe ’ye uyarlaması Alay ve Koçak (2002) tarafından yapılmış Zaman Yönetimi Envanteri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre, yaş, eğitim düzeyleri, deneyim yılı, gelir durumu, medeni hal, kulüp düzeyi değişkenlerine göre incelendiğinde, gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür (p>0.05). Profesyonel futbol oynama/oynamama değişkenine göre, gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir. (p<0.05). Bekâr futbol antrenörlerinin evli futbol antrenörlerine göre zaman tutumları alt boyutunda daha yüksek zaman yönetimi düzeyine sahip oldukları saptanmıştır. Zaman planlaması ve zaman harcattırıcılar alt boyutlarında ise gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı tespit edilmiştir (p>0.05).

Keywords

: Zaman Yönetimi, Futbol, Antrenör

References

• 1. Alay S., Koçak S. (2002). Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 9-13.
• 2. Başer E. (1994). Futbolda Psikoloji ve Başarı. İstanbul: Yön.
• 3. Başak T., Uzun Ş., Arslan F. (2008). Hemşirelik Yüksek Okulu öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri. TAF Preventive Medicine Bulletin. 7(5), 429-434.
• 4. Claessens BJC., Erde VW., Rutte CG., Roe RA., (2007). A review of the time management literature. Personnel Review. 36, 255-276.
• 5. Caz Ç. (2014). Beden eğitimi öğretmenlerinin zaman yönetimi becerilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.) Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Trabzon.
• 6. Farrel M. (2017). Time management. Journal of Library Administration. 2(57), 215-222.
• 7. Fitsimmons G. (2008). Time manegement plan implementation part III. Managing Library Finances. 21(4), 129-131.
• 8. Güçlü N. (2001). Zaman yönetimi, kuram ve uygulamada eğitim yönetimi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 25, 87-106.
• 9. İbrahimoğlu N., Karayılan D. (2012) A ve B tipi kişilik özellikleri ile zaman yönetimi davranışları arasındaki ilişkiler. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 33, 251-261.
• 10. Koçak M. (1996). Türkiye’de futbol antrenörlerinin yetiştirilmesi-temel sorunlar ve uygulamalar üzerine bir araştırma. (Yayınlamamış doktora tezi) Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• 11. Koludar S. (1988). Futbol ‘da antrenörlük ve eğitim öğretim ilkeleri. Türk Tarih Kurumu. Ankara.
• 12. Louis J. (1989). Zamanı kullanma sanatı. Çeviri: Açıksöz İ. Altın Kitaplar Yayınları. İstanbul.
• 13. Peeters MG., Rutte CG. (2005). Time management behavior as a moderator for the job demand-control interaction. Journal of Occupational Health Psychology. 10(1), 64-75.
• 14. Strategies for Success. (2007). Time management managing time and setting priorities. http://www.accd.edu/sac/history/keller/ ACCDitg/SSTM.htm [Erişim tarihi: 2.10.2008]
• 15. Trueman M., Hartley JA. (1996). Comparison between the time-management skills and academic performance of mature and traditional-entry university students. Higher Education. 32(2), 199-215.
• 16. Yılmaz F. (1999). Liderlik ve koçluk. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• 17. Şahin İ., Gümüş E. (2016). İlkokul yöneticilerinin zaman yönetimi hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(26/2), 24-49.
• 18. Alay S., Koçak, S. (2002). Zaman yönetimi anketi: Geçerlik ve güvenirlik. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 9-13.
• 19. Britton BK., Tesser A. (1991). Effects of time-management practices on college grades. Journal of Educational Psychology. 83(3), 405.-410.
• 20. Gürer B., Dedeşah UE., Öz N., Acun A. (2016). Beden eğitimi öğretmenlerinin zaman yönetiminin incelenmesi. İnönü Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 3(3), 1-11.
• 21. Bandura A. (1986). Social foundations of thought and action. Englewood Cliffs. Prentice Hall. 23-28.
• 22. Kıdak LB. (2011). Hastane yöneticilerinin zaman yönetimi tutumlarının belirlenmesi: İzmir ili eğitim ve araştırma hastaneleri uygulaması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 25, 159-172.
• 23. Vatansever Bayraktar H., Fırat T. (2019). Sınıf öğretmenlerinin zaman yönetimi becerilerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Eurasian Academy of Sciences Social Sciences Journal. 26, 76-101.