Hoca Ahmet Yesevî, Divân-ı
Hikmet’inde Kur’ân ve sünnete sıkı sıkı sarılmaya yönelik biteviye telkinlerde
bulunur. O, aynı zamanda içinde bulunduğu toplumda gördüğü problemleri ele alır
ve Kur’ân’ı okuduğu halde onu uygulamayan âlimi, rüşvet alan kâdıyı ve irfan
yoksunu cahili tenkit eder. Ayrıca o, haksız yere fetva veren müftüden kötü
huylu dervişlere, riyakâr ve menfaat düşkünlerine kadar toplumun çeşitli
katmanlarında bulunan kişilerden şikâyet eder. Onun bu ifadeleri bir insanın
nasıl ve hangi davranışları sergilemesi gerektiğini gösterdiği kadar hangi
hallerden uzak durulması gerektiğine dikkat çekmesi açısından kayda değer
niteliktedir. Çünkü o, bu açıklamalarıyla gerçek mümin olabilmenin yolunun
hayırları işlemek kadar şerlerden de sakınmaktan geçtiğini ve ancak bu suretle
dengeli bir mümin olunabileceğin altını çizmiş olmaktadır. Buradan hareketle
tebliğimizde Yesevî’nin tenkit ettiği meseleleri bütünlük içerisinde ele almaya
çalışacağız. Ayrıca benzer konuları Mâturîdî’nin de eleştirdiğine işaret
edeceğiz.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Article |
Authors | |
Publication Date | November 27, 2018 |
Submission Date | October 24, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 5 Issue: 10 |
Bartın Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 (CC BY-NC) Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/