Kemalpaşazâde, İbn Kemal Paşa ve İbn Kemal isimleriyle anılan Şemseddin Ahmed b. Süleyman (873-940/1468-1532) Osmanlı altın çağlarında, Fatih Sultan Mehmed (1451-1481), II. Bayezid (1481-1512), Yavuz Sultan Selim (1512-1520) ve Kanûnî Sultan Süleyman (1520-1566) dönemlerinde görev yapmış bir zâttır. Önce medresede müderris olarak başlayıp en üstün vazife olan Şeyhülislamlığa ulaşmıştır. Kemalpaşazâde gerek ilmî kişiliği, gerek yetiştirmiş olduğu talebeleri ve gerekse arkasında bırakmış olduğu 300’den fazla eseriyle, Osmanlı âlimleri arasında müstesna ve önemli bir konuma sahiptir. Onun bu denli önemli bir mertebede bulunması, eserlerinin ve düşüncelerinin incelenmesini gerekli kılmaktadır. Klasik kaynaklarda Kemalpaşazâde’nin hadisçiliğine pek fazla değinilmemiştir. Son dönemde ise Kemalpaşazâde hakkında yapılan çalışmalar artmış olup hadis alanında yazmış olduğu eserler incelenmeye başlamıştır. Kemalpaşazâde hakkında genel kanaat, onun diğer ilimlerdeki üstünlüğünü hadis alanında gösteremediğidir.
Çalışmada Kemalpaşazâde’nin Risâle-i Münîra isimli eseri incelenmiştir. Her ne kadar bu eser akâid ve kelam alanlarında kategorize edilse de, aslında gençlere vaaz ve nasihat tarzında yazıldığı görülmektedir. İlim, iman, ibadet ve ahlak konularını içeren, 53 sayfada 159 rivâyetin nakledildiği muhtasar eserde hadisler taranmış ve kusurlu olarak naklettiği rivâyetlere örneklerle işaret edilmiştir. Eserde nakledilen rivâyetlerin yarısından fazlasının merdûd rivâyetlerden oluşması, Kemalpaşazâde’nin diğer İslâmî ilimlerde göstermiş olduğu başarısını, hadis ilminde gösteremediği, rivâyetleri nakletmekte ve kullanmakta büyük ölçüde titiz davranmadığı hakkında mevcut iddiayı kuvvetlendirmektedir.
Kemalpaşazâde İbn Kemâl Hadis Rivâyet Risâle-i Münîra Tahric
Kamāl Pāshā Zādā Şemseddin Ahmed, also known as Ibn Kamāl Pasha and Ibn Kamāl was a prominent figure in the Ottoman golden age, serving as a teacher in a madrasa during the reigns of Fatih Sultan Mehmed (1451-1481), II. Bayezid (1481-1512), Yavuz Sultan Selim (1512-1520) and Kanûnî Sultan Süleyman (1520-1566), eventually rising to the highest position of jurisprudence. Kamāl Pāshā Zādā held an exceptional and important position among Ottoman scholars due to his scholarly personality, his students, and his more than 300 works. His significant status necessitated the examination of his works and thoughts. Although Kamāl Pāshā Zādā 's superiority in other fields of knowledge is well-known, his hadith studies are not discussed as much in classical sources. However, recent studies on Kamāl Pāshā Zādā have focused on his works in the field of hadith, leading to the general consensus that he was not able to demonstrate the same level of superiority in hadith studies.
The work focuses on the analysis of Kamāl Pāshā Zādā’s work, Risāle-i Munīra. Although this work is categorized as belonging to the fields of theology and “kalām”, it is actually noticed as being written in the form of sermons and advice for young people. The concise work, consisting of 53 pages with 159 narrations, covers topics such as knowledge, faith, worship, and morality. The hadiths are evaluated and examined for authenticity and examples are given to demonstrate instances where Kamāl Pāshā Zādā has narrated flawed narrations. More than half of the narrations in the work are deemed unreliable, which strengthens the claim that although Kamāl Pāshā Zādā had shown great success in other Islamic sciences, he was not as proficient in the science of hadith, and did not pay sufficient attention to the meticulous narration and use of hadiths.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 9, 2023 |
Submission Date | March 27, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Issue: 6 |
Burdur Theology Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).