Purpose: The purpose of the study is to investigate the effects of swimming training on children’s loneliness levels. Material and Method: The data has been gathered by theLoneliness Scale for Children were adapted to Turkish Kaya (2005).34 Taking into account theresults of the scale, a study group of 146 children was formed. A control group consisting of 73children and an experimental group consisting of 73 children were formed taking the scores ofthe scale into consideration. The mean age of the children on the experimental group was 9.87years, and the mean age of the children on the control group was 9.66 years. The LonelinessScale for Children was administered to each child. The model of pre-test and post-test controlledwas used. During 10 weeks, while control group was pursing their normal life activities, experimental group participated in a basic swimming exercise program two times a week. The Loneliness Scale for Children was administered to each child before and after 10 weeks. Theindependent t-test and paired t-test has used for the data analysis. Results: The results indicatedthat the experimental and control groups revealed no significant difference in the pre-test scoresof loneliness. The results of the independent t-test indicate the significant difference betweenthe scores of the participants of the experimental and control groups in post tests in terms of levelof loneliness. The results of the paired t-test indicate that the post-test scores of the children onthe experimental group decreased compare with the pre-test scores. The results of the paired ttest indicate the no significant difference between the scores of the participants on the controlgroup of the pre- and post-tests. Conclusion: The results of our study suggest that benefits ofswimming exercise decrease children’s loneliness levels. This result is supported with similarstudies
Amaç: Bu çalışmanın amacı; yüzme eğitiminin çocukların yalnızlık düzeylerine etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu araştırmada veri toplama aracı olarak Kaya (2005) tarafından Türkçeye uyarlanan “Çocuklar İçin Yalnızlık Ölçeği” kullanılmıştır.34 Çalışmaya toplam 146 çocuk katılmıştır. Araştırmaya katılan çocuklar deney ve kontrol grubu olarak ayrılmışlardır. Deney grubu yüzme temel eğitimi alan 73 çocuktan oluşmaktadır. Kontrol grubu ise bir ilköğretim okulundan seçkisiz örnekleme yöntemi ile seçilen ve yüzme eğitimi almayan 73 çocuktan oluşmaktadır. Deney grubunda ki çocukların yaş ortalaması 9.87, kontrol grubunda ki çocukların yaş ortalaması ise 9.66’dır. Araştırmaya katılan her bir çocuğa “Çocuklar İçin Yalnızlık Ölçeği” uygulanmıştır. Bu araştırmada “Ön-test ve Son-test Kontrol Grup Deseni” kullanılmıştır. Deney grubunda yer alan çocuklar 10 hafta boyunca haftada iki gün yüzme temel eğitiminden yararlanmışlar, kontrol grubunda yer alan çocuklar ise herhangi bir aktiviteye katılmamışlardır. Araştırmanın başında ve sonunda hem deney hem de kontrol grubunda yer alan çocuklara ön-test olarak “Çocuklar İçin Yalnızlık Ölçeği” uygulanmıştır. Verilerin analizinde ilişkisiz gruplar ve ilişkili gruplar t-testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmada elde edilen bulgular; yüzme eğitimi alan ve almayan çocukların yalnızlık ön-test puan ortalamaları arasında önemli bir fark olmadığını göstermiştir. İlişkisiz t-testi sonuçlarına göre yalnızlık son-test puanlarında deney grubu lehine anlamlı bir düşme olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca deney grubunun kendi içinde ön ve son-test puanları karşılaştırıldığında, son-testte yalnızlık puanlarının düşme gösterdiği, kontrol grubunda ise ön ve son-test puanları arasında anlamlı bir değişme olmadığı görülmüştür. Sonuç: Bu araştırmada yüzme sporunun çocukların yalnızlık düzeylerinin azalmasına olumlu katkı sağladığı görülmüştür. Bu sonuç, benzer araştırmalar ile desteklenmektedir.
Other ID | JA94SG42AN |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2010 |
Submission Date | June 1, 2010 |
Published in Issue | Year 2010 Volume: 5 Issue: 1 |