Giriş ve Amaç: Günümüzde kanser tedavisinde destekleyici ve alternatif tedavilere yönelim söz konusudur. Bu nedenle, çalışmada kurkuminin hücre canlılığı ve hücre göçü üzerine etkisi MCF-7 meme kanseri ve L929 fibroblast hücrelerinde GSK-3beta ve VEGF molekülleri aracılığı ile araştırılması amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Deneyde, sitotoksisite düzeyini MTT yöntemi ile belirlemek amacıyla, MCF-7 meme kanseri ve L929 fibroblast hücrelerine kurkumin beş farklı konsantrasyonda (5, 10, 20, 40 ve 80 µM) 24 ve 48 saat süre ile uygulandı. İmmunositokimya boyaması için, hücreler 5µM, 20µM ve 80µM kurkumin ile 48 saat muamele edildi. GSK-3beta ve VEGF ekspresyonları immunositokimyasal olarak belirlendi. İmmunositokimya boyanma sonuçları H-skor yöntemi ile değerlendirildi. Hücre göçü için, çizik yara modeli üç konsantrasyonda 48 saat süre ile muamele edilerek gerçekleştirildi, ve yara kapanma yüzdesi hesaplandı. Tüm sonuçlar istatistiksel olarak analiz edildi.
Bulgular: MTT analizi sonrasında, kurkuminin L929 hücreleri ile karşılaştırıldığında, MCF-7 kanser hücreleri üzerinde doza bağlı toksik etkiye sahip olduğu gözlendi. GSK-3beta ve VEGF’nin immunositokimyasal dağılımları, MCF-7 hücrelerinde kurkumin uygulanması ile belirgin bir şekilde azaldı. Bununla birlikte, kurkumin, kontrol grubu MCF-7 hücreleri ve L929 hücreleri ile karşılaştırıldığında hücre göçü üzerinde belirgin bir inhibitör etki gösterdi.
Sonuç: Kurkuminin moleküler etki mekanizmalarının bilinmesi, kanser tedavisinde kullanımı açısından güvenilirliğini destekleyen bir faktördür. Etki mekanizmasının tamamen ortaya konulabilmesi için in vivo çalışmalara ve gelişmiş tekniklere ihtiyaç vardır.
yok
Objective: Nowadays, there is a tendency towards supportive and alternative therapies in cancer treatment. So, the aim was to search the effect of curcumin on the cell viability and migration via GSK-3beta and VEGF in MCF-7 breast cancer cells and L929 fibroblast cells.
Materials and Methods: In the experiment, MCF-7 breast cancer cells and L929 fibroblast cells were treated with curcumin at five concentrations (5, 10, 20, 40 and 80µM) for 24 and 48 hours, and MTT assay was used to detect the cytotoxicity level of curcumin. For immunocytochemical staining, both cells were exposed with 5µM, 20µM and 80µM of curcumin for 48 hours. The immunocytochemistry method was performed to evaluate the expressions of GSK-3beta and VEGF. The immunocytochemical results were evaluated using H-score. For cell migration, the scratch wound assay was done at three concentrations for 48 hours, and the percentage of wound closure was calculated. All data were analyzed statistically.
Results: After MTT assay, it was observed that curcumin had a dose-dependent toxic effect on MCF-7 cancer cells compared to L929 cells. The immunocytochemical distributions of GSK-3beta and VEGF were significantly decreased with the curcumin treatment in MCF-7 cells. However, curcumin showed a marked inhibitory effect on the cell migration in comparison with the non-treated MCF-7 cells and L929 cells.
Conclusion: Knowing the molecular effect mechanisms of curcumin used in cancer treatment is a factor that supports their reliability in terms of use. In vivo studies and advanced techniques are needed to fully reveal the mechanism of action.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Clinical Sciences |
Journal Section | Araştırma Makalesi |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 8 Issue: 2 |