During migrations into Ottoman territories, not only the Muslims, but also non-Muslims who wanted to take refuge in the Ottoman State were accepted. This policy was maintained without any discrimination, until it changed towards the end of the 19th century when it came to the Armenians. Because, Armenians had initiated rebellious activities against the Ottoman State, furthermore their separatist activities had begun to accord with the self-seeking policies of the imperialist states. The Ottoman State dealing with immigrant affairs, was at the same time struggling with a number of economic and social difficulties. Among these adversities were added the rebellious Armenians, and the issues caused by other minorities. In 20th century, Armenian demands became more evident and so both the imperialist states and the Ottoman State concentrated their attention on the places they lived as well as their population. While the Ottoman social, economic and political structure was being reshaped by major demographic changes due to immigration, the settlements of immigrants became a compelling issue, requiring rigor. Among these issues were also added Armenians who tried to settle wherever they wanted and obtain property through joining these immigrants. There were many Armenians who infiltrated among the immigrants who moved within the Ottoman State and the Muslim immigrants who came from foreign states, espe-cially from Russian territories. In this study, information is presented on how much the Armenians were involved with immigrants in the region, how many of them could be identified, what kind of measures were taken to prevent these confusions, and the attitude of Ottoman State towards Armenians who wanted to settle in Ottoman territory.
Osmanlı topraklarına yapılan göçlerle birlikte sadece Müslümanlar değil, Osmanlı Devleti’ne sığınmak isteyen gayrimüslimler de kabul ediliyordu. Ancak ayrım gözetilmeksizin sürdürülen bu politika 19. yüzyıl sonlarına doğru, Ermeniler söz konusu olduğunda değişmiştir. Çün-kü Ermeniler Osmanlı Devleti’ne karşı ayaklanma faaliyetlerine girişmişlerdi. Dahası onların bu ayrılıkçı faaliyetleri emperyalist devletlerin çıkarcı politikalarına uygun şekilde cereyan etmeye başlamıştı. Osmanlı Devleti göçmen meseleleriyle uğraşmakta ve bu nedenle bir dizi ekonomik ve toplumsal zorluklarla boğuşmaktaydı. Bu zorluklara bir de Ermeniler ve diğer azınlıkların sebep olduğu meseleler eklenmişti. 20. yüzyıla gelindiğinde iyice belirginleşmeye başlayan Ermeni istekleri hem emperyalist devletlerinin hem de Osmanlı Devleti’nin dikkatini onların yaşadıkları yerler ve nüfusları üzerine yoğunlaştırmıştı. Göçlere bağlı büyük demografik değişikliklerle Osmanlı toplumsal, ekonomik ve siyasi yapısı yeniden şekillenirken, göçmenlerin iskanları titizlik isteyen zorlu bir mesele haline gelmişti. İşte bu meseleye bir de göçmenler arasına karışarak istedikleri yerlere yerleşmeye ve oralardan arazi edinmeye çalışan Ermeniler dahil olmuştu. Başta Rusya coğrafyası olmak üzere gerek dışarıdan gelen Müslüman göçmenler arasına, gerekse Osmanlı ülkesi içinde hareket eden göçmen kitlelerine karışan birçok Ermeni vardı. Bu çalışmada hangi bölgede göçmenler arasına ne kadar Ermeni karışmış, bunların ne kadarı tespit edilmiş, bu karışmaları engellemek için ne tür önlemler alınmış ve Ermenilerin yerleşme istekleri karşısında Osmanlı Devleti’nin sergilediği tutum gibi konulara dair bilgiler verilecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 29, 2018 |
Submission Date | February 12, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 6 |
The issue of the relevant year publishes a maximum of 25 articles, with article acceptance dates falling between 15th October and 1st May. As of October 2024, Cedrus will accept articles only in foreign languages.