On dokuzuncu yüzyıl sonlarında Anadolu’da artan hayvan hırsızlığı vakalarının en sık görüldüğü vilayetlerden biri Kastamonu’ydu. Hayvan emeğine dayalı tarımsal faaliyetin temel geçim kaynağı olduğu bu mütevazi vilayetin sakinleri açısından hayvan hırsızlığı, sıradan adi bir suç olmanın ötesindeydi. 1890’lardan 1907’ye kadar yoğun şekilde devam eden hayvan hırsızlığı, bölge halkını ziraat yapamaz ve hayvancılıktan elde ettiği temel ihtiyaçlarını karşılayamaz hale getirdi. Bu koşullar altında daha fazla yaşamak istemeyen köylülerden bir kısmı başka bölgelere göç etmeyi düşünmeye başladı. Hayvan hırsızlığının hangi nedenlerden dolayı vilayetin belli bölgelerinde ve özellikle 1890-1907 tarihleri arasında yaygın bir suç haline geldiği ve niçin uzun yıllar boyunca engellenemediği, bu çalışmanın cevaplandırmaya çalıştığı temel araştırma sorularıdır. Bu soruları yanıtlamak için yapılan analiz, araştırmanın üç temel bulgusunu destekleyen verileri içermektedir. Hayvanların Osmanlı toplumundaki belirleyici rolünden yola çıkan bu makale, öncelikle geç dönem Osmanlı İmparatorluğu’nda, hayvanların tarihsel bir aktör olarak değerlendirilmesi gerektiği iddiasını taşımaktadır. Bu çalışma, öte yandan, hayvan hırsızlığı suçunu analiz ederken demografik, sosyoekonomik ve çevresel faktörleri içeren çok katmanlı nedenselliği ortaya koymanın önemine işaret etmektedir. Son olarak, bu suçun engellenmesi için uygulamaya konulan genel hukukî tedbirlerin yerel ölçekteki karşılığının saptanmasıyla, Osmanlı modernleşmesinin hukukî boyutunun farklı bir bakış açısıyla değerlendirilmesini önermektedir. Araştırma, Osmanlı Arşivi belgelerine, Kastamonu isimli vilayet gazetesine, vilayet salnamelerine ve 1890’lardan itibaren yayınlanmış olan çeşitli rapor ve kitaplara dayanmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 27, 2021 |
Submission Date | April 13, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 7 Issue: 2 |