The purpose of this research is to determine the
role of quantitative reasoning in the problem-solving process of the two
students who go in sixth grade of secondary school. In this research, in which
the qualitative research method is adopted, there were five weeks of
instruction carried out with students who go in sixth grade of secondary school
in order to determine how the development of quantitative reasoning led to a
change in problem-solving ability. Clinical interviews were conducted with
students selected as the focus at the beginning and end of the process. Data
from this study were also collected from the data of two focal students who
were interviewed clinically. In clinical interviews, the real world problems
with simple, moderate and high difficulty levels were used in quantitative
difference, complex additive situations, combination of differences and
quantitative ratio. In addition to this, student work sheets, student diaries
and researcher's diary were also used as support data. In the analysis of the
data, the thematic analysis method was used. As a result of the research, it
was observed at the interviews that the quantitative reasoning skills of the
two students, who had low quantitative reasoning ability at the preliminary
talks, changed at the end of the teaching process. It has been determined that
this change is reflected in the problem solving process of the students and
that they are also successful in the problems with medium and high difficulty
level according to the pre-teaching. In this process, it has been observed that
students can solve problems more than one way, choose appropriate strategies
for their problem situations and also increase the use of visual representation
which has an effective place to do quantitative reasoning.
Bu araştırmanın amacı, ortaokul altıncı sınıfa
devam eden iki öğrencinin nicel muhakeme gelişimlerinin problem çözme
sürecindeki rolünü belirlemektir. Nitel araştırma yönteminin benimsendiği bu
araştırmada nicel muhakeme gelişiminin problem çözme becerisinde nasıl bir
değişime yol açtığını belirleyebilmek için öncelikle altıncı sınıfa devam eden
öğrenciler ile beş hafta süren bir öğretim gerçekleştirilmiştir. Bu sürecin
başında ve sonunda odak olarak seçilen öğrenciler ile de klinik görüşmeler
yapılmıştır. Bu araştırmanın verileri de klinik görüşme yapılan iki odak
öğrencinin verilerinden toplanmıştır. Klinik görüşmelerde nicel fark, karmaşık
toplamsal durumlar, farkların kombinasyonu ve nicel oran türünde basit, orta ve
yüksek güçlük düzeyine sahip gerçek yaşam problemleri kullanılmıştır. Bunun
yanı sıra öğrenci çalışma yapraklarından, öğrenci günlüklerinden,
araştırmacının günlüğünden destek veri olarak da yararlanılmıştır. Araştırmada
verilerin analizinde tematik analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda
ön görüşmelerde düşük nicel muhakeme becerisine sahip olan iki öğrencinin
öğretim süreci sonunda yapılan görüşmelerde nicel muhakeme becerilerinin gözle
görülür şekilde değiştiği gözlenmiştir. Bu değişimin öğrencilerin problem çözme
süreçlerine yansıdığı ve öğretim öncesine göre özellikle güçlük düzeyi orta ve
yüksek olan problemlerde de başarılı oldukları belirlenmiştir. Bu süreçte
öğrencilerin problemleri birden fazla yolla çözebildikleri, problem durumlarına
uygun stratejileri seçebildikleri gözlenmiş, ayrıca nicel muhakeme yapabilmede
etkin bir yere sahip olan görsel temsil kullanımının da arttığı belirlenmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Studies on Education |
Journal Section | Article |
Authors | |
Publication Date | April 22, 2018 |
Submission Date | February 25, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 47 Issue: 1 |
Copyright © 2011
Cukurova University Faculty of Education
All rights reserved