Evaluation of Village Rooms within the Scope of Intangible and Cultural Heritage: The Case of Isparta-Yalvaç

Year 2021, Volume: 2 Issue: 1, 10 - 18, 01.06.2021

Seda Şimşek Tolacı Duygu Köse

Abstract

In rural areas, different cultures, lifestyles, habits, customs and traditions, and structures with different shapes reflected these were built. Village rooms should also be considered intangible cultural heritage values regarding their functional characteristics and implementation. These buildings, built with Folk Architecture characteristics, have started to disappear physically along with the original functions they have lost today. It has been determined within the scope of the "Intangible Cultural Heritage of Isparta" project supported by the Scientific Research Projects Coordination Unit of Isparta Yalvaç District, Körküler Village, Süleyman Demirel University, where the examples of this building type exist. Necessary data were collected through multi-disciplinary field studies conducted. There is a typical architectural style in the buildings. As a result of the social value given to the building function and the different dynamics, the buildings have been highly preserved.

Keywords

Village Chamber, Intangible Cultural Heritage, Cultural Heritage, Isparta, Yalvaç/Körküler

References

• Ahunbay Z (2016). Tarihi Çevre Koruma Ve Restorasyon. İstanbul: Yem Yayın.
• Aksakal E (2019). Türk Kültüründe Eril Mekân Örneği; Köy Odaları. Folklor / Edebiyat, 25(98), 291-307.
• Ersoy G (2017). Yozgat Büyükincirli Köyü Köy Odaları. Kalemişi Dergisi, 5(10), 91-117.
• Hürmüzlü B (2019). Isparta'nın Somut Olmayan Kültürel Mirası. Isparta: Desen Ofset.
• Oğuz M Ö (2013). Terim Olarak Somut Olmayan Kültürel Miras. Millî Folklor(100).
• Osmanağaoğlu S Ö (N.D.). Köyde Kamu Malları Üzerine. Retrieved Mayıs 14, 2021, From İmar Kadastro: Http://Www.Imarkadastro.Com/Userfiles/File/Makale_11.Pdf
• Özdemir B & Arslan İ (2013, Mart). 'Orda Bir Köy Var Uzakta', 19. Yüzyıl Osmanlı Köy Toplumunda Sosyo-Kültürel İlişkiler Ve Değişim: Balıkesir Örneği. The Journal Of Academic Social Science Studies International Journal Of Social Science, 6(3), 21-32.
• Özdemir N (2005). Cumhuriyet Dönemi Türk Eğlence Kültürü. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Özhanci E & Yilmaz H (2017). Köy Ölçeğinde Yerel Değerler Ve Kırsal Alan Kimliği Analizi: Bayburt Örneği. Opus Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 7(13), 927-964.
• Özkan A (2012). Geçmişten Günümüze Konya İli Akören İlçesinde Bulunan Köy Odaları. Kmü Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 1-4.
• Sevindik A (2018). Köy Odalarından Hareketle Bir Orta Anadolu Köyünün Halk Hukuku Algısı. Sefad-Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi(39), 27-48.
• Şimşek Tolaci S & Hürmüzlü B (2020). Isparta'da Kerpiç Ve Yaşam. Isparta: Desen Ofset.
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Mevzuat Bilgi Sistemi. (1924, Mart 18). Köy Kanunu. Kanun Numarası : 442, 5(68), Tertip 3, 237-260. Ankara: T.C. Cumhurbaşkanlığı Külliyesi Hukuk Ve Mevzuat Genel Müdürlüğü.
• Unesco (2003). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi. T.C. Kültür Ve Turizm Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığı .