Bu çalışma, Kur’ân’ın “Allah” lafza-i celâliyle ilgili hitabını inceleyerek, Allah’ın vahdaniyetini ispatlama konusunda, Kur’ânî hitabın belagati üzerine uygulamalı araştırma yapmayı amaçlamaktadır. Çalışma, Allah’ın kendi zatına yönelik, İsm-i Mevsûl ile irtibatlı hitabı üzerine yoğunlaşmıştır. Zira İsm-i Mevsûl, bu hitabın alıcılarına uygun, aynı zamanda siyakla ve konuyla da uyumlu olan tahsis, tafsil ve tekide ait belâğî bir delalete sahiptir. Çalışmamız yedi bölümden oluşmaktadır: İsm-i Mevsûl’ün belagati, İsm-i Mevsûl’ün ‘‘Allah’’ lafza-i celâlinin haberi olarak gelmesi, İsm-i Mevsûl’ün mahzuf olan “Allah” lafza-i celâlinin yerine fail konumunda gelmesi, İsm-i Mevsûl’ün mahzuf olan “Allah” lafza-i celâlinin yerine mefulün bih olarak gelmesi, İsm-i Mevsûl’ün lafza-i celâlin yerine bedel olarak gelmesi, İsm-i Mevsûl’ün mahzuf olan “Allah” lafza-i celâlinin yerine müstesna olarak gelmesi, ve İsm-i Mevsûl’ün mahzuf olan “Allah” lafza-i celâlinin yerine mecrûr olarak gelmesi ele alınmıştır.
This study seeks an applied research on the eloquence of the Qur’anic discourse in God’s discourse about himself, which is associated with the relative pronoun; This is due to the specific, detailed, and emphatic rhetorical significance of the connected noun that suits the recipients of this discourse and suits the context and topic. The study has adopted linguistic approaches in its analyses.
The study came in an introduction and seven chapters: the first is the rhetoric of the relative noun, the second is the relative noun in the predicate place of the word majesty, the third is the plural noun in the subject of the omitted word (God), and the fourth is the accusative noun for the omitted word majesty (Allah) and the omitted raw noun. The relative plural is in place of the word majesty, the sixth is the relative noun excluding the omitted place of the word majesty (Allah), and the seventh is the plural noun in place of the omitted word majesty (Allah).
Arabic Rhetoric The Relative Noun Rhetoric the Qur Discourse
تسعى هذه الدراسةُ للبحث التطبيقيِّ عن بلاغة الخطاب القرآنيِّ في إثبات وحدانيَّة الله من خلال دراسة خطاب القرآن عن اسم الجلالة (الله)، وقد اقتصرت الدِّراسةُ على خطاب الله عن نفسه الذي ارتبط بالاسم الموصول؛ وذلك لِـمَا يحمله الاسم الموصول من دلالة بلاغيَّة تخصيصيَّة، وتفصيليَّة، وتأكيديَّة تناسب المتلقين لهذا الخطاب وتناسب السياق والموضوع، وقد اعتمدت الدِّراسةُ المناهجَ اللُّغويَّةَ في تحليلاتها. جاءت الدِّراسةُ في مقدِّمةٍ وسبعة مباحث: الأوَّل بلاغةُ الاسمِ الموصول، والثاني الاسمُ الموصول في محلِّ خبرٍ للفظ الجلالة، والثالثُ الاسمُ الموصولُ في محلِّ فاعلٍ للفظ الجلالة (الله) المحذوف، والرابعُ الاسمُ الموصولُ في محلِّ مفعولٍ به للفظ الجلالة (الله) المحذوف، والخامسُ الاسمُ الموصولُ في محلِّ بدلٍ من لفظ الجلالة، السادسُ الاسمُ الموصول مستثنى محل لفظ الجلالة (الله) المحذوف، والسابعُ الاسمَ الموصول مجرور محل لفظ الجلالة (الله) المحذوف.
Birincil Dil | Arapça |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2022 |
Gönderilme Tarihi | 10 Kasım 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 22 Sayı: 1 |
Correspondence Address
Cukurova University, Faculty of Theology, Balcali Campus, 01330, Saricam/Adana.