BEŞERİ SERMAYE, FİZİKSEL SERMAYE VE EKONOMİK BÜYÜME İLİŞKİSİ: BRICS ÜLKELERİ VE TÜRKİYE ÖRNEĞİ

Year 2015, Volume: 24 Issue: 1, 45 - 60, 30.04.2015

Müge Manga Harun Bal , Neşe Algan , Ediz Deniz Kandır

Abstract

İçsel büyüme teorileri beşeri sermayenin, ekonomik büyümeyi belirleyen önemli bir faktör olduğunu belirtmektedir. Bu ifade, klasik üretim faktörlerinin yanı sıra beşeri sermayeyi de kapsayan politikalara olan gereksinmeyi ortaya koymaktadır. Bu, fiziksel sermayenin ekonomik büyüme için yalnız başına yeterli olmadığı anlamına gelmektedir. Bu çalışma, Türkiye’de ve BRICS ülkelerinde, beşeri sermaye ve ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkisini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla, Türkiye ve BRICS ülkelerinde, 1995-2011 yılları arasındaki uzun dönem ekonomik büyümenin seviyesi Panel Veri Analizi kullanılarak incelenmektedir. Analiz sonucunda, Türkiye ve BRICS ülkelerinde, beşeri sermaye ve ekonomik büyüme arasında uzun dönem ilişkisi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu çerçevede, beşeri sermayenin ekonomik büyümeyi teşvik eden önemli bir faktör olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

Beşeri Sermaye, Ekonomik Büyüme, BRICS Ülkeleri, Türkiye

References

• Awan, A.G, (2012).”Diverging Trends of Human Capital in BRICS Countries”, International Journal of Asian Social Science, 2195-2219. Ay, A. ve Yardımcı, P. (2008). “Türkiye’de Beşeri Sermaye Birikimine Dayalı Ak Tipi İçsel Ekonomik Büyümenin Var Modeli İle Analizi (1950-2000)”, Maliye Dergisi, (155):39-54. Baltagı, H.B. (2005). Econometric Analysis of Panel Data.Third Edition, John Wiley&Sons, BRICS Joint Statistical Publication, Durban, South Africa. Başol, O. (2013). Beşeri Kaynaklar. Özel İhtisas Komisyon Raporu. Çakmak, E. ve Gümüş, S. (2005).” Türkiye’de Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme: Ekonometrik Bir Analiz (1960-2002)”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(1):70 Çalışkan, Ş., Karabacak M., ve Meçik, O., (2013). “Türkiye’de Eğitim-Ekonomik Büyüme İlişkisi: 1923-2011 (Kantitatif Bir Yaklaşım)”, Yönetim Bilimleri Dergisi, 11(21):29-48 Çınar, S. (2011).”Gelir ve Co2 Emisyonu İlişfkisi: Panel Birim Kök ve Eşbütünleşme Testi”, Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (30):77-78 CortésJ-iménez, İ. ,Pulina, M., Prunera, R.C, ve Artis, M. (2009). “Tourism and Exports as a means of Growth”,Research Institute of Applied Economics, (10): 28 Dae-Bong, K. (2009). Human Capital and its Measurement. 3rd OECD World Forum on Statistics, 3-4 Deutsche Bank, (2005). Human Capital is the Key to Growth: Success Stories and Policies for 2020. Deutsche Bank Research, 16 Dökmen, G. (2012).”Bölgesel Yenilik Sistemlerinde Devletin Rolü: Düzey 2 Bölgelerine İlişkin Ampirik Bir Analiz”, Yönetim ve Ekonomi, (19):157 Eser, K. ve Gökmen, Ç.E (2009).”Beşeri Sermayenin Ekonomik Gelişme Üzerindeki Etkileri: Dünya Deneyimi ve Türkiye Üzerine Gözlemler”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 1(2):42-43. Feenstra, R.C, Inklaar, R. ve Timmer, M. (2013).The Next Generation of the Penn World Table, available for download at www.ggdc.net/pwt (21.03.2014) Gül, E. ve Kamaca, A. (2012). “Dış Ticaretin Büyüme Üzerine Etkileri: Bir Panel Veri Analizi” Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi. (4):85 59 Güvenek, B. ve Alptekin, V. (2010). “Enerji Tüketimi ve Büyüme İlişkisi: OECD Ülkelerine İlişkin Bir Panel Veri Analizi”,Enerji, Piyasa ve Düzenleme, (1):179 In, F. ve Doucouliagos, C. (1997).”Human Capital Formation and US Economic Growth: a Causality Analysis”, Applied Economics Letters, Taylor & Francis Journals, 4(5): 329-331. Levin, A. L. ve Raut, L.K. (1997) . “Complementarities between Exports and Human Capital in Economic Growth: Evidence from the SemiIndustrialized Countries”,Economic Development and Cultur al Change, (46):15574. Nişancı, M. (2005).”Dış Ticaret Beşeri Sermaye ve İktisadi Gelişme Arasındaki Uzun Dönem Nedensellik İlişkisinin Testi”, Atatürk Üniversitesi Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi (AÜEHFD), (9):675-687. Owings, W. A., Kaplan, L.S. ve Pirim, Z. (2012).”Education as an Investment in Turkey’s Human Capital: A Work in Progress”, Eurasian Journal of Business and Economics, 5(10):45-70. Özsoylu, A.F. ve Algan, N. (2011). Dünya Ekonomisinin Yeni Aktörleri BRIC- Brezilya-Rusya-Hindistan-Çin. Karahan Kitapevi, Adana Öztürk, M.B, Demirgüneş K.ve Gözbaşı, O (2012).”Gelişmekte Olan Ülkelerde Uluslararası Doğrudan Yatırımlar ve Ekonomik Büyüme Etkileşimi: Panel Eşbütünleşme ve Nedensellik Analizi”, Afyon Kocatepe Üniversitesi, İİBF Dergisi, (14):9. Pedroni, P. (1999).”Criticalvalues For Cointegratıon Tests In Heterogeneous Panels With Multıple Regressors”, Oxford Bulletın of Economıcs And Statıstıcs, 0305-9049, 656. Pedroni, P. (2000).”Fully Modıfıed Ols For Heterogeneous Coıntegrated Panels”, Elsevier Science Inc, (15):93-130 Qadri, F.S. (2011). “Human Capital and Economic Growth: Tiem Series Evidence from Pakistan”, Pakistan Business Review, 815-833. The Centre for Study of Governance Innovation, 2013. Why Emerging Economies Need a Different Development Model.Centre for Study of Governance Innovation,2 Tilak, J.B.G. (2002). “Building Human Capital in East Asia: What Others Can Learn”, National Institute of Educational Planning and Administration, 5 Vandemoortel, M., Bird, K., Toi, A.D, Liu, M., Sen, K. ve Soares, F. V. (2013).”Building Blocks for Equitable Growth: Lessons from the BRICS”, Working paper, 365:26-29. Yaylalı, M. ve Lebe, F. (2011), “Beşeri Sermaye ile Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişkinin Ampirik Analizi”, Marmara Üniversitesi, İİBF Dergisi, 30(1), 23-51.