Religious services, which were carried out by Müzekkir in the Seljuk Empire and Army Sheikh in the Ottoman Empire before 1826, were conducted by officials called Battalion Imam and Regiment Mufti after 1826. In order to ensure that the new system established in 1826 was adopted by the public and to show the value attached to this issue, religious discourse and services were mentioned in the first article of the the Asâkir-i Mansure-i Muhammediye Code. According to the first article of the Code, the duties of the Battalion Imams were stated as ensuring that the soldiers performed their daily prayers in congregation and providing information on religious education and training to the soldiers. The deficiencies and needs noticed regarding this military class were resolved with new regulations in the Code. The work of this military class, which continued until 1945, has been carried out by military personnel called Religious Affairs Officers and/or Morale Officers since 1950. In this research, the place, importance, duties-responsibilities, clothing, social rights and educational materials used by the ‘Battalion Imam’ and ‘Regiment Mufti’ cadres in the military system from 1826 to 1945 are discussed within the framework of the research problem.
Religious Education Asâkir-i Mansure-i Muhammediye Code History of Education Religious Services
Selçuklu Devleti’nde Müzekkir, 1826 öncesi Osmanlı Devleti’nde Ordu Şeyhi tarafından gerçekleştiren dinî hizmetler, 1826 sonrasında Tabur İmamı ve Alay Müftüleri tarafından yapılmıştır. 1826’da Batılı tarzda kurulan yeni sistemi dinî söylem kullanarak halkın benimsemesini sağlamak ve konuya verilen değeri göstermek için Asâkir-i Mansure-i Muhammediye Kanunnamesinin ilk maddesinde bu hizmet anlatılmaktadır. Kanunnamenin ilk maddesine göre Tabur İmamlarının görevleri; neferlerin vakit namazlarını cemaatle kılmalarını sağlamak, askere din eğitimi ve öğretimine dair bilgiler sunmak olarak belirtilmiştir. Askere yönelik din eğitimi ve öğretiminde kullanılmasının gerektiği zikredilen Birgivi Risalesi, İlmihal ve Dürr-i Yektâ kitapları bu tarihten sonra pek çok baskı yapmıştır. Türklerde değişimin ilk önce askerî yapıda başlama anlayışı Osmanlı Devleti’nde de devam etmiştir. Batılı tarzdaki yapılanma eğitim-öğretim başta olmak üzere diğer alanları da etkilemiştir. Bu sebeple Tabur İmamları ve Alay Müftülerini modern dönemin ilk din eğitimcileri, neşredilen kitapları da ilk din eğitimi eserleri olarak değerlendirmek mümkündür. Kanunnamede belirtilen bu asker sınıfı ile ilgili fark edilen eksiklikler ve ihtiyaçlar yeni düzenlemelerin yapılmasını zorunlu kılmıştır. I. Dünya Savaşı’nda pek çok Tabur İmamı ve Alay Müftüsü görev yapmış, verdikleri hizmetler hatıratlara yansımıştır. 1945 yılına kadar devam eden bu asker sınıfının çalışmaları, 1950’den günümüze Din İşleri Subayı ve/veya Moral Subayı tarafından gerçekleştirilmektedir. Bu araştırmada 1826’dan 1945 yılına kadar askerî sistemde yer alan “Tabur İmamı” ve “Alay Müftüsü” kadrolarının ordu içerisindeki yeri, önemi, görev-sorumlulukları, giyim kuşamları, sosyal hakları ve kullandıkları eğitim materyalleri araştırmanın problemi olarak ele alınmıştır. Böylece 1826 -1945 yılları arası askerî sistemde yer alan tabur imamları ve alay müftülerinin askerî sisteme etkisinin açıklanması amaçlanmıştır. Günümüzde askerî sisteminde yer alan Moral Subaylığı’nın tarihî arka planının aydınlatılması adına önem arz etmektedir. Konu hakkında nicelik ve nitelik itibariyle yeterli akademik çalışmanın bulunmaması araştırmayı önemli kılmaktadır. Temel araştırma kapsamında hazırlanan çalışma, yorumsamacı paradigma çerçevesinde yazılı doküman ve belgelerin betimsel analizler yapılarak incelenmesi ile gerçekleştirilmiştir.
Din Eğitimi Asâkir-i Mansure-i Muhammediye Kanunnamesi Eğitim Tarihi Din Hizmetleri
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dini Araştırmalar (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2025 |
Gönderilme Tarihi | 30 Kasım 2024 |
Kabul Tarihi | 3 Mart 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 25 Sayı: 1 |