Türk
sineması aile yaşamına ilişkin hikâyeler açısından oldukça üretken bir geçmişe
sahiptir. Birçok filmde ailenin özel hayatı ve aile bireyleri olarak anne, baba
ve çocuğun davranışları temsil edilmiştir. Bu temsiller genellikle ataerkil
değer yargılarını izleyiciye aktarmıştır. Türk sineması aile ve toplum için son
derece önem taşıyan evlat edinme hizmetini ise zaman zaman ilgi göstermiştir. Bu
çalışma, Türk sinemasındaki aile ve kadın temsiline, evlat edinme kavramına bir
bakış açısı getirmeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda öncelikle evlat edinmeyle
ilgili filmler tespit edilmiş ve açıklanmıştır. Evlat edinmenin aile ve toplum
açısından anlamını irdelemeleri sebebiyle Can (2012) ve Albüm (2016) isimli filmler çalışma
kapsamında analiz edilmiştir. Nitel yöntem ve betimleme tekniği ile yapılan
analizden elde edilen bulgular, evlat edinme sürecinde geleneksel değer
yargılarına sahip toplumsal çevrenin etkin olduğunu göstermektedir. Ayrıca bu
filmler, evlatlık konusunu anlatıdaki dramatik bir unsur olarak kullanmaya ilişkin
bir geleneği olan Türk sinemasının artık daha gerçekçi ve daha sorgulayıcı bir
yaklaşıma sahip olduğunu örneklemektedir.
Turkish cinema have a productive history in terms of
family life stories. Private life of family and the behaviours of mother,
father and child as family members were presented in many films. These presentations
usually narrated the patriarchal value judgment to the audience. Turkish cinema
sometimes take an interest in adoption organization which is very important for
family and society. This study is seeking for the view of point about family
and woman presentation and adoption concept in Turkish cinema. First of all,
films related to child adoption were detected and explained. Can
(2012) and Albüm (2016) films were analyzed in the study concept for the
reason of their discussion to the mean of adoption for family and society. The
findings that we get from qualitative method and description technique is
showing the efficient social environment which have traditional value judgment in
adoption process. As a conclusion, both films give an example about more
realistic and more query approach of Turkish cinema which has a tradition for
using adoption subject as a dramatic element in the narrative.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 20, 2019 |
Submission Date | November 22, 2018 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 21 Issue: 1 |