Abstract
Bu çalışma, XV. yüzyıl Kahire’sinde kadınların bilgi ile olan
ilişkilerine, bilgiye erişebilme imkanına sahip olup olmama
durumlarına ve bilginin üretimine olan katkılarına ışık
tutmayı amaçlamaktadır. Kaynak olarak özellikle XV. yüzyıl
İslam dünyasında siyasi ve sivil elitlerin hayat hikayelerini
kayda geçiren Şemseddin Muhammed b. Abdurrahman
Sehâvî’nin (ö. 1497) ed-Dav’ü’l-lâmi‘ li ehli’l-karni’t-tâsi‘
adlı eserinden faydalanılacak ve gerekli görülen yerlerde
döneme dair kaleme alınmış olan diğer tabakat çalışmalarına
yer verilecektir. XV. yüzyıla ait bu kayıtlar geç dönem
Ortaçağ İslam toplumunda kadınların konumu, ilimle olan
irtibatları, ilmî faaliyetlerde kabul görüp görmemeleri ve
ilimle uğraşan diğer kişilerle ilişkilerini göstermesi bakımından
büyük önem taşımaktadır. Bu çalışma Kahire’de ilmî
faaliyetlerin kadınlar arasında yaygınlık kazanmasında Sünni
ulemanın yaklaşımının büyük bir etkiye sahip olduğunu
göstermektedir. Küçük yaşlardan itibaren İslami bilginin aktarımına
dahil olmaları hususunda teşvik edilen kız çocukları,
dönemin ileri gelen âlimlerinin ders halkalarına katılma
imkanı buluyorlardı. Böylelikle ileri gelen âlimlerden ders
alan kız çocukları zaman geçtikçe sahip oldukları âlî isnad
sebebiyle özellikle hadis ilminde öne çıkıyordu. Bu durum
dönemin yaygın entelektüel faaliyetlerinin başında yer alan
hadis meclislerinde kadınları öne çıkarmakta ve bu ilmî ortamlarda
belirli bir itibar elde etmelerini sağlamaktaydı. Bununla
birlikte XV. yüzyıl Kahire’sinde kadınların diğer ilim
dallarında da belirli bir mesafe kaydettikleri görülmektedir.