Kübik Programın Yapısı ve Özellikleri

Year 2018, Volume: 2 Issue: 2, 11 - 24, 30.03.2018

Rabia Çetintaş Zeynep Burun , Cansu Türk , Özlem Tamer

Abstract

Bu
çalışma kübik programın özelliklerini ve boyutlarını incelemeyi amaçlamaktadır.
Çalışmada literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Günümüz eğitim programları
bireyi; düşünebilen, üretebilen, girişimci, problem çözme becerilerine sahip
kişiler olarak tanımlamaktadır.  Bu
nitelikler programların çok boyutluluğuna vurgu yapmaktadır. Çok boyutlu bir
program olan kübik program disiplinlerin tek başına öğretilmesi yerine, bir
disiplini verirken aynı zamanda bireye duyuşsal özelliklerin de
verilebileceğini ve bunu yaparken öğrenme öğretme tekniklerinin, öğrenme
stillerinin kullanılabileceğini ortaya koyan bir programdır. Bu çalışma kübik
program ile ilgili pek fazla çalışmanın yapılmadığını ortaya koymaktadır. Bu
nedenle bu çalışma kübik programın detaylı bir literatür taraması ışığında
incelenmesi bakımından önemlidir. Kübik program; eğitim programlarının geliştirilmesinde
yol gösterici olabilir. Kübik program temele alınarak hazırlanacak programlar
STEM eğitimi ile bütünleştirilebilir. Ayrıca öğretmen yetiştirme programlarında
da kullanılarak, öğretmen adaylarına konu alanı, meslek bilgisi ve mesleki
yeterlilik açısından çok boyutlu bir eğitim verilebilir. 

Keywords

eğitim programı, kübik program, çok boyutluluk, disiplinlerarası

References

• Akbulut N. ve Aslan S. (2016). Örtük program ölçeği: ölçek geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(56), 169-176.
• Akyüz, Y. (1999). Türk eğitim tarihi. İstanbul: Alfa.
• Aldemir, A. (2003). Bilgiye erişimde yeni yaklaşım: bilgi okuryazarlığı. ÜNAK’03: Bilgiye Erişimde Değişen Yollar ve II. Tıbbi Bilgi Yönetimi ve Teknolojileri Sempozyumu, Başkent Üniversitesi, Ankara.
• Arslan A. ve Eker, C. (2018). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel.
• Arslan, A. (2012). Felsefeye giriş. Ankara: Adres.
• Arslan, A. ve Tertemiz, N. (2004). İlköğretimde bilimsel süreç becerilerinin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 479-492.
• Atalay, M. C. (2013). Yükseköğrenim gören öğrencilerin estetik tercihleri. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Badur, İ. (2012). Öğrencilerin 9. sınıf coğrafya dersi konularına yönelik hazırbulunuşluk düzeyleri. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Berkant, H. G. (2018).Öğretimde çağdaş yaklaşımlar. L. Hurioğlu ve A. Efendioğlu (Ed.), Öğretim İlke ve Yöntemleri (193-256). Ankara: Murat Yayınları.Brophy, J. (2010). Motivating students to learn. New York: Routledge.
• Brophy, J. (2010). Motivating students to learn. New York: Routledge.
• Buyurgan, S. ve Buyurgan, U. (2012). Sanat eğitimi ve öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Çıtak, E. (2016). Cumhuriyet dönemi felsefe öğretim programlarının program geliştirmenin temel öğeleri kapsamında değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çomak, N. ve Güncegörü, B. (2012). Coğrafya dersi öğretim programının kazanım saatlerine göre değerlendirilmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, 26, 287-301.
• Çubukçu, Z. (2012). İlköğretim öğrencilerinin karakter eğitimi sürecinde örtük programın etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(2), 1513-1534.
• Demirel, Ö. (2017). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi.
• Demirel, Ö. ve Kaya, Z. (2011). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Pegem Akademi.
• Ekici, G. (2002). Gregorc öğrenme stili ölçeği. Eğitim ve Bilim, 27(123), 42–47.
• Ekici, G. (2013). Gregorc ve Kolb öğrenme stili modellerine göre öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin cinsiyet ve genel akademik başarı açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 38(167), 211-225.
• Ekşioğlu, S. (2018). Temel kavramlar. L. Hurioğlu ve A. Efendioğlu (Ed.), Öğretim İlke ve Yöntemleri (9-18). Ankara: Murat Yayınları.
• Emir, S. ve Kanlı, E. (2009). İlköğretim öğretmenlerinin öğrencilerini motive etme biçimlerinin incelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(12), 63-79.
• Enache, R. G. ve Dumitrof, C. B. (2017). The relationship between teaching style and managerial decision. Romanian Journal of Experımental Applied Psychology, 8, 271-276.
• Ertem, S. (2007). Veri toplama ve değerlendirme ünitesinin, ilköğretim öğrencilerinin bilimsel tutum geliştirmelerine katkı getirecek şekilde yeniden düzenlenmesi. Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Ertmer, P. A. ve Newby, T. J. (2013). Behaviorism, cognitivism, constructivism: comparing critical features from an instructional design perspective. Performance Improvement Quarterly, 26(2) 43-71.
• Ertürk, S. (2013). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Edge Akademi.
• Felder, M. R. ( 1996). Matters of style. ASEE Prism, 6(4), 18-23.
• Felder, M.R. ve Silverman, K. L. (1988). Learning and teaching styles in engineering education. Engineering Education, 78(7), 674-681.
• Gömleksiz, M. N. ve Serhatlıoğlu, B. (2013). Öğretmen adaylarının akademik motivasyon düzeylerine ilişkin görüşleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 17(3), 99-127.
• Gündoğdu, K., Eraydın, Ö. ve Kızılkaya, A. (2017). 2000-2015 yılları arasında düşünme eğitimi alanında akademik eğilimler. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 47-59.
• Gürsoy, A. (2015). İbn Sina felsefesinde sezgi ve sezgisel bilgi. Hikmet Yurdu Düşünce- Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 8(16), 153-180.
• Juceviciene, P. ve Valineviciene, G. (2015). Educational environments for students’ organizational learning. Social Sciences, 87(1), 64-73.Kaya, E. (2003). Sosyal bilgiler öğretiminde sezgisel düşünmeden yararlanma. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi, 2(3), 79- 89.
• Kılıç, F. (2007). Mikro düzeyde içerik düzenleme stratejilerinin kavramların, genellemelerin öğrenilmesine ve bilişsel esnekliğe etkisi. Doktora tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Kliminskas, R. ve Rupainiene, V. (2004). Realization of the cubic curriculum in European school partnership projects: opportunities and insufficiencies: the case study of the project children’s games. European Conference on Educational Research Conference, 22-25 September 2004, Crete, (http://www.leeds.ac.uk/educol/documents/00003821.htm adresinden 10.11.2018 tarihinde erişilmiştir.)
• Kurbanoğlu, S. ve Akkoyunlu, B. (2001). Öğrencilere bilgi okuryazarlığı becerilerinin kazandırılması üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 81-88.
• MEB (Millî Eğitim Bakanlığı) (2016). Düşünme eğitimi dersi öğretim programı. https://reyhanli.meb.gov.tr adresinden 09.11.2018 tarihinde erişilmiştir.
• MEB (Millî Eğitim Bakanlığı) (2018). Fen bilimleri dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara.
• Nichol, J. (2005). From Russia with love: a history curriculum for the 21st century. Primary History, 40, 1-10.
• Niculescu, R. M. (2009). Trying to understand curriculum in the new millennium. Bulletin of the Transilvania University of Brasov, 2(51), 105–112.Oğuzkan, A. F. (1985). Ders programı üzerine. Eğitim ve Bilimi, 10(55), 40-46.
• Oral, B. ve Yazar, T. (2017). Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme. Ankara.
• Özdemir, M. S. (2009). Eğitimde program değerlendirme ve Türkiye’de eğitim programlarını değerlendirme çalışmalarının incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 126-129.
• Özdemir, S. (2015). Kıbrıs’ taki geleneksel çocuk oyunlarının kübik öğretim programı temelinde okul öncesi eğitim ve bilişsel gelişim kazanımlarıyla ilişkilendirilmesi. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10(11), 1217-1230.
• Özkan, H. (2009). 2005 hayat bilgisi 3. sınıf programı içeriği hakkındaki öğretmen görüşlerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Balıkesir ili örneği). Yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• Polat, C. ve Odabaş, H. (2008). Bilgi toplumunda yaşam boyu öğrenmenin anahtarı: bilgi okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu, 27-30 Mart 2008, Antalya.
• Sönmez, V. (2010). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Anı.
• Şenses, A. (2008). İlköğretim 6. sınıf sosyal bilgiler ders kitaplarındaki soruların kapsam-geçerlik ve Bloom taksonomisine göre analizi. Yüksek lisans tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tokat.
• Şimşek, Ö. (2007). Marmara öğrenme stilleri ölçeğinin geliştirilmesi ve 9-11 yaş çocuklarının öğrenme stillerinin incelenmesi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Tan, Ş. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Taşdelen, V. (2012). Düşünme eğitimi ve iyi hayat kavramı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim,146, 20-28.
• TDK (Türk Dil Kurumu) (2018). Güncel Türkçe sözlük. www.tdk.gov.tr adresinden 27.10.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Tezcan, M. (1985). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları. Ankara.
• Tezcan, M. (2003). Gizli müfredat: eğitim sosyolojisi açısından bir kavram çözümlemesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 53-59.
• Töremen, F. (2004). Sezgici yönetim: okul müdürlerinin sezgi gücünden yararlanma düzeyleri üzerine bir araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 37, 118-135.
• Uşun, S. (2016). Eğitimde program değerlendirme süreçler, yaklaşımlar ve modeller. Ankara: Anı.
• Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme teori ve teknikler, Ankara: A. Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını.
• Yamak, H., Bulut, N. ve Dündar, S. (2014). 5. sınıf öğrencilerinin bilimsel süreç becerileri ile fene karşı tutumlarına FeTeMM etkinliklerinin etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(2), 249-265.
• Yazıcı, F. (2012). İlköğretim 6-8. sınıf öğretmenlerinin ölçme değerlendirme yaklaşımlarını kullanabilme durumları: Erzurum örneklemi. Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Yenice, N. ve Saracaloğlu, A. S. (2009). Sınıf öğretmeni adaylarının öğrenme stilleri ile fen başarıları arasındaki ilişki. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 162-173.
• Yıldırım, A. (1996). Disiplinlerarası öğretim kavramı ve programlar açısından doğurduğu sonuçlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 89-94.
• Yıldırım, B. ve Selvi, M. (2017). STEM uygulamaları ve tam öğrenmenin etkileri üzerine deneysel bir çalışma. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 13(2), 183-210.
• YÖK (Yüksek Öğretim Kurumu) (2018). Öğretmen yetiştirme lisans programları. www.yok.gov.tr adresinden 28.11.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Yüksel, S. (2002). Yükseköğretimde eğitim-öğretim faaliyetleri ve örtük program. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 361-370.
• Wragg, E. C. (1997). The cubic curriculum. London: Routledge.