Tâhâ Huseyn’in “Mustakbelu’s-Sekâfe Fî Mısr” Adlı Eserinde Eğitime ve Arap Diline Dair Görüşleri

Year 2024, Volume: 7 Issue: 1, 92 - 99, 30.06.2024

Derya Adalar Subaşı

https://doi.org/10.47948/efad.1489664

Abstract

Mısırlı önemli bir yazar, eleştirmen ve bir entelektüel olan Tâhâ Huseyn aynı zamanda Mısır’ın çağdaşlaşmasına önemli katkılar sağlamış bir ediptir. Mısır’ın gelişme döneminde yaşadığı sorunlara bir akademisyen gözüyle bakmış, çözüm yolları üretebilmiştir. Farklı alanlardaki çalışmalarıyla bugün bile araştırmacıların dikkati çekmektedir. Onun Mustakbelu’s-Sekâfe fî Mısr (Mısır’da Kültürün Geleceği) adlı eserindeki görüşlerinden hareketle oluşturulan bu çalışmada eğitimin ve dilin bir toplumun ilerlemesinde yarattığı etki Tâhâ Huseyn’in perspektifinden gözler önüne serilecektir. Tâhâ Huseyn’in, Fransa'dan Mısır’a döndükten sonra yazdığı bu eser, adeta Mısır eğitim sistemi konusundaki hayal kırıklıklarını dile getirdiği bir manifesto niteliği taşımaktadır. Mısır’ın eğitim sistemindeki bu çarpıklıkların düzelmesinin yolunu da batının örnek alındığı bir eğitim sistemini uygulamakta bulmaktadır. İlköğretim ilk olarak fertlerin yaşamını sürdürebilmesi için, ikinci olarak da devletin milli birliğini oluşturabilmesi için gereklidir. Aynı şekilde ulusların bekasını ve devamlılığını sağlaması için ilköğretime ihtiyacı vardır. Çünkü nesilden nesile tüm bireylere nakledilmek zorunda olan milli mirasın içinde ilköğretim de bulunmaktadır. Öğrenilmesi gereken yabancı dillerin İngilizce ve Fransızcayla da sınırlanmaması gerektiğini savunan Huseyn, bilim, edebiyat, felsefe, kültür ve bilginin sadece İngilizlere ve Fransızlara özgü olmadığını, en az İngilizce ve Fransızca kadar ayrıcalıklı başka canlı Avrupa dillerinin de bulunduğunu söylemektedir. Bu milletler de kültürel ve bilimsel yönden en az İngilizler ve Fransızlar kadar başarılı ve özelliklidir. Arapçanın, İslam’ın dili veya geçmiş çağlarda yaşamış Arapların dili olduğu için değil hem geçmişin hem de bugünün ve gelecek nesillerin dili olacağı için öğrenilmesi gerektiğini savunmaktadır. Arapçanın din dili olduğu için öğretildiğini iddia edenler karşısında dinin dilini konuşmanın güzel olduğunu ancak bunu kabul etmekle birlikte dilin her şeyden, durağanlıktan, fikir özgürlüğünden muaf olması gerektiğini, dinin de bütün bunlardan muaf olduğunu belirtmektedir.

Keywords

Mısır, Kültür, Eğitim, Tâhâ Huseyn.

Tâhâ Huseyn’in “Mustakbelu’s-Sekâfe Fî Mısr” Adlı Eserinde Eğitime Ve Arap Diline Dair Görüşleri

Abstract

A crucial Egyptian writer, critic, and intellectual, Tâhâ Huseyn is a man of letters who made significant contributions to the modernization of Egypt. Having witnessed the various problems Egypt faced in its development phase, he looked at them from the perspective of an academic and has provided solutions. His works in differing areas draw the attention of researchers even today. This study, based on Tâhâ Huseyn’s Mustakbelu's-Sekâfe fî Mısr (The Future of Culture in Egypt), reveals his views on the impact of education and language on the progress of a society. This work, written after returning to Egypt from France, is almost like a manifesto expressing his disappointment about the Egyptian education system. He claims that the way to correct these malpractices in Egypt's education system is to implement an education system that takes the West as an example. Primary education is necessary, firstly, for individuals to survive and, secondly, for the state to establish national unity. Likewise, like their citizens, nations need primary education to ensure their continuity and their future. This is because primary education is part of the national heritage and must be transmitted to all individuals from generation to generation. Arguing that foreign languages learned in educational systems should not be limited to English and French, Huseyn says that science, literature, philosophy, culture, and knowledge are not specific only to the British and French and that other living European languages are at least as privileged as English and French. Culturally and scientifically, these nations are just as successful and special as the British and French. He argues that Arabic should be learned not simply because it is the language of Islam or Arab scholars and Arab people in history but because it will be the language of both the past, today, and future generations. Against voices who claim that Arabic is taught because it’s the language of religion, he states that although it is great to speak the language of religion, language should be exempt from everything, stability, and freedom of thought. And religion is exempt from all these.This work, written by Taha Huseyn after returning to Egypt from France, is almost like a manifesto in which he expresses his disappointments about the Egyptian education system. The way to correct these distortions in Egypt's education system is to implement an education system that takes the West as an example.
Primary education is necessary, firstly, for individuals to survive, and secondly, for the state to establish national unity. Likewise, nations need primary education to ensure their survival and continuity. Because primary education is also included in the national heritage that must be transmitted to all individuals from generation to generation.
Arguing that the foreign languages that need to be learned should not be limited to English and French, Huseyn says that science, literature, philosophy, culture and knowledge are not specific only to the British and French people but that there are other living European languages that are at least as privileged as English and French. These nations are at least as successful and special as the British and French in terms of culture and science.
He argues that Arabic should be learned not because it is the language of Islam or the language of Arabs who lived in past ages, but because it will be the language of both the past, today and future generations. In the face of those who claim that Arabic is taught because of being the language of religion, he states that it is nice to speak the language of religion, but although he accepts this, he states that the language should be exempt from everything, stability, freedom of thought, and religion is exempt from all these.

Keywords

Egypt, Culture, Education, Taha Huseyn

References

• Britannica, The Editors of Encyclopaedia. “Ṭāhā Ḥusayn”. Encyclopedia Britannica, 10 Apr. 2024, https://www.britannica.com/biography/Tâhâ-Husayn. Accessed 17 May 2024.
• el-Cundî, Enver. (1977). Tâhâ Huseyn, Hayâtuhu ve Fikruhu fî Mîzâni’l-İslâm. Mısır, Dâru’l-İ‘tisâm.
• el-Fâhurî, Hannâ. (1986). el-Câmi‘ fî Târîhi’l-Edebi’l-‘Arabî, el-Edebu’l-Hadîs. Beyrut, Dâru’l-Cîl.
• Dayf, Şevkî. (1971). el-Edebu’l-‘Arabiyyi’l-Mu‘âsır fî Mısr. Kahire.
• Er, Rahmi. (2021). Modern Mısır Romanı. Ankara, Hece Yayınları.
• Fazlıoğlu, Şükran. (2010). Tâhâ Hüseyin. DİA. (C. 39, s. 377-379), İstanbul.
• Huseyn, Tâhâ. (1938). Mustakbelu’s-Sekâfe fî Mısr. Kahire.
• Haurani, Albert. (1994). Çağdaş Arap Düşüncesi. Ankara, İnsan Yayınları.
• Goldschmidt, Arthur. (1990). Modern Egypt, The Formation of a Nation-State. Kahire, The American University of Cairo Press.
• Yusuf, Muhammed. (2010). Nebze ‘an Hayâti Tâhâ Huseyn fî Dav’i Kitâbihi el-Eyyâm, https://www.oudnad.net/spip.php?article3139, E.t. 17.05.2024