Research concerning disability or the history of disability is only recently emerging. It can be stated that disability studies in Assyriology are not yet at the desired level. As far as it is known, one of the most ancient texts, perhaps the first that included vital information about the history of disability in the Ancient Mesopotamia, is a Sumerian creation myth, dubbed Enki and Ninmaḫ. This myth is important for the history of disability since, not only did it refer to certain disability types and illnesses but it also emphasized the social integration of the ill and disabled individuals. Providing proofs that disability was related to societal and cultural contexts, the text refuted the understanding, which prevailed for centuries and one that prevails in part even today, that disability concerned only medicine. In ancient Mesopotamian societies, disabled individuals were neither exterminated due to their disabilities and nor were they comprehensively discriminated against in society, political life and various mechanisms of production. On the contrary, they participated in different levels of the state’s administrative system. Moreover, they did not always perceive congenital disabilities as divine punishment and did not associate it with a catastrophe. Disabilities were perceived as good or bad divine signs about daily life practices of human and thus as an indicator of welfare, abundance, prize, challenge, productivity, and solidarity. Including information about the societal fabric of the disability, Enki and Ninmaḫ has a content that can contribute to the history of disability.
Günümüzde sakatlık çalışmalarıyla ve sakatlığın tarihiyle ilgili çalışmalar oldukça yeni sayılır. Dolayısıyla Asur bilimi alanındaki sakatlık çalışmalarının istenilen düzeyde olmadığını ve konuyla ilgili çalışmaların yeni yeni hız kazanmaya başladığını söyleyebiliriz. Eski Mezopotamya’nın sakatlık tarihi açısından oldukça önemli bilgiler barındıran en eski metinlerden birisi, belki de ilki, Enki ve Ninmaḫ başlığıyla bilinen bir Sümer yaratılış mitidir. Bu metnin sakatlık tarihi açısından önemi birtakım sakatlık türleri ve hastalıklarla ilgili bilgiler içermesinin yanı sıra, özellikle sakat ve hasta bireylerin toplumsal bütünleşmelerinin üzerinde durmasıdır. Metin, yüzyıllar boyunca, günümüzde de bir yönüyle, devam eden sakatlığın sadece tıbbı ilgilendiren bir sorun olduğu anlayışının geçersizliğini, sakatlığın aslında toplumsal ve kültürel bağlamlarıyla olan ilişkisini içeren kanıtlarını sunarak ortaya koyar. Eski Mezopotamya toplumlarında sakatlar çoğu zaman şiddetli bir ayrımcılığa maruz bırakılmamış, toplumdan ve üretim mekanizmalarından tamamen dışlanmamış ve sakatlıklarından dolayı öldürülmemişlerdi. Bilakis bu kişiler devletin yönetim mekanizmalarının farklı katmanlarında görev aldılar. Ayrıca onlar doğumdan kaynaklı bozuklukları her zaman bir felaketle ilişkilendirmemiş ve tanrısal bir cezalandırma olarak algılamamışlardı. Tanrısal mesajlar olarak algılanan bu zorlukları, refahın, bolluğun, ödülün, sınamanın, verimliliğin ve dayanışmanın da göstergesi olarak görmüşlerdi. Enki ve Ninmaḫ, Eski Mezopotamya’da sakatlığın toplumsal inşası ile ilgili bilgiler içermesiyle sakatlık tarihine katkı sağlayabilecek bir içeriğe sahiptir.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | ARTICLES |
Authors | |
Publication Date | December 28, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 33 Issue: 2 |