Romantik İlişkilerde Bağlanma Yaralanmaları Ölçeğinin Geliştirilmesi

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 13, 0 - 0, 16.06.2016

Sare Terzi , Yaşar Özbay

Öz

Romantik ilişkiler yetişkinlik dönemi yakın ilişkilerinden biridir. Ayrıca, yetiş- kinlikte bir romantik ilişkinin kurulması ve sürdürülmesi gelişimsel bir görevdir. Bağlanma ilişkisi bebeklerin birincil bakıcı ile kurdukları ve sürdürdükleri güven ve bakıma dayalı ilişkidir. Bağlanma ilişkisi yaşamın ilk yılında geliştirilir ve aktif olur. Bağlanma, yaşam boyu devam eden bir davranış sistemidir. Bebeklikte bağ- lanma ilişkisinde birinci bağlanma figürü genellikle anne olurken; yetişkinlikte birincil bağlanma figürü çoğu zaman romantik ilişkideki eş olmaktadır. Bağlanma yaralanmaları psikoloji, psikolojik danışma, aile ve çift danışması alanlarında yeni bir kavramdır. Yetişkin romantik ilişkilerinde, kritik ihtiyaç anlarında bağlanma figürünün ulaşılabilir ve cevap verebilir olduğuna dair güvensizlik yaşandığında ve bu güvensizlik travmatik olarak algılandığında, bağlanma yaralanması gerçekleşmektedir. Bağlanma yaralanmaları, çift terapilerinde sık sık karşılaşılan ve iyileştirilmediğinde tekrar tekrar ortaya çıkan bir durumdur. Bu çalışmanın amacı; yeni bir kavram olan bağlanma yaralanmalarını ölçmeye yönelik bir ölçme aracı geliştirmek ve bağlanma yaralanmaları kavramına ilişkin yapıyı ortaya koymaktır. Bu doğrultuda çalışma, ölçek geliştirme sürecine ilişkin adımlar izlenerek yürü- tülmüştür. Romantik İlişkilerde Bağlanma Yaralanmaları Ölçeği deneme formu en az bir yıllık evli 359 kişiye uygulanmıştır. Elde edilen veriler üzerinden yapılan analizler sonucunda sosyal bilimler ve davranış bilimleri açısından kabul edilebilir değerlerde, geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı elde edilmiştir. Elde edilen bulgular ölçek geliştirme, yetişkin bağlanma teorisi ve bağlanma ile ilgili mevcut ölçme araçları bağlamında tartışılmıştır. Anahtar kelimeler: Romantik İlişkiler, Bağlanma Yaralanmaları, Bağlanma, Yetişkin Bağlanması, Ölçek Geliştirme