1950’LERDEN BUGÜNE HABER PERSPEKTİFİNDE DÖNÜŞEN HABER SUNUCUSU PROFİLİ: SPİKER-ANCHOR

Year 2018, Volume: 2 Issue: 2, 63 - 72, 01.05.2018

Naciye Beril Sarılar

https://doi.org/10.17932/IAU.EJNM.25480200.2018.2/2.63-72

Abstract

Ana haber bültenleri akşamları televizyonların en
çok izlendiği saatlerde (prime time) yayınlanmaktadır.  Seyirci açısından popüler olan ana haber
bültenleri televizyon kuruluşları için de bir itibar göstergesidir. Ana haber
bültenlerinin aynı zamanda yayınlandıkları kanalların benimsedikleri
ideolojilerin de bir uzantısı olduğu da kabul gören genel bir görüştür. Bu
kadar önem atfedilen televizyon ana haber bültenlerinin sunucuları da izleyici
kitlesi tarafından etkileyici, ikna edici, kanaat oluşturucu gibi özellikleriyle
bir süzgeçten geçmektedirler. Türkiye’de haber yayıncılığı devletin resmi yayın
kuruluşunda haber spikerleriyle başladı. 1987’de Star televizyonuyla başlayan
özel televizyon yayıncılığı 1990’larda yasal zemine kavuşunca özel
televizyonların sayısı artmıştır. 1992’de altı özel televizyonun yayına
başlamasıyla rekabet artmış ve spikerler yerine anchor’lar devreye sokulmuştur.
Bu çalışmada, Türkiye’de bu sürecin gelişimi, “spiker” ve “anchor” kavramları
arasındaki haber sürecindeki temel farklar ve aslında olması gereken ideal
işlevleri ne olduğu, işlenmektedir. 

Keywords

ana haber sunucusu, anchor, ana haber, sunum, popüler kültür

References

• Atik, Abdulkadir (2006). Türkiye’de Özel Televizyon Haberciliğinde Eğlendiren Bilgi Süreci ve Örnek Program Show TV Ana Haber Kuşağı. Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul. Boyd, Andrew (2001). Broadcast Journalism: Techniques of Radio and Television News. Oxford-İngiltere: Focal Press. Gürbilek, Nurdan (2001). Vitrinde Yaşamak: 1980’lerin Kültürel İklimi. İstanbul: Metis Yayınları. Gürol, Gökçe (1997). Televizyon Program Yapımcılığı ve Yönetmenliği. İstanbul: Der Yayınları Kars, Neşe (2015). Radyo-Televizyon Haberciliği. İstanbul: Der Kitabevi. Mutlu, Erol (2005). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Ütopya Yayınları. Postman, Neil (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence: Gösteri Çağında Kamusal Söylem. Osman Akınhay (çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Ramonet, İgnacio (2000). Medyanın Zorbalığı. Aykut Derman (çev.) İstanbul: Om Yayıncılık Şenbay, Nüzhet (2003). Söz Ve Diksiyon Sanatı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları Taşer, Suat (2000). Konuşma Eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınevi
• İNTERNET KAYNAKLARI www.akfikir.com www.dergipark.ulakbim.gov.tr www.doczz.biz.tr/doc/131874/televizyon-habercili%C4%9Finde-bir-mesleki-ki%C5%9Filik- olarak-%E2%80%9Canc... www.dr.com.tr www.dunya.com www.etimolojiturkce.com www.gazeteciler.com/haber/mehmet-ali-birand-lmeden-nce-kanal-dden- kovulmuştu/250880 www.hbogm.meb.gov.tr/modulerprogramlar/kursprogramlari/gazetecilik/moduller/haberin_ni telikleri.pdf www.kongar.org www.mediacatonline.com www.oggito.com www.rtuk.gov.tr www.sdergi.hacettepe.edu.tr/makaleler/YildizSunucuHacettepe.pdf www.tdk.gov.tr www.tuik.gov.tr